(origineel bericht op be-more.nl)
Kippenvel
Een titel die veel weergeeft: Het is een aantal dagen koud geweest, mooie momenten beleefd en kippen gemaakt op echte Afrikaanse wijze.
<strong>Dinsdag:</strong>
Vandaag was de dag dat pap en mam LIYO zouden komen bezoeken. Spannend. ’s Morgens voelde ik me nog steeds niet zo fit, dus ben blijven liggen totdat ze kwamen. In het ochtendprogramma stond constructing toilet. Het was erg koud en regenachtig, echt Hollands weer! (bah). Na een mooie, korte wandeling door het Afrikaanse landschap (dit ziet er weer heel anders uit met bewolking en je ziet het groen worden), kwamen we aan bij het toilet. De members waren al volop bezig. Mam ging meteen mee op Afrikaanse wijze water halen (op haar hoofd), Pap begon met het maken met het cement (dit is zand met water gemengd) en zo was iedereen hard aan de slag. Ondertussen lekker gekletst met zijn allen en we hebben echt veel werk gedaan deze morgen! Erg leuk om dit samen te beleven. Het middagprogramma was het maken van een dak. Een erg mooie wandeling en wat hebben we hiervan genoten. Voordat ik keek zat pap al op het dak. Hij was druk bezig met de members om het dak af te maken. Het leuke is, ik heb dit huis mee gemaakt zien worden en nu is pap het dak aan het maken, gaaf! We hadden afgesproken bij de office, zodat ze de nieuwe playground konden zien. Hier waren erg veel kinderen aan het spelen, toen we aankwamen lopen, kwamen ze allemaal aanrennen, dit is echt Afrika!.
Vanuit de office gingen we met een minibusje terug naar het LIYO huis. Ik zei iedereen kan er wel in, het is zo’n 10 minuten rijden, daar zaten we dan met zo’n 19 man in een mini-busje. De chauffeur had nieuwe boxen geïnstalleerd en de Afrikaanse muziek dreunde door de bus. Ineens stonden we stil voor de eerste heuvel: de benzine was op, maar gelukkig hebben ze altijd een kan benzine bij zich dus dat kon worden aangevuld. We konden weer verder. Aangekomen bij de laatste, maar ook de steilste heuvel, stopte de auto weer. Dit keer kon het de benzine niet zijn. Times (de chauffeur) liet de auto wat naar beneden zakken en hoopte dat hij zo weer zou starten, helaas dat gebeurde niet. Hij kon de auto niet veel verder naar beneden laten zakken, want daar zat de rivier. Oh wat moesten we lachen, we zijn het ondertussen gewend. De Afrikaanse auto’s zijn de Nederlandse niet. Na wat gegrapt te hebben wie er als eerste uit het busje moest, hebben we toch besloten dat de Azungu’s wel verder lopen. Aangekomen bij het LIYO huis, waren we aan het wachtten op het busje. Dit duurde wel erg lang, toch maar even gebeld: wat bleek het busje was kapot en er zou een nieuwe gestuurd worden, oeps! Koud was het nog steeds, dus we zijn warm met zijn alle binnen gaan zitten. Daar kwam het moment weer: afscheid nemen, dit hebben veel te veel gedaan de afgelopen maand, en een ding is zeker: het zal nooit wennen. Na een dikke knuffel, kus en een lach hebben we pap en mam en de andere reizigers uitgezwaaid! Bizar; ineens besefte ik de volgende keer dat ik ze zie is in Nederland en dat is AL over 3 weken, dat betekent nog maar 2 weken project. Wat vliegt de tijd!!
<strong>Vrijdag:</strong>
Vandaag een erg bijzondere dag, met mijn donatiegeld wordt de Support therapy georganiseerd. Hier heb ik lang naar uitgekeken. De datum is een aantal keer verzet en vandaag is het dan zover! Deze bijeenkomst is voor de leden van de support groups. Dit zijn mannen en vrouwen die besmet zijn met HIV en AIDS. Er kwam een dokter vertellen, zo werd ze aangekondigd maar het is een geweldige Afrikaanse verpleegkundige! De bijeenkomst begon met veel gedans, gezang en vrolijkheid. Daarna begon de nurse te vertellen. En wat kon ze vertellen, ik kon het niet verstaan in het Chichewa (het werd wel vertaald), maar de mimiek en haar doen van laten is geweldig! Ook had ze het continue over sex en de hele groep moest lachen. Maar de boodschap werd wel overgebracht en dat op zo’n leuke manier. Ineens bedacht ik me; ik heb nog heel veel condooms thuis liggen als we die nu eens gaan halen en ook uit delen, dit sluit mooi aan. Terug aangekomen bij de office, was het tijd voor de maaltijd. ’s Morgens waren de levende kippen(!!), op Hallal wijze voorbereid en bereid en er werd gekookt op kolen en stenen. Grote pannen met rijst, groente en kip stonden te pruttelen in het mooie Afrikaanse landschap. De borden werden klaargemaakt en daar zat 55 man te genieten van een goede, voedzame, gezonde maaltijd. Het besef dat ze dit al weken niet gehad hebben, en nu kregen bracht kippenvel. Allemaal even bescheiden, zaten ze te genieten van hun maaltijd, dit voelt erg goed! De nurse had haar eigen tafel, met tafelkleed in een eigen kamer en zat ook lekker te genieten van dit Afrikaanse maal. Na de maaltijd, hebben we de zeep, condooms en paracetamol gegeven. De meeste schaamde zich om een condoom aan te nemen, en dit deden ze dan ook niet. Echter toen we de doos neergezet hadden bij de uitgang zonder toezicht, was hij binnen 1 minuut leeg! Gelukkig maar, want ze willen het wel gebruiken!