(origineel bericht op be-more.nl)
Komen en Gaan
De afgelopen week heb ik afscheid genomen van het project AETSD, mijns inziens een project met een fantastische visie en een groep geweldig gedreven mensen, die ik absoluut niet zal vergeten.
Op maandag hebben Marieke, Vera en ik projectleider Estifanos mee uit eten genomen om hem te bedanken voor zijn enthousiasme en al zijn goede zorgen. Ook hebben we toen de documenten afgemaakt, zoals een muziekdocument met het belang van muziek voor blinde kinderen en daarin ook onze activiteiten beschreven en een sportdocument met het belang van sporten voor blinde en dove kinderen, aangevuld met de activiteiten bedacht door ons. Fijn dat dit beschreven staat in een document, zodat de begeleiders van het project en ook de toekomstige vrijwilligers hiermee verder kunnen in het kader van duurzaamheid. Daarnaast hebben we informatie bij elkaar gezocht om de rekenles voor de blinde kinderen vorm te kunnen geven en hebben we het lesprogramma voor de Informal School in de Selassi compound in elkaar gezet. Het bouwen van de Informal School is vanwege bepaalde redenen helaas deze maand niet gelukt, maar hoewel ik de komende maand niet aan het project AETSD meewerk, zal ik blijven volgen hoe het met de ontwikkelingen staat en ook jullie hiervan op de hoogte proberen te brengen.
Dinsdag hebben we volgens het vaste programma onze sportactiviteiten gedaan met de dove en blinde kinderen en op woensdag zijn we voor het laatst richting Leku vertrokken. We hebben de muziekles en rekenles verzorgd en hebben 's middags in de dormitory flessenvoetbal gedaan met de dove jongens. Groot succes overigens! Tevens hebben we de spellen kwartet en memory uitgelegd, zowel aan de kinderen als aan de begeleiding. (De taalbarrière komt hier echter wel om de hoek kijken, want het is niet makkelijk om dit in het Engels uit te leggen. Niet alleen omdat de kinderen doof zijn, maar ook omdat de begeleiding het vaak niet aangeeft als ze iets niet begrijpen of iets niet verstaan. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met de trots die Ethiopiërs hebben, maar is niet altijd even handig. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld in een restaurant. Sowieso hebben ze al een menukaart gekopieerd van een ander restaurant omdat het er dan goed uitziet, maar hebben ze vaak een groot gedeelte niet van wat er op de kaart staat. Daarnaast is hun antwoord vaak ja, terwijl ze je of niet begrijpen of niet durven aan te geven dat het er niet is. Dit heeft als gevolg dat je zo een halfuur op je thee aan het wachten bent en altijd een aantal alternatieve keuzes achter de hand moet hebben… Ik wil niet zeggen dat dit in elk restaurant het geval is, maar ik heb het al een aantal keren mogen ervaren. Je praat regelmatig langs elkaar heen, maar laten we maar zeggen dat het een leuke uitdaging is om met elkaar op één lijn te komen).
Maar goed, op een gegeven moment was het in Leku toch tijd om afscheid te nemen en dit was niet makkelijk. Vooral de blinde kinderen hadden er erg veel moeite mee en begonnen te huilen. Wie mij een beetje kent, weet dat ik gemakkelijk geraakt ben door andermans verdriet. Zo ook dit keer. Ik begon vrijwel direct mee te huilen, maar niet alleen omdat ik het voor de kinderen moeilijk vond dat zij opnieuw afscheid moeten nemen, zoals ongeveer elke 4 weken, maar ook voor mezelf. Ik heb echt een fantastische tijd gehad met deze kinderen en ik zal ze waarschijnlijk nooit meer zien. Toch probeer ik mezelf ook te vertellen dat het goed is geweest als het moeilijk is om afscheid te nemen. Je kunt dan concluderen dat we echt wat aan elkaar hebben gehad. Tegelijkertijd is het misschien ook maar goed dat ik enkel 4 weken aan dit project meewerk, zodat ik niet nog meer aan ze gehecht geraakt zou zijn. Donderdagavond zijn we door de staff van AETSD bedankt voor onze inspanningen, hebben we een certificaat ontvangen en ook een erg gezellige avond gehad. Echt stuk voor stuk fantastische mensen, waar ik heel veel respect voor heb.
Op dit moment bezoek ik mijn oud-buurman in Addis Abeba, erg leuk om te zien hoe hij hier met zijn vrouw en dochter leeft en ook om via hen veel te horen over het land Ethiopië. Maandag zal ik met de nieuwe vrijwilligers (een groep van 14 in totaal voor alle projecten, wat erg groot is in tegenstelling tot de afgelopen maand) weer richting Hawassa vertrekken en daar starten aan het project Circus.
Be More werkt in de zomer ook een maand mee aan het project Circus. Dit is een creatief project dat activiteiten doet op gebied van acrobatiek, dans, theater, film productie etc. In de zomer doen ze extra veel met kinderen, omdat de kinderen vrij zijn. Wij als vrijwilligers kunnen bijvoorbeeld helpen met een script schrijven, toneel, dans, sportactiviteiten, productie, decor stukken maken etc etc. Tevens kunnen we kijken of we op organisatorisch niveau kunnen helpen en met mijn ervaringen tot nu toe in dit land zal hier waarschijnlijk wel wat winst te behalen zijn. Belangrijk voor ons om creatief te denken en veel initiatief te tonen. Na 1 of 2 weken zullen we waarschijnlijk kunnen gaan zien waar we een verschil kunnen maken in de laatste twee weken, ik heb er in ieder geval weer heel veel zin in!