Uit een studie van het Britse Sunshine blijkt dat 88% van de reizigers zich vooral ergert aan lawaaierige kinderen tijdens de vlucht, terwijl slechts 41% zich ergert aan passagiers die tegen de stoel stampen. Gek genoeg ergert slechts 35% van de reizigers zich aan lawaaierige volwassenen.bron: hlnPersoonlijk vind ik lawaaierige volwassenen toch echt wel even irritant als lawaaierige kinderen.
Ik zat laatst op een vlucht van Malaga naar Barcelona. Nog voor het opstijgen was er een jong mannetje van een jaar of 4 die duidelijk erg bang was om te gaan vliegen. Hij moest dan ook een beetje huilen. Je zag ook dat zijn moeder duidelijk alles probeerde om hem rustig te krijgen. De 2 passagiers naast mij begonnen vrijwel direct met zuchten, steunen en kreunen toen ze dat hoorden. Persoonlijk irriteerde ik me meer aan de belachelijke reactie van de passagiers naast me dan aan het huilende bange jongetje.
Sommige mensen zoeken gewoon ook zelf problemen. Op onze vorige reis moesten we twee keer overstappen. Omdat onze tweede vlucht een technisch probleem had, werden we op een totaal andere route gezet om toch thuis te geraken. Het resultaat was dat we (=gezin met twee kindjes, toen 1 en 3) niet bij elkaar konden zitten voor een vlucht van 10u! Ik en de kindjes konden nog op twee stoelen naast elkaar zitten, maar er zat een vreemde man naast ons aan het raam. Mijn man zat een paar rijen verder. Uiteraard vroeg ik die man of hij wilde wisselen met mijn man (eveneens een plaats aan het raam). Antwoord:“nee, als jullie samen hadden willen zitten, hadden jullie dat maar met de luchtvaartmaatschappij moeten regelen”. Uitgelegd dat we op een andere vlucht werden gezet, maar nee, hoor. Meneer bleef bij zijn standpunt en vond ook nog dat kinderen geen excuus waren om van plaats te wisselen. Hij deed z’n hoofdtelefoon op, kroop onder z’n dekentje en probeerde te slapen. Dacht hij nu echt dat hij zou kunnen slapen naast twee zo’n kleine (wakkere) kindjes? De kindjes zijn altijd rustig, maar ik kan hen niet vragen om niet te bewegen om te vermijden dat ze hem in zo’n kleine ruimte niet zouden aanraken.
Uiteindelijk hebben andere mensen zich wel willen verplaatsen en konden we wel allemaal naast elkaar zitten, dus voor ons geen probleem, maar ik begrijp nog steeds die man zijn redenering niet. Da’s toch gewoon om moeilijkheden vragen!