Zien of we daar dan ook heen kunnen. We zitten er vlak bij aan het einde van onze reis in augustus.
De vorige keer hebben we wel gezien dat de Yokohama Baystars spelen moesten, maar zijn toen niet binnen geweest.
De Stadium wordt ook wel gebruikt voor popconcerten.
Heb hier nog een video van een optreden van One OK Rock, die daar toen optraden.
En ja als het regent dan kun je nergens heen want het is allemaal open! :zon:
Ik had eigenlijk nog met een update willen komen over de geweldige laatste week, maar helaas eindigt de trip toch enigszins in mineur: vanmiddag naar de paardenrenbaan van Fuchu geweest, en waar de meeste pechvogels gaar wat geld verliezen ging ik weer eens voor de overtreffende trap. Letterlijk: op een trap van de tribune m’n evenwicht verloren, daarbij m’n voet flink verdraaid en zo lag ik een paar treden lager. En dus loop ik nu wederom voor geen meter…
Ter plekke bij de EHBO geweest, maar die plakten een verkoelend verband erop en dat was het dan. Dus net toch ook maar even contact gehad met de medische dienst van de alarmcentrale, maar afgaand op een foto en de beschrijving zien ze gelukkig geen aanwijzingen voor ernstiger letsel, maar uiteraard wel kalm aan doen. Alsof ik iets anders van plan was. Het is me nog gelukt de halve wereldreis van Fuchu via Shinjuku Station naar Nippori te maken, maar ik denk niet dat ik vanavond nog verder ga komen dan de konbini danwel een restaurant in het zicht van m’n hotel…
Als je terugkijkt: is het ondanks tegenslagen een geslaagde trip geworden?
Het is wel een reis vol met pech geworden dit keer; straks moet je nog met de gipsvlucht terug naar Nederland! :biggrin:
Ik weet wat een misstap maken is, heb ik ooit ook eens gedaan, eerst voel je niets, maar de volgende dag kun je haast niet meer lopen. Daarna is het altijd een zwakke plek gebleven.
Je bent in ieder geval al weer in de grote stad Tokyo, dus je hoeft niet ver te lopen om wat vertier en eten uiteraard.
Wanneer kom je nu weer terug naar Nederland?
Dat duurt toch niet meer zo lang.
Euh, ik ben alweer terug, en vandaag ook weer naar kantoor geweest. Ik heb me gisteren wel op Schiphol laten ophalen en ben vandaag ook met een collega meegereden, want hoewel lopen inmiddels alweer iets soepeler gaat gaat het nog steeds niet van harte…
Wat dat betreft was het vooral een ietwat voortijdig en vooral pijnlijk einde van de reis. Op zich overheersen zeker de hoogtepunten, want dat waren er zeker ook die laatste week nogal wat:
[ul]
[li]Zondag de UTAGE Food Show, een enorm vreetfestijn in het Intex beurscomplex. Vergelijkbaar met het ook al niet kleine Furusato Matsuri in de Tokyo Dome, maar dan nog een paar maten groter. Wat ik wel jammer vond: waar op dat Furusato Matsuri toch overwegend kleine en ook goedkope porties werden verkocht waren het hier veelal welhaast complete maaltijden met ook navenante prijzen. Dat haalt toch een beetje het nut van zo’n beurs onderuit. Desondanks een leuke ervaring waarbij ik ook nog gratis een of andere nabe met wat schilfertjes bladgoud heb kunnen proberen.[/li][li]Maandag onderweg naar Ogaki het Kyoto Railway Museum bezocht. Het is een mooi museum geworden, maar even afgezien van de oude ringloods en stoomlocs van het oorspronkelijke Umekoji Steam Train Musuem is het niet heel onderscheidend van de soortgelijke musea in Saitama en Nagoya. En voor een dergelijk museum vond ik de hoeveelheid Engelse uitleg wel uitermate bedroevend. Dankzij Golden Week was het ook erg druk, zodanig zelfs dat alle bento’s om half een al uitverkocht waren en er in de restaurants alleen nog curry geserveerd werd.[/li][li]Dinsdag naar het Tarui Hikiyama Matsuri. Vooraf had ik per email nog contact gehad met de plaatselijke tourist info, en ze zaten me nu zo ongeveer op te wachten. Met reden, want speciaal naar aanleiding van die mailwisseling hadden ze een hele nette Engelse folder van het dorpje in elkaar gedraaid (ik heb de hele dag welgeteld één andere buitenlander gezien, en die kon Japans spreken en lezen…), werd ik 's ochtends rondgeleid, en was er zelfs nog een tamelijk fancy lunch geregeld. Het festival zelf was ook zeker de moeite waard, enorme praalwagens als rijdende podia waarop kinderen volwaardige kabuki-voorstellingen geven. En ook leuk: daar ook een Japanse matsuri-fanaat tegengekomen die weliswaar nauwelijks Engels sprak, maar me wel voorzag van een hele stapel folders over andere interessante matsuri.[/li][li]Woensdag naar het Kamezaki Shiohi Matsuri, en raad eens wie ik daar in de enorme mensenmassa tegenkwam? Diezelfde kerel, met nu een mapje vol DVD’s voor me. Het festival was ook geweldig, enorme, loodzware praalwagens die over een strand en door het water worden gesleurd. En dan na afloop karakuri-voorstellingen. Helaas wel in de volle zon zonder enige beschutting, waardoor ik wel flink ben verbrand. Daarna door naar Hamamatsu voor het festival daar, met 's avonds ook daar een optocht met praalwagens. De route was op papier heel simpel over twee grote brede straten, maar a na een klein uurtje leek dat voorbij en gingen alles op onnavolgbare wijze kriskras door de hele buurt heen.[/li][li]Donderdag meer Hamamatsu Matsuri, nu jet hoofdevenement: vliegeren. Of beter gezegd: vliegergevechten, want hoewel het in principe geen echt bestuurbare vliegers zijn (alleen de hoeveelheid lijn en daarmee de hoogte kan beïnvloed worden) is het de bedoeling dat de lijnen van de vliegers verstrikt raken om zo de concurrentie uit de lucht te halen. Knap druk met name bij de vele yatai, maar op het grote veld viel jet eigenlijk best mee. Wel iotkijken voor neerstortende vliegers. 's Avonds opnieuw de de optocht.[/li][li]Vrijdag eerst nog even een laadste dosis ramdevenementen van het Hamamatsu Matsuri, en dan 's middags per shinkansen naar Tokyo, voor het Kurayami Matsuri in Fuchu. Vanuit de Okunitama-jinja vertrekken er een aantal enorme taiko-drums gevolgd door acht mikoshi de schrijn, om zo tot diep in de nacht de diverse buurten te bezoeken. Enorme mensenmassa’s, het blijft een groot festival in de grootsts stad op aarde, maar toch heb ik mezelf daar vrij aardig doorheen weten te loodsen.[/li][li]Dan zaterdagochtend de wekker vroeg gezet, want vanaf 4 uur zouden de mikoshi weer op de terugweg gaan naar Okunitama-jinja, alwaar ze tussen 7 en 8 aanzouden moeten komen. Wekker op 6 uur gezet, dat moet vroeg genoeg zij toch? Nee dus, want al een half uur daarvoor word ik door een luid gedreun gewekt: de taiko gevolgd door de mikoshi komt vlak langs m’n hotel. Kleren aan, camera erbij en op pad dus maar. En dan zit je om 6 uur 's ochtens uiteindelijk bij een drukke Sukiya een bak gyudon naar binnen te schuiven. En dan een mooi plekje bij de schrijn zoeken om de terugkeer van mikoshi mooi te filmen.Daarna terug naar het hotel wat met de ruim in- en uitchecktijden toch wel praktisch bleek voor dit matsuri. Daarna eerst nog geluncht en nog wat laatste souvenirs geshopt, en dan naar de Japan Race Track voor de paardenrennen. Draait uiteraard allemaal om gokken (waar ik jota van begrijp), maar het was toch zeker leuk. Tot de genoemde val dan…[/li][/ul]
Ja, nu ik jouw route-beschrijving nog eens bekijk, was je al weer terug inmiddels.
Hoop dat je ondanks alle “verstoringen” toch veel plezier en een fijne tijd hebt gehad.
Er kan natuurlijk altijd wat gebeuren, daar moet je op voorbereid zijn.
Op naar de volgende keer!:vrede:
Wij gaan 30 juli pas, dus moeten nog even wachten.
De Yen wordt weer wat gunstiger, dus even het juiste moment afwachten om de JR-Pass-voucher aan te schaffen.
We kunnen dit keer wel af met een 14 dagen uitvoering.
We zitten wel deels in de drukke tijd, en heb overwogen om dan maar eens een green pass te nemen.
Daarmede het risico verkleinen dat we door de drukte geen gereserveerde plek in de “normale klasse” kunnen krijgen enin het niet-gereserveerde deel moeten plaats nemen of nog erger staan als het druk is.
Ik ga in ieder geval even een lijstje maken van de trajecten die we beslist direct willen reserveren.
Dan kan ik dat direct bij de inwisseling van de pass regelen.
Op de locale korte trajecten zien we wel hoe het loopt.
Maar ik lees wel dat je jouw festival-honger wel hebt kunnen stillen…hihi
Weer genoten van je verhaaltjes.
Ik wil tegen die tijd weer net als ik al eerder deed weer een soort van blog-je maken op mijn eigen website.
Dat moet ik alleen nog eens even testen voor die tijd.
Aan de snelheid van het internet ligt het niet, dat is over het algemeen wel goed en de server waar mijn website op draait is ook redelijk snel.
Ach, ik denk maar zo: wanneer de overlast verdwenen is (lopen gaat al steeds soepeler en ik ben vandaag ook weer zelf naar Zeist gereden) dan blijven de verhalen over als souvenir. En vooruit, vast ook wel een stoer litteken :biggrin:
Ik merkte nu alleen wel hoeveel flexibiliteit een railpas je oplevert. Want voor de oorspronkelijk geplande route vielen de kosten wel mee, met eigenlijk alleen Hamamatsu - Fuchu als duur shinkansentraject. Maar met die ongeplande tussenweek heb ik best even zitten puzzelen. Takayama ligt dan toch vrij geïsoleerd, en ritten met Limited Express-treinen of Shinkansen hakken er dan al snel vrij hard in. Niet dat ik nu spijt heb van het nu gekozen alternatieve plan (zeer zeker niet zelfs), maar wanneer ik wel een railpass had gehad denk ik niet dat ik zo lang in Takayama was gebleven.
Overigens was me nog wel iets opmerkelijks opgevallen. Voor die shinkansenrit waren alleen nog middenstoelen beschikbaar, dus ik baalde wel even en heb zelfs overwogen dan maar te gokken op een ongereserveerd plekje. Toch maar niet. Maar wat viel me nu op: zo’n middenstoel (in een N700) is duidelijk breder dan de stoelen aan het raam of gangpad. En dit zit eigenlijk wel zo aangenaam.
Maar zeker doen, zo’n blog! Altijd leuk om te lezen en het blijft toch ook weer inspiratie opleveren.
Zo heeft elke vakantie wel een speciale herinnering.
Zo heeft die laatste van ons wel veel impact gehad natuurlijk, de Kumamoto Earthquake, waar we toch niet ver vandaan waren en zelfs kort daarvoor nog zowat op het episch centrum stonden.
Mij nooit opgevallen dat er verschil in de stoelen zit; zal er eens op letten, al gaan we niet met de N700.
Heb wel gelezen dat ze de dubbel-decker-serie langzaam uit de roulatie gaan halen.
Het typen van het blog zal wat makkelijker gaan als andere jaren; ik heb aan de ipad-mini nu een bluetooth toetsen-bordje gekoppeld, dat toch beter werkt als op dat scherm te typen.
Nu alleen nog eens even uittesten met het plaatsen van een foto in de blog.
Ik laat ter zijner-tijd wel weten waar de blog te vinden is.
Iets wat ik me trouwens vandaag pas realiseerde: dit was m’n 13e bezoek aan Japan. Zou dat dan toch ongeluk brengen? 
Wat betreft die dubbeldekkers, die mogen vanwege hun forse profiel maar 240 km/u, en verstoren daarmee nu teveel de snellere diensten. En dan is het toch efficiënter om twee snellere treinen met een wat lagere capaciteit in te zetten. Van de Tohoku Shinkansen zijn ze al verdwenen, ze rijden nu alleen nog op de Joetsu Shinkansen naar Niigata.
Dat zal het zijn, de 13e keer, tenminste als je bijgelovig bent. :nod:
Gelukkig ben je er nog goed afgekomen, het had ook anders kunnen aflopen.
Oh, dan hebben we nog een kans om met een dubbeldekker te reizen, of net niet.
Van Takasaki richting Nagano/Kanazawa gaan we in ieder geval met de Shinkansen.
En pendelen als we in Toyama zijn om de omgeving te zien.
Vorige keer hebben we ook maar weinig met de Shinkansen gereist; locale lijntjes vinden we ook altijd leuk, kost wat meer tijd, maar wij reizen niet op de “Japanse manier” :biggrin:
Tokyo - Takasaki zou nog per dubbeldekker kunnen, maar verder naar Nagano wordt het dan toch de Hokuriku Shinkansen. Ik was er zelf overigens geen fan van, die dingen zijn echt gebouwd als forensen-shinkansen, en bieden weinig ruimte voor bagage. De ongereserveerde plaatsen zijn dan ook nog eens 3+3 met vaste rugleuning. En als je beneden zit zit je op de Joetsu Shinkansen zo’n beetje continu tegen een betonnen muur aan te kijken.
Nee, ik vind ze door hun formaat uiterlijk wel indrukwekkend, maar doe mij om mee te reizen toch maar een E5 of E7.
Dan zullen wij dat wel niet meemaken en kiezen voor een “normale uitvoering” Wij gaan also van Nikko uit niet terug naar Tokyo, maar via Tochigi via een locale JR-lijn naar Takasaki. Zal niet zoveel uitmaken in tijd.
En zoals gezegd houden wij wel van reizen via locale trajecten, want haast hebben we eigenlijk nooit.
Daarom zit ik hier in Nederland ook meestal boven in de dubbeldekkers, want als je onderin zit zie je lang zo veel niet wat er zich buiten afspeelt. En dan heb je hier nog weinig beton langs de spoorlijnen.
Dat is sowieso ook wel het leuke van lokale lijnen, die gaan ook een stuk minder door tunnels. Die lijnen gaan toch wat vaker om of over een berg dan er dwars doorheen. Dat verschil merk je ook goed wanneer je de al flink wat oudere Tokaido Shinkansen vergelijkt met de recentere Shinkansen-lijnen richting het noorden.
Wat betreft lokale lijntjes was de Nagaragawa Railway van Minokamo naar Mino-shi en Gujo-Hachiman trouwens ook wel een hoogtepunt van de reis, met een route voor een flink deel prachtig langs de Nagara-rivier.
Er zijn zoveel mooie locale trajecten, op Shikoku heb ik er van genoten.
Maar ook elders natuurlijk zoals langs de rivier naar Hitoyoshi, waar de SL-Hitoyoshi ook langs rijdt, die wij helaas vorig jaar gemist hebben. Vond de rit van Nagoya richting Takayama ook prachtig zo tussen die bergen en door tunnels.
En de Resort Shirakami niet te vergeten. :zon02:
Die ook nog een herinnering oproept: dat we die bijna zouden missen door, ja een vertraging, maar ze net zo lang hebben staan wachten tot wij er waren. Was contact geweest via de telefoon.
Zo zijn er wel veel meer leuke locale lijntjes, eigenlijk toeristische lijntjes zoals de Kurobe Gorge.
De Shinkansen lijnen zijn heel mooi als je snel een grote afstand wil overbruggen.
En wat comfortabeler om te reizen.