In Indonesie is bekend dat men niet om kan gaan met kritiek. In Nederland is men bekend om zijn kritieken.
Je ziet bepaalde dingen, die in het westen bijvoorbeeld sneller gaan. Zoals iets opvolgen, maar je kan je daar dan wel druk om maken en kritiek uiten. Maar dan maak je je niet geliefd.
Ik weet het niet zeker (bijna) maar ik denk dat het niet om kunnen gaan met kritiek iets typisch Javaans is, omdat Javaans de heersende cultuur in Indonesia is zou men het eventueel Indonesisch kunnen noemen. Toch er zijn veel bevolkingssgroepen in Indonesia die wel met kritiek om kunnen gaan. Het is natuurlijk wel zaak om e.e.a. in bedekte termen te doen, wil men dat de kritiek overkomt, de manier van communiceren is hier heel anders dan is het Westen. Vooral in Nederland is assertief gedrag bijna verplicht, anders tel je niet mee.
Ook het gebruik van scheldwoorden is hier nauwelijks bekend, men doet er in de omgang alles aan om een ander niet te kwetsen. Wil je iemand iets aandoen dan zal het achter zijn rug of in het donker moeten gebeuren. Groepsgewijze afkeuring laten blijken is ook een veel toegepaste methode bijv. iemand doodzwijgen of negeren, een huis waar een ongetrouwd stel ligt te wippen met zn allen in de fik steken enz.
De Javaanse cultuur iets die niet van onze tijd is, een middeleeuwse cultuur, waar de baas de absolute baas is en daar hebben zij die aan hem ondergeschikt zijn zich maar naar te voegen. De baas heeft hier altijd gelijk, kritiek is dus niet mogelijk. In families idem dito, Papi is de baas, en lopen er hiërarchieke lijnen naar beneden, volgens geslacht en leeftijd. Een jonger familielid bijv. die eerder wil trouwen dan een oudere broer zal aan die persoon toestemming moeten vragen. Het moge duidelijk zijn dat vrouwen hier vaak nauwelijks iets in te brengen hebben, dat is inherent aan het heersende geloof. Men zal op Java vaak een snauwerige toon horen waarmee een ondergeschikte van opdrachten wordt voorzien c.q. tot een hogere prestatie wordt aangespoord. Iets dat in het westen volkomen uit de tijd is. Dan heb je ook nog een soort kastenstelsel dat overgebleven is van de tijd dat de Javanen nog Hindoes waren, in het kort tukan beca en alles wat een sapu of patjol in de hand heeft is laag, iedereen die in een net maar smakeloos pak loopt, met een vet nieuw mobieltje in de hand en een auto van een half miljard rupiah voor de deur heeft staan betekend iets. Die laatste groep kan de eerste groep afsnauwen.
In Indonesia is de tijd echter ook niet stil blijven staan, er sluipen langzamerhand steeds meer democratische gedachten het land binnen. Ook zijn er mensen die een opleiding in het Westen hebben genoten en anders zijn gaan denken. En vooral de jeugd pikt het allemaal niet meer.
Ja onderhoud is ook al zo een zwak punt hier, als je bijvoorbeeld ziet hoe hier huizen worden gebouwd, de helft komt nooit af. Ze rossen het liefste alles af . Ze realiseren zich niet hoeveel geld ze zich kunnen besparen door onderhoud te plegen. Kwaliteitscontrole is ook al zo iets, ze zijn al vlug tevreden, als het er maar op lijkt. Nou kan je mensen die in zeer schamele onderkomens wonen, met alleen een TV, wat matrassen en een bed voor de hele familie nauwelijks kwalijk nemen dat ze niet op de hoogte zijn van Westerse kwaliteitsnormen
Als je Indonesiërs hoort praten wonen ze in het allerbeste land ter wereld, met vreselijk goeie vooruitzichten en mogen Chinezen wel oppassen wat er staat te gebeuren. Ik heb wel respect voor die op niets gebaseerde trots, maar wel elke keer bezig zijn het wiel opnieuw uit te vinden, en dat wiel wordt bijna altijd vierkant, om de hoop voor de toekomst te bewaren. Ze zijn ook zo goed in het afdekken van elkanders fouten. wat dat betreft is de solidariteit zeer groot. Ik lach als ik mensen hoor die zoveel vrienden hebben gemaakt op Java. vriendschap is iets dat op Java niet bestaat, zeker niet met een buitenlander, die over het algemeen gehaat worden, maar dat weten ze zeer goed te verbergen. Ze hebben overigens gelijk, want hebben honderden jaren onder de duim van het buitenland moeten leven. Een ieder moet dat maar eens gaan vergelijken met de houding van Nederlanders t/o Duitsers na een ‘bezoek’ van ‘slechts’ 5 jaar. Voor een Javaan is de wereld niet groter dan zijn eigen familie, die families zijn groot, tot in de 4e graad zijn ze nog heel erg close met elkaar. De vriendschap met een ‘vreemde’ is een van de zeldzame momenten dat een Javaan aan lange-termijndenken doet, hij vermoed dat ie er beter van kan worden en is daarom zeer sabar en natuurlijk zeer voorkomend, tot het moment daar is dat ie toeslaat. Meestal zijn dat de vrouwtjes die een Westerse man rippen, vrouwen van Java zijn oneindig veel slimmer dan de mannen. Het is voor die dames vaak…kasih dan hambil.