(origineel bericht op be-more.nl)
Change of Plans
Voor het vertrek naar Ethiopië is ons verteld dat een flexibele instelling zeer gewenst is en ik kan dit naar aanleiding van mijn ervaringen tot nu toe alleen maar beamen. Onze projectcoördinator is erg gedreven en enthousiast over een heleboel dingen, waardoor er vaak al een heel uitgebreid programma voor de volgende dag ontstaat. Of dit de volgende dag nog zo is, is vaak de vraag. Zo kan er namelijk (met de beste bedoelingen overigens) nogal eens sprake zijn van ‘change of plans’.
Uiteindelijk hebben we de afgelopen week de volgende activiteiten ondernomen:
-
Maandags hebben we kunnen genieten van een koffieceremonie bij ons thuis ter ere van het afstuderen van Dinosaur en als bedankje voor het pak dat wij aan hem hebben geschonken. De accountant en schoonmaakster hebben ons hiermee de Ethiopische gastvrijheid laten zien. Met een muziekje aan, gras op de grond, vers gemaakte popcorn en koffiekopjes tot de nok toe vol was het waar feestje bij ons thuis, en dat op de maandagochtend! Dinosaur was helemaal aan het stralen, erg leuk om te zien.’s Middags hebben we de lessen voorbereid voor dinsdag en donderdag. Het is toch een creatieve uitdaging om als typische Nederlandse niet al te veel structuur in de activiteiten te stoppen, want dan weet je bij voorbaat al dat dit een verloren wedstrijd is. -
Dinsdags stond onze vertrouwde rit naar Leku op het programma voor de sportactiviteiten met de dove- en blinde kinderen. Het blijft een uitdaging omtrent de communicatie, maar het is zo hartverwarmend om te zien hoeveel plezier zij eraan beleven. De busreizen naar Leku zijn overigens ook ietwat anders dan in Nederland. Zo hebben we mogen ervaren dat er écht 26 mensen passen in een busje voor 12 personen. Gezellig hè? ’s Middags zijn we naar de Selassi compound gegaan om te helpen met de wc. Aan het einde werden we uitgenodigd voor een koffieceremonie en het eten van gebakken erwten, gezellig met de hele familie en af en toe de kop van een ezel in de deuropening. -
Woensdags zijn we eerst naar een internetcafé geweest om een testje te maken voor de kinderen uit de Selassi compound. We willen hiermee een indruk krijgen van het niveau van de kinderen, zodat we weten waar we op in kunnen steken in de Informal School en het lesprogramma kunnen voorbereiden. Zoals je kunt verwachten, is het vanwege de organisatie en structuur niet helemaal betrouwbaar en valide, maar we kunnen ermee verder. -
Donderdags zijn we opnieuw naar Leku vertrokken om de muziekles voor de kinderen met een visuele beperking en de rekenles voor de kinderen met een auditieve beperking te verzorgen en ’s middags hebben we met de kinderen uit de dormitory gespeeld. Bijzonder dat je merkt dat iedere omhelzing en begroeting steeds intenser wordt.
Naast de werkzaamheden bij het project heb ik deze week ook gesport (dit is overigens ook een hele belevenis!) en stond dit weekend de trip naar Arba Minch op het programma (zie foto’s).
Ondanks dat ik aan sommige dingen maar moeilijk kan wennen, zoals het Ethiopische geld (serieus, hoe je dit als vodjes in je handen gedrukt krijgt en hoe deze aroma zich onmiddellijk verspreidt in je tas is echt vies. Geld stinkt wél), de armoede en hoe de mensen hier met dieren omgaan (bijv. voorpoten aan elkaar vastgebonden en constant met een zweep slaan), vind ik al steeds meer mijn weg hier. Zelfs van mannen met hun broeken op de enkels, als gevolg van de typische toiletindeling hier, kijk ik al niet meer op (dit overigens terwijl er hier kledingvoorschriften gelden voor bedekte schouders en knieën, maar dat ter zijde). Maar…… voor zover ik het land nu ken, zou Ethiopië het land Ethiopië niet zijn als juist op dát moment de plannen veranderen.
Vanwege omstandigheden (voor de eventuele liefhebbers kan ik dit bij terugkomst wel uitleggen), werkt Be More komende maand niet samen met AETSD en kan ik dus ook niet daar aan de slag. Dit vind ik heel erg jammer, omdat ik me hier toch op ingesteld had. Ik zou de volgende maand zorg kunnen dragen voor continuering van de dingen die Vera, Marieke en ik in deze maand hebben opgezet. Ik heb nu duidelijk hoe het project in elkaar steekt en had al plannen voor de komende maand. Nu is deze week dus al mijn laatste week bij het project AETSD en zal ik dus ook afscheid moeten nemen van de kinderen. Iets waar ik niet op ingesteld was en waar ik het ook best wel moeilijk mee heb. Maar goed, de spreekwoordelijke knop om en we gaan weer verder. In plaats van AETSD ga ik mij komende maand richten op een ander project, hier zal ik de volgende keer meer over vertellen. Maar zoals jullie kunnen lezen, is flexibiliteit dus absoluut geen overbodige luxe.