Ik zal me even voorstellen, ik ben Els, achter in de dertig, gescheiden en moeder van twee jonge kinderen.
Ik heb dus ook al een poosje een relatie met een turk, op vakantie leren kennen. Ik ben daarna nog een keer een weekje naar hem toe geweest.
Eerlijk gezegd ben ik erg verliefd op hem geworden en hij zegt in mij zijn levenspartner te hebben gevonden. Ik heb iets gevonden waar ik eigenlijk al jaren naar op zoek ben geweest en het lijkt erop dat het zo moest zijn dat wij elkaar leerden kennen.
Aangezien ik qua liefdesleven al wat jaartjes ervaring heb wil ik niet te hard van stapel lopen. Ik ben best wel bang om pijn gedaan te worden. Al zou ik op dit moment niks liever willen dan voor altijd bij elkaar zijn is het natuurlijk een probleem van jewelste.
Ik heb hier twee kinderen in de basisschoolleeftijd, hij heeft daar ook een jonge zoon en heeft de zorg voor de dochter van zijn overleden zus op zich genomen.
Hij heeft totaal geen toekomstperspectieven. Werkt de zomers in de horeca en in de winters woont hij bij zijn ouders in en heeft geen werk en inkomsten.
Het maakt hem depressief en dat kan ik goed begrijpen. Ik heb zelf ook niet veel inkomsten. Dus hem hierheen halen zal ook niet zo gemakkelijk worden.
Over een paar weekjes gaat hij weer aan het werk en in het voorjaar ga ik alleen naar hem toe voor anderhalve week.
Ik hoop natuurlijk dat het een paar heerlijke dagen worden, maar wat daarna?!
Ik lees hier verhalen over meisjes die voor een paar maanden naar Turkije gaan of er willen gaan wonen. Ik ga ervan uit dat dit meisjes zijn die nog geen kinderen hebben.
Zijn er hier ook vrouwen op dit forum die moeder zijn en die een lange afstand relatie hebben met een turk? Hoe denken jullie over de toekomst?
Ik zou er graag eens met iemand wat ervaringen mee uitwisselen!
Bedankt voor de reacties, ik heb ondertussen een “lotgenoot” gevonden die in een vergelijkbare situatie zit. Toch wel erg fijn om daar wat ervaringen mee te kunnen delen. Ik wens jullie allemaal heel erg veel geluk, liefde en wijsheid toe met jullie turkse vrienden! Jullie zullen nog wel vaker wat van me lezen denk ik.
Ik vertrek in mei weer naar Turkije, voel me net of ik weer 17 ben een met een heleboel vlinders in mijn buik naar een eerste afspraakje ga! Ben erg benieuwd hoe we ons beiden zullen voelen als we elkaar weer in levende lijve zien. Ik kan in ieder geval niet wachten!!
Els, met z’n allen proberen we er te zijn voor mensen die hun verhaal kwijt willen, een luisterend oor nodig hebben, en gevoelens met ons willen delen.
Dit zonder vooroordeel.
Heel veel sterkte gewenst, Fransijn:TURKEY: :NETHERLAN
Fijn Els dat je een lotgenoot gevonden hebt!! Heb geen turkse vriend maar wel een kind in dezelfde leeftijd. Dus weet heel goed hoe beperkt je dan bent in je doen en laten. Want de kids komen altijd op de 1e plaats. Een ‘lange afstandsrelatie’ is zowieso al moeilijk, dus helemaal als er van beide kanten nog kleine kinderen zijn. Hoop dat jullie op de een of andere manier een oplossing kunnen vinden.
En voor mei! Ben lekker weer ff 17 en geniet van de kostbare tijd met elkaar .
Heerlijk he verliefd zijn!! Lijkt me idd lastig als je beide je verantwoordelijkheden hebt en dus niet zomaar kunt doen wat je wil… Maar onthoud, waar een wil is is een weg!!!
.