Lekker spul inderdaad, zeker op een warme zomerse dag (ook in de lente of herfst…). En de variatie is sowieso eindeloos, al blijft de reguliere grapefruit-variant toch wel mijn favoriet. En kiwi, maar die zie je niet zoveel. En de gewone of de “Strong”, ach, ik zou ze naast elkaar moeten drinken om echt het verschil te proeven .
Maar volgens mij toch een drankje dat hier ook best in de smaak zou vallen. Dus wie durft…
Traditionele highball (met whisky dus) vind ik wel wat lastiger. De meest voorkomende variant in blik van Suntory vind ik niet zo, terwijl whisky an sich prima te drinken is, dus daar zal het niet aan liggen. Maar ook een paar keer een vers gemixte variant gehad, en dat is toch ook wel verrekte lekker.
Maar terug naar shochu, in het begin vond ik dat niet zo, maar ik heb dat in etappes toch wel leren waarderen:
[ul]
[li]De eerste keer was het mugi shochu, gemaakt van graan, en dat is niet mijn drank: een soort sake met weinig smaak en meer alcohol. [/li][li]Toen ontdekte ik chuhai, en ik was meteen om. Maar goed, daarbij is de smaak aardig gecamoufleerd. [/li][li] Vervolgens kwam ik in Kagoshima stomtoevallig in het Satsuma Shochu Matsuri terecht, ter viering van het nieuwe shochu-seizoen. Satsuma (een historische naam voor Kagoshima) shochu is gemaakt van zoete aardappel (imo), en dat geeft hem een veel karakteristiekere smaak dan mugi shochu. En dan puur of mizuwari (met koud water maar zonder ijs). [/li][li]En toen kwam ik in de winter in Akita terecht. En dan wil je geen koude drank, maar iets lekker warms. En dus was “imo shochu oyuwari” (aardappel-shochu met warm water) al snel m’n favoriete drankje. [/li][li]En nog een zijstap: eerder dit jaar kwam ik in Takayama ook nog mugi shochu met (koude) Ooolong thee tegen. Wellicht een hele gangbare variant, maar die was ik nog niet eerder op Engelstalige menu’s tegengekomen. En dat was toch ook wel een hele prettige combinatie… [/li][/ul]
Wat betreft andere alcoholische dranken uit Japan:
[ul]
[li]Sake (nihonshu) is een beetje hit-or-miss: sommige varianten zijn erg lekker, andere niet zo, en weer andere hebben nauwelijks smaak. Ik vind het wel leuk om brouwerijen te bezoeken en uiteraard het een en ander te proeven, en ik koop ook regelmatig een flesje of “cup” als souvenir, maar het is geen drank die ik snel aan een bar zou bestellen. [/li][li]Umeshu (pruimenwijn) is dan wel weer een favoriet, zeker warm is dat op winter-matsuri het superieure alternatief voor glühwein. Het is vooral de aparte mix van zoet en zuur die me bevalt. [/li][li]Awamori is uiteraard de verplichte keuze op Okinawa. Net als sake varieert de smaak (en het alcoholgehalte, ergens tussen de 30 en 60%…) ook sterk per variant, maar de meeste soorten bevallen me wel. Wel bij voorkeur mizuwari. [/li][li]Habushu (slangenwijn) zie ik meer als een rariteit. Smaakt op zich prima, al vraag ik me af of de slang daar daadwerkelijk aan bijdraagt. [/li][li]En dan zijn er uiteraard nog westerse dranken. Japanse whisky kan de strijd met Schotland makkelijk aan. Japans bier van de grote brouwerijen is prima maar niet heel bijzonder, tussen vele craft breweries zit nog weleens iets leuks. Japanse wijn kan ik goed hebben, maar de ervaring leert dat mijn wijsmaak meestal haaks staat op die van frequentere wijndrinkers… [/li][/ul]