anderen mogen toch ook wel vinden dat ze overlast ervaren ?
anders hoef jij dit
Ik vind wel dat je als ouder extra alert moet zijn op de overlast die je kind kan leveren. dus laat ik mijn zoontje niet zonder mij oeveloos rondlopen, scheep ik geen buren op met mijn kind, laat ik hem bedaren als ie te wild is of te luidruchtig. Maar ik ga hem niet thuishouden of met een plakband op zijn mond meenemen)
Om bij het onderwerp te blijven… die hele kleintjes in het vliegtuig, ik heb 't dan echt over baby’s, slapen meestal wel in hun ‘mandjes’. Als die huilen, kun je er al ouder niet veel aan doen, behalve verschonen, voeden en troosten. Peuters, kleuters en oudere kinderen daarentegen dienen in de hand te worden gehouden door hun ouders in het openbaar. Of dat nou in een vliegtuig is, in de trein of in de supermarkt. Niets zo irritant als een losgeslagen kind, en dat is de verantwoordelijkheid/schuld van de ouders. Ik zeg altijd maar: Dat jij je kind nou zo geweldig vindt, wil niet zeggen dat iedereen dat vindt.
overlast ervaren kan natuurlijk (al zou je ook kunnen proberen het in eerste instantie te zien als gewoon merken dat er kinderen zijn, het hoeft natuurlijk niet meteen overlast te zijn), maar dat is iets anders dan vinden dat ouders met kinderen weg moeten blijven uit het vliegtuig.
En uit jouw post begrijp ik dat je vindt dat ouders zich bijna moeten verantwoorden waarom ze met hun kroost het vliegtuig instappen (want ‘er even tussenuit willen’ vind jij geen goede reden… en ‘ze kunnen net zo goed met de auto’…).
Wil je er zeker van zijn dat je geen overlast van anderen hebt (of dat nou een jengelend kind is, of een snurkende buurman) dan vind ik dus dat jíj degene zou moeten zijn die moet overwegen met de auto te gaan of business class te gaan reizen.
Ik denk dat negen van de tien ouders zich ontzettend opgelaten voelen als hun kinderen in het vliegtuig niet het gewenste gedrag vertonen. Vind het een beetje raar -en iig niet stroken met mijn ervaringen- dat wordt gesuggereerd dat de meeste ouders het niks interesseert als hun kind het op een brullen zet in het vliegtuig.
nee hoor ik probeer zeker niet te zeggen wat een ander moet doen
ik reageer op een vraag of knderen wel of niet hinderlijk ervaren kunnen worden
waarop ik mijn ervaring en mening geef
daarnaast vraag ik me af ???
waarom ouders het hun kinderen aandoen oefen eens in een dagje terinen
omdat ik nu eenmaal het idee heb ,dat een vlucht van 4 tot 6 uur voor een kind niet ,alleen maar lang kan duren !
maar de hele situatie erom heen die er verlangt wordt
het gedrag van een kind en zijn ouder wordt bepaald ,door de totale reis van koffers inpakken en mee naar het vliegveld zeulen uren van te voren aanwezig zijn de eventuele stress van alles wat voor de vakantie nog afgerond moet worden
dat totale effect geeft vaak een resultaat wat vergeten wordt
daarom zeg ik niet ga met de auto op vakantie
ga eerst eens droog oefenen met je kinderen
auto en trein kan je onderweg nog een keer uitstappen
als ouder wil je ergens naartoe ,kinderen boeit het helemaal niet ,als er water en zand is zijn ze vaak tevreden
of dat nu in Zandvoort is of de Canarische eilanden
als je droogoefend ,kom je erwellicht achter dat je kind er nog niet aan toe is om zo’n lange dag te maken
bedenk wel dat je van je kind vraagt;
vliegtijd 5 h ?
wachttijd 3 h ?
reistijd 1 h ?
aankomst bagage 1 h?
transfér 1 h?
waarbij nog komt het in en uitpakken van baggage en gewone vakantie stress
ik hoop dat het zo duidelijker is
:dag:
Gewoon een nachtvlucht nemen, dan slapen ze sowieso wel.
En als ze tijdens de 2-3 uur op de luchthaven een beetje kunnen razen, zullen ze in het vliegtuig ook wel een stuk rustiger zijn.
Ik denk dat het er niet om gaat wie of wat de oorzaak is van overlast, maar hoe het opgelost kan worden. Een beetje begrip is voor een beetje lawaai o.i.d. wel op te brengen, maar er zijn natuurlijk wel voor iedereen grenzen.
Verder ben ik wel van mening dat de veroorzaker(s) van eventuele overlast een alternatief kunnen/moeten zoeken en niet de reizigers die de hinder ondervinden. Het zou van de zotte zijn als iemand maar niet moet vliegen, omdat anderen zich niet kunnen gedragen…
Heb uit ervaring tijdens vluchten i.i.g. vaker overlast van volwassenen ondervonden dan van kinderen. Luidruchtig gedrag kan ik in het algemeen niet zo goed hebben, maakt niet uit van wie of wat…
Dieren praten met de ogen vaak verstandiger,dan mensen met hun mond!!Als je met de trein ,bus of vliegtuig je verplaatst dan moet je ook een beetje aan de medemens denken,sommige mensen vergeten dat soms!!Volwassenen kunnen dikwijls ook kinderen zijn!!gegroet:georgessiam.
Ons zoontje is nu 6 jaar, en heeft nog nooit maar 1 keer gehuild of gegild tijdens een vlucht (in december wordt zijn 50 ste vlucht) hij is gek op slapen, kleuren en spelletjes. Ieder kind is anders maar ik denk dat het ook wel een beetje met opvoeding heeft te maken (kinderen hoeven niet te schreeuwen als ze 20 cm van je af zitten) Ik heb zelf nooit echt problemen gehad van andere kinderen, maar ik kan het mij goed voorstellen dat als je 12 uur naast een jankend kind zit de minuten zit weg te tellen…
Ik lees hier in het forum dat mensen niet begrijpen dat je met een jong kind 10 uur in een vliegtuig gaat zitten, maar 18 uur in een auto naar Spanje is dan geen probleem?
haha
nee 18 uur in de auto lijkt me ook geen optie
het grote voordeel met de auto is wel dat je kan stoppen waneer je wil
als de kids het hebben gehad kan je wel lekker eruit met ze
Ik zat gisteravond in het vliegtuig van Malpensa Milano naar Madrid (ruim 2 uur) achter een moeder met een zoontje van 5 of 6 (overige reisgenoten oma en tante). Het kind liep op het vliegveld al te klieren en te zeuren, hij kreeg toen al klap (je) van zijn moeder (en terecht). In het vliegtuig kon het baasje niet stilzitten, ondanks de waarschuwingen van zijn moeder, tante en de stewardess. Gevolg daarvan was dat hij tijdens het opstijgen en landen geen riemen omhad. Op zich had ik geen last van hem maar je kon merken dat zijn moeder er wel problemen mee had. Ik had een beetje medelijden met haar: in Madrid hadden ze een transfer naar Lima…
Dit gedrag zie niet alleen in vliegtuigen maar ook in de supermarkt, kind wil snoep, moeder zegt nee, kind boos en pakt gewoon het snoep uit het schap, en moeder zegt niets… Bang om de confrontatie met een 5 jaar oud kind aan te gaan…
Nou, meningen te over zo te zien, maar gelukkig niet overwegend negatieve. Er is trouwens een leuke site (met forum) over verre reizen met kinderen (www.verrereizenmetkinderen.nl), hoe verrassend:)
Feit blijft dat het sowieso een opgave is om ver te vliegen, met of zonder kinderen. Mijn kinderen zijn vaak lief, maar niet altijd. Dus ook niet altijd in het vliegtuig. Bovendien doe je opvoeden niet uit een boekje, maar in het echte leven. Kinderen zijn helaas niet te programmeren, dus ook leren dat ze zich moeten gedragen doe je in het openbaar. In het vliegtuig, in de supermarkt, je ontkomt er niet aan…
Verder komt vaak de vraag: waarom zo ver met kinderen? Nou, omdat je leven niet ophoudt als je kinderen krijgt. Mijn passie is reizen en dat wil ik graag op onze kinderen overbrengen. Ik vind het geweldig om samen met ze ‘verre landen’ en bijzondere culturen te ontdekken. ik vind het belangrijk om ze met zoveel mogelijk mensen en culturen vertrouwd te maken, en denk dat dat ook opvoeden is. Wij hopen dat ze er een open blik en een gezond aanpassingsvermogen aan overhouden. En inderdaad, als er zand en water is zijn ze al tevreden. Maar onze jongens praten ook nog over de tuktuk in Thailand, de bootjes in Vietnam, de bommen in Cambodja (:S), de kastelen in Marokko enz.enz.
Mijn conclusie is dan ook dat de lastige uurtjes in de lucht niet opwegen tegen de ervaring die de totale reis biedt.
Als ik dit zo lees heb ik misschien een vreemd kind, want hij vindt het totaal niet erg om 12 uur in een vliegtuig te zitten, hij komt ook alleen zijn stoel uit om naar het toilet te gaan. En bij nachtvluchten slaapt hij meestal de gehele vlucht. Onze laatste vakantie was een maand door zuidelijk Afrika reizen, wat betekent dat we toch lange dagen in een auto door brachten. Sinds 5 maanden heeft onze zoon (hij is zes jaar) een DSI, die hij alleen mag gebruiken bij lange auto ritten, je raad het al “hé zijn we er nu al….”
Afgezien van die DSI kan hij ook weken lang spelen met bierdoppen, tot dat in Mozambique snacht muizen (dit is geen grap) z’n bier doppen stalen…. (moest ik weer extra veel bier drinken…:nod:) Dus op de vraag: waarom verre reizen met kleinen kinderen, kan je het ook omdraaien: waarom niet… Het leven of vakantie stopt niet met kinderen, je maakt via het kind gemakkelijk contact met de bevolking en ik zie het als een verrijking van z’n algemene kennis.
Tja, wij hebben van de zomer een vlucht met ons toen 9 maanden oude kind naar Azie gemaakt omdat daar mijn schoonouders wonen (dat is al gelijk een hele goede reden om te vliegen met een baby. Ik ga echt niet ‘zomaar’ op vakantie). In het vliegtuig heeft hij inderdaad gehuild en hij was na een tijdje uiteraard ook lastig maar goed, wat doe je eraan? Overigens waren er nog 4 andere baby’s en we hadden dus geen mandje. Trouwens, het vliegtuig bestond voor een groot deel uit Kazachen en die zijn toch al kindvriendelijker dan de gemiddelde West-Europeaan.
Anderzijds is dit dus echt familiebezoek en zou ik niet met een baby of een jong kind een lange reis naar Australie of naar de Dom.Rep maken. Dan liever met de auto in Europa.
Ik ben laatste met mijn 4 kinderen met het vliegtuig mee geweest. Ze hebben met de App Kids TV heerlijk televisie zitten kijken in het vliegtuig. Neem met gemak 30 uur televisie programma’s mee.
Het is een soort uitzending gemist waarvoor je geen internet verbinding nodig hebt tijdens het televisie kijken.