(origineel bericht op be-more.nl)
Laatste update
Inmiddels ben ik weer thuis, maar zal jullie nog even de laatste dingen via de weblog laten weten.
Afgelopen woensdag zijn we, nadat we in de ochten dbij de kippen zijn geweest, naar het ziekenhuis geweest. Hier hebben we de bloedbank bezocht. Aangezien ze steeds van plek naar plek gaan ziet het er allemaal niet heel bijzonder uit, het moet wel mee te nemen zijn. Ze proberen regelmatig de community in te gaan, maar dat is allemaal niet zo makkelijk. Ze hebben het liefste dat mensen naar de bloedbank komen en dat ze een vaste plek hebben, maar dan worden de kosten voor locals om te komen weer hoger en zullen er nog meer mensen afhaken en ze kunnen nu de bestellingen allemaal al niet leveren. Wanneer iemand bloed wil doneren kan dat, testen op o.a. HIV/AIDS gebeurd na afname. Mocht dit positief zijn dan worden mensen er wel van op de hoogte gebracht.
Aansluitend zijn we naar de psychiatrische afdeling geweest, waar toch ook een heleboel mensen met epilepsie opgenomen worden omdat dat van alle plekken de minst slechtste is. Verder wordt er gesproken overl schizofrenie en depressies. De psychiater vertelde dat ze erg bezig zijn met het uit de taboe halen van verslavingszorg. Voor zover ze weten laat slechts 2% van de verslaafden zich op dit moment behandelen en dat percentage willen ze graag omhoog halen.
Ze hebben een vrij nieuw gebouw, wat er ook goed uitziet. De psychiater gaf een rondleiding en verontschuldigde zich over naambordjes die van de deuren afgehaald waren. Zo zie je maar weer dat patienten overal hetzelfde kunnen doen.
Familie kan ook blijven overnachten. Ze liggen dan bij de patienten op de kamer. Nou is dat ergens heel mooi dat dat kan, maar de reden is wel dat je als patient afhankelijk bent van je familie als het gaat om lichamelijk verzorging en voedsel. Zonder familie ben je dus nergens.
Wat goed was om te zien was dat er een dagbesteding aangeboden wordt in de zin van manden en matten vlechten.
Onze weg vervolgt naar de kraamafdeling. Vrouwen, zwanger en net bevallen, liggen door elkaar heen. Baby’s waarmee het goed gaat liggen bij de moeder in bed, baby’s waarmee het minder goed gaat liggen appart onder warme dekens en lampen. Mannen zie je er bijna niet. De hoofdzuster vertelde dat mannen soms na de bevalling heel snel even langs komen (10 minuten) en dan weer weg gaan. Het geld moet toch verdient worden en ook hier geldt dat je afhankelijk bent van je familie als het gaat om lichamelijke verzorging en voedsel.
Aangezien het weer een warme dag was zijn we gaan zwemmen met 2 locals van het project. Tom, die zich aardig kon redden in het water, en Olivia die niet kon zwemmen. Na een band te hebben opgeblazen haar geprobeerd iets te leren zwemmen, maar elke keer wanneer er water in haar gezicht kwam dacht ze dat ze verdronk en was het grijpen waar ze grijpen kon. Nadat ze iets rustig was geworden konden we weer tot haar doordringen dat ze in een ondiep gedeelte was waar ze gewoon kon staan. Na een paar uurtjes ons best te hebben gedaan zag je wel dat ze ook steeds meer kon ontspannen in het water, maar het zwemmen is neit te leren in 2 uur. Onze opvolgers hebben al de opdracht gekregen om het voort te zetten.
Donderdag zijn Samira, Michaele en ik naar Kim vertrokken. Het was een geweldige rit met 9 personen in een taxi, dus lekker warm en knus. Onze weg nog vervolgt met een prachtige boda rit van 20 minuten kwamen we bij Kim aan (<a rel=“external” href=“http://www.kiminuganda.nl”>www.kiminuganda.nl</a>) Verwelkomt met thee en Rose en Betty. De ontzettend enthousiaste kinderen van Kim, ik gok zo’n 5 en 6 jaar. Kim heeft o.a. de zorg over deze beide meiden, maar zijn niet officieel aangenomen. 1 kindje is nadat ze in een latrine gevonden is bij Kim terecht gekomen.
Kim organiseerd op woensdag house visits in de community, dus toen iedereen er was werd er begonnen met de verdeling van het voedsel. In totaal zo’n 14 gezinnen Het gaat om kinderen die pas geboren zijn tot basischool leeftijd. We zijn in 2 groepen het pad opgegaan. Elk kindje werd gewogen en getemperatuurd, er werd gesproken met (meestal) de moeders over hoe het met het kindje gaat, advies gegeven en er werd voedsel uigedeelt. Alles wordt goed geadministreerd en bijgehouden om te zien of kinderen vooruit gaan of niet. Bizarre dingen gezien die dag, kinderen met hoge koorts en dan nog de moeder moeten overtuigen om naar het ziekenhuis te gaan, voeding wat neit goed wordt gegeven, woonomstandigheden die zelfs voor daar heel slecht zijn.
Na een langdurende terugweg in een matatu, wat erg onconfortabel is en in onze ogen erg ongeorganiseerd eindelijk weer thuis om ons klaar te maken voor onze fairwell party gegeven door het project. We hebben samen gegeten en daarna gingen alle locals stuk voor stuk speechen, en dat kunnen ze goed hoor. Het duurde even en vervolgens moesten wij ook, gelukkig zijn wij (nederlanders) iets meer van spijkers met koppen dus onze speeches waren een stuk korter. Wel was het een gezellige avond.
Vrijdagochtend zijn we druk bezig geweest met de kuikens te vaccineren. Dit gebeurde door een druppel in het oog te doen. Ook moesten we op dat moment de kuikens gaan tellen. We kwamen op 493 uit en vorige week waren het er over de 500. Onduidelijk is gebleven of dat kwam doordat er toch meer dood zijn gegaan of dat we, door de chaos die Ugandezen kunnen maken, de tel zijn kwijtgeraakt een aantal keer. Uiteindelijk leek niemand zich druk te maken over het dalende aantal dus waarom ze getelt moesten worden begrijp ik niet zo goed.
Na de middag zijn we naar het huis terug gegaan om onze koffers in te pakken. Vandaag vertrekken we al richting de Backpackers Masaka voor 1 nacht. Deze nacht is erg kort geworden omdat we met alle vrijwilligers (25) zijn gaan BBQen bij Fricandelle en naar de Ambiance zijn geweest. Zaterdagochtend zijn we vertrokken naar Entebbe, hier hebben we de avond nog moeten doorbrengen voordat we naar het vliegveld gebracht werden. Nog een heerlijk diner gehad in Entebbe en nog even genomen van een ondergaande zon, ritmisch muziekje en swingende ugandezen aan het strand bij Lake Victoria.
Het was een geweldig slot van een leuke periode!