Er moet me iets van het hart, na net een opmerking te hebben gelezen van iemand die extra wil betalen voor ‘kinderloze vluchten’. Zijn kinderen in het vliegtuig nou echt zo vreselijk, zoals bijna altijd bij elke topic wel naar voren komt? Wij vliegen regelmatig met onze kinderen (inmiddels 5,4 en 2), zowel korte als lange vluchten, en ook onze kinderen gedragen zich op een vlucht van 12 uur niet constant als engeltjes. Voor het grootste deel kijken ze filmpjes, lezen boekjes of slapen, maar het gebeurt ook wel dat je huilen, elkaar met een autootje meppen of klierig zijn. Zoals je thuis niet altijd engeltjes zijn, zijn ze dat in het vliegtuig ook niet. Tuurlijk let je daar op en ben je daar alert op, maar toch… na een (lange) vlucht krijgen wij dan ook commentaar varierent van: o, eindelijk verlost van die kids, tot : jeetje, wat gedroegen ze zich goed…
Concrete vraag eigenlijk: ervaren jullie kinderen als vervelend, speciaal in het vliegtuig of sowieso in het algemeen? Het is een illusie om kinderen 12 uur zoet te houden, maar wat is voor jullie acceptabel? Spreken jullie ouders aan op het gedrag van de kinderen? Bijv. als mijn kinderen de stoel voor mij zit te ‘poken’ verbied ik dat uiteraard, maar als ik dat even niet in de gaten heb, heb ik liever dat degeen die er last van heeft dat even tegen ons zegt, dan zich de hele vlucht gaat irriteren.
Je kan er niet omheen dat er soms ook kleine kinderen mee moeten vliegen. Ik probeer dan juist altijd vrolijk terug te zwaaien of kiekeboe met ze te spelen, zodra ze om zich heen kijken. Liever dat kind in een vrolijke bui, dan in een jankbui en op de een of andere manier vinden ze zo’n vreemdeling die aandacht aan ze besteedt toch heel interessant.
Afgelopen terugkeer van vakantie een recordaantal van 8 kinderen in de 3 rijen om mij heen. Er kwam wat gejank aan te pas, voordat ze in slaap vielen. Op zich duurde dit niet gek lang en prima door te komen. Grote fout van de purser om direct daarop een filmpje op te zetten hoe kindvriendelijk hun maatschappij wel niet was met speciale familieprogramma’s… OP DISCOVOLUME. Gevolg: een nieuw jankconcert van minstens 3 kinderen. Dan kan ik zo’n purser bijna wel een zetje naar buiten geven.
Kinderen zijn hinderen, maar in feite nooit het probleem. Het zijn de ouders die hun kinderen ongehinderd hun gang laten gaan die het echte probleem zijn. Niet alleen in het vliegtuig, maar ook in meer alledaagse situaties. Vroegâh (zeg ik als 31-jarige) zou je voor zulk gedrag eerst een waarschuwing krijgen (dat is al veel gevraagd) en als je dan niet luisterde een draai om je oren. Maar ja, dat mag tegenwoordig ook al niet meer…
En ik georgessiam heb al geantwoord wat voor dikke zever dat was,en dat de persoon die een vraag stelde,zelf vroeger ook jong was!!Kinderen hebben ook recht om op vakantie te gaan,maaaar de ouders of de begeleiders die instaan moeten ook hun verantwoordelijk nemen als het eventueel de spuitgaten uit komt.gegroet:georgessiam.
helaas ben ook ik niet altijd blij met kiddo’s in het vliegtuig
ik geloof zonder meer dat je als ouder allerlei reden hebt /kan hebben
om ze mee het vliegtuig in te sjouwen
maar de meest gehoorde is toch wel we wilde ook weer eens weg
( alsof dat alleen met het vleigtuig kan )
dat wordt dan ook meteen de oefen situatie !
ik zou zeggen doe dat voor de aardigheid eens op het trein station
want daar begint de reis
het gaat niet persé om een vliegreis van 3 uurtjes ,tel even hoe lang die kids in het gareel moeten voordat ze in het vliegtuig zitten ?
tegen de tijd dat ze opstijgen zijn ze het spuugzat ,ouders vaak ook
en willen dan niet steeds meer hun kinderen tot orde roepen
ze willen de ervaring van de kinderen niet verpesten ,maar ook zelf vakantie hebben
vaak meen ik dan ook zo’n blik te zien van SORRY maar!!!
een keer lachen en zwaaien naar zo’n kind ok ,maar als jij ernaast zit wordt jij meteen het entertainingsprogramma van de vliegmaatschappij
je bent dan ook meteen een makkelijk persoon om voorgelicht te worden wat voor een ontzentende schat dat het is ok als dat joch je zit onder te proesten en in je oor zit te janken omdat ocharm de lievert altijd zo’n last heeft van zijn oortjes
maar ja nu mag hij nog gratis mee ,wil U hem even op schoot nemen ik moet even naar het toilet, wat leuk ik kwam net een vrouw tegen die in het zelfde hotel logeert ,sorry dat het wat langer duurde
buiten het vliegtuig gezellig met kinderen
maar doe het de kinderen niet aan tot de leeftijd van 6 á 7 jaar
ga lekker met de auto of de trein op vakantie
laat mij met rust in het vliegtuig
en ouders ga aub eens droog oefenen op het treinstation
maar dan ook echt zorg datj e kroost zich daar drie uur van te voren moet vermaken zorg dat je zelf op tijd van huis vertrekt
met als je reis spullen
laat de kinderen niet door de trein lopen maar houd ze in hun stoeltje
probeer echt eens uit wat het effect op jezelf is
heb je al een zucht in gedachten ?
als je in het vliegtuig zit heb je die zucht dus echt ,ik kan me niet voorstellen dat je net zo fris als thuis op de kinderen reageerd en ze ter correctie roept naar uren bereikt er vanzelf een keer iemand een frustratie grensje ,herkend het zelf niet en dan wordt het echt een boeltje
maar meestal wordt het wel erkend en is het een kleine bende
wat velen tot ergernis brengt
als je de blikken over de stoelen ziet gaan weet je dat je zeker niet alleen bent ,en dat velen zich afvragen :is dit nodig /kan dit niet anders
is dit een atwoord waar je iets mee kan ?
ieder woord kan iets bij jou oproepen ,dat is het nadel van deze platte text ?
wellicht herken je dingen van je kinderen of die van andere kinderen
of van jezelf of andere ouders ?
of wellicht helemaal niets ?
ik heb gepoogd mijn gedachten/gevoel onder woorden te brengen
hopenlijk leg je niet ieder woord op een goudschaaltje ?
want dat brengt dingen erg uit proportie
Een vliegreis van 12 uur vind ik als volwassene al niet prettig, ik begrijp dus niet waarom je dat je kinderen zou aandoen. Maar dat geheel terzijde.
Ik ga wel eens met het openbaar vervoer, en kan me dan al buitengewoon storen aan kinderen die dreinen, janken, schreeuwend aandacht vragen, rennen door gangpaden enz. En als je ook maar zou wagen om daar zichtbaar ontstemd over te zijn krijg je een boze blik terug. Iets zeggen is iets dat ik dus maar achterwege laat, het belang van een teer kinderzieltje wordt nu eenmaal hoger aangeslagen dan mijn rust als passagier.
Vergelijk het eens met een hond die je meeneemt in de bus, die laat je toch ook niet zijn eigen gang gaan? Waarom zadelen ouders dan anderen wel op met het betwistbare genoegen van de nadrukkelijke aanwezigheid van hun kind?
Vergelijkingen als: je bent vroeger niet jong geweest, of altijd heel braaf zijn altijd interessant discussie materiaal. Mijn ouders durfden ons (ook in bijzijn van anderen) te corrigeren, er werd niet overal een brede maatschappelijke discussie over gehouden. Ik ben er van overtuigd dat als er nu nog steeds op een dergelijke wijze met kinderen zou worden omgegaan ze veel beter te pruimen zouden zijn.
Wat niet wegneemt dat een vlucht van 12 uur met kinderen voor mij per definitie een crime is.
Ik reis dagelijks met de trein, heb al diverse vlucht van 6+ uren gemaakt, maar zo erg als hierboven beschreven heb ik het nog nooit meegemaakt!
Misschien komt het omdat ik niet naar bestemmingen ga, wat bij ieder reisbureau voor een appel en een ei te boeken is vanwege de populariteit (ander soort publiek in het vliegtuig), maar ik heb nog nooit zwamverhalen hoeven aanhoren over wat voor engel hun bengel is, kinderen vast hoeven houden of entertainmentprogramma’s verzorgen.
Meestal is het alleen drama rondom de start en landing. De kinderen hebben niet zo’n zin in gordels (dat drukverschil op de oren lijkt echter geen probleem voor ze). Daarna kunnen ze rustig wat spelen, want vrijwel alle ouders hebben wel wat boekjes of andere tijdverdrijvende middelen meegenomen. Daarnaast trakteert de airline vaak ook op een pakket met kleurplaten e.d. (maar ja, als je iedere stuiver wilt uitbesparen om zo goedkoop mogelijk te vliegen, kan ik me voorstellen dat de grootste prijsstunters dit niet kunnen leveren).
Kinderen willen best even het vliegtuig verkennen, meestal blijft het bij een paar meter (en meestal loopt er wel een ouder mee), maar dan hebben ze ook wel weer gezien dat er weinig interessanters te vinden is dan gemiddeld 200 man in ophokplicht. Als een ouder naar de wc gaat, wordt het kind meestal bij de partner achtergelaten, bij een naburige ouder, of het gaat gewoon mee. Mocht je de vraag toch worden gesteld: je mag nee zeggen (dat is het mooie van een vraag: er zijn meerdere antwoorden mogelijk).
Zoals gezegd: als je het niet aankan, ga je business class vliegen of kies je een duurdere maatschappij.
Ik heb zelf eigenlijk weinig slechte ervaringen met kinderen en baby’s in het vliegtuig. Toch behoorlijk vaak gevlogen en tijdens deze vluchten heb ik me 1x geirriteerd aan een baby die de hele reis van Miami naar Amsterdam zat te huilen op de rij achter me. Maar ach, daar kan die kleine ook weinig aan doen natuurlijk.
Er zijn daarnaast ook voldoende volwassenen die zich niet kunnen gedragen in het vliegtuig en waar ik me aan irriteer.
De mensen die zo klagen over kinderen/baby’s in het vliegtuig, moeten volgende keer maar lekker met de auto gaan. Iedereen heeft het recht om te vliegen, ook kinderen en baby’s.
je neemt me de woorden uit de mond Dave!!Telepathie??Zoals ik al geschreven heb in een andere topic:Zijn het in de eerste plaats de ouders die hun kinderen in het "gareel"moeten lopen!!Wat ik me ook aan ergerd zijn volwassen die te diep in het glas hebben gekeken.gegroet:georgessiam.
Volgens mij word er toch aardig wat geklaagd in dit topic wat betreft baby’s/kinderen in het vliegtuig.
Net als jij geef ik gewoon m’n mening, iets wat gelukkig is toegestaan op een forum. Daarnaast noem ik in mijn eerdere posting helemaal geen namen van mensen die klagen, maar klaarblijkelijk voel je je wel aangesproken.
Ik heb er opzich geen problemen mee… wel een keer 2 uur in het vliegtuig gezeten en 2 uur een huilend kind achter me gehad… maja dan zet je de muziek wat harder en heb je er geen last meer van…
Hoe vervelend denk je dat het voor de ouders en kind is als een kind 2 uur huilt? Is echt niet alleen vervelend voor de medepassagiers
Ik heb het zelf gelukkig nog nooit in “extreme” vorm meegemaakt, maar ik kan me wel voorstellen dat mensen het zeer vervelend vinden wanneer kinderen zich niet gedragen tijdens een vlucht. Natuurlijk mogen ouders ook met hun kinderen vliegen, maar als je weet dat je kind zich niet zo lang kan gedragen, kun je er ook voor kiezen om een kortere vlucht naar een andere bestemming te nemen, of een tussenstop van een paar dagen maken als je persé naar een bepaalde bestemming moet. Als je als ouder eraan gewend bent dat je kind af en toe vervelend is, kun je er niet zomaar vanuit gaan dat dit voor een ander ook acceptabel is. De ouders erop aanspreken mag tegenwoordig ook al niet meer, want dan krijg je vaak een boos gezicht of een grote mond terug van “waar bemoei jij je mee?!”, omdat ze zich op de vingers getikt voelen. Als we allemaal 'n beetje rekening met elkaar zouden houden, zou dit probleem vast een heel stuk minder zijn, maar helaas…
Jongens,we kunnen er blijven om zeveren,of dat kinderen een hinderfactor zijn voor andere passagiers,het feit is de opvoeding begint bij de ouders,of het nu in een vliegtuig of in een trein is.g.s
Ik ga is een voorbeeld geven;ik neem elke dag de trein naar het werk,tierende kinderen in de trein,blikjes cola’s op de grond,wc rollen die door het rond worden gegooid,wat voor gedrag is dat ??dan spreek ik nog niet over de kinderen die elke dag van school naar huis,hun snoepwaren en blikjes deponeren in mijne hof!!Dit heb je niet in Thailand,waar je op bus of trein de kinderen nog niet hoord spreken,dag en nacht verschil zou ik zeggen!!De jeugd is tegenwoordig te verwend.g.s
Wat een nare houding zeg… Hoewel ik me kan voorstellen dat je overlast kunt hebben van kinderen, snap ik niet dat je werkelijkwaar lijkt te vinden dat jij meer recht hebt op een vlucht dan anderen. En dat jij vindt dat anderen maar met de auto moeten gaan (alsof je naar elke bestemming met de auto kan…) zodat jij er vooral maar geen last van zult hebben. En dat jij wel even vindt dat mensen die met kinderen reizen ook nog met een verdomd goede reden aan moeten komen…
Als jij per se zeker wilt zijn van een kindervrije reis, dan lijkt het me aan jou om op je vliegreis te kiezen voor een businessclass ticket. Een vliegtuig blijft nou eenmaal geen prive vervoersmiddel.
(ik heb zelf overigens echt nog nooit overlast gehad van een kind. En inmiddels zelf 3 keer met zoontje (van 6mnd tot 3 jaar) naar afrika gereisd (en nee dat kon niet met de auto, en ja ik had goede redenen voor die reizen…), en dat is alle 6 de vluchten echt uitstekend verlopen. Ben blij dat ik me niet bij voorbaat heb laten afschrikken door mensen die net als jij vinden dat je als ouder met kind eigenlijk niet in het vliegtuig hoort.
Ik vind wel dat je als ouder extra alert moet zijn op de overlast die je kind kan leveren. dus laat ik mijn zoontje niet zonder mij oeveloos rondlopen, scheep ik geen buren op met mijn kind, laat ik hem bedaren als ie te wild is of te luidruchtig. Maar ik ga hem niet thuishouden of met een plakband op zijn mond meenemen)
Kijk, en dan is er ook meteen geen probleem meer. Maar niet alle ouders zijn zo, helaas.
Het speelt ook niet alleen in vliegtuigen, maar ook daarbuiten. Afgelopen weekend nog in de supermarkt. Moeder loopt met drie jonge kinderen door supermarkt. Haar goed recht, niks op tegen. Die kinderen lopen echter al schreeuwend door de hele winkel heen te rennen, tegen mensen op, tegen spullen op, zonder dat de moeder daar ook maar iets van zegt. En dan is het raak: er loopt er eentje op volle snelheid tegen mijn karretje aan en begint te blèren. Moeder erbij, geeft het kind een knuffel en scheld mij vervolgens de huid vol. Wie is hier nu gek? En dat soort ouders kom je ook in een vliegtuig tegen…
Zoals ik eerder al aangaf: de kinderen zijn zelf nooit het probleem, maar de ouders.