Nu maar even on-topic dan maar weer…
De 1e keer dat ik hier iets post maar ik houd al wel enige tijd de forums in de gaten.
Allereerst even voorstellen, kom uit Eindhoven,30 jaar, meubelmaker en heb 2 kleine dochters van mijn, uiteraard, Braziliaanse vrouw. Ik heb haar leren kennen tijdens mijn 1e periode in Sao Paulo in 2003. Ik liep toen 6 maanden stage bij een interieurbedrijf(je) in Vargem Grande Paulista (Cotia). Zij deed daar de administratie en het was, zoals vanzelfsprekend, liefde op het 1e gezicht.
Nu 7 jaar later en vele bezoeken rijker denk ik wel iets te “mogen” zeggen of ik Brazilië primitief vind.
Lastig te beantwoorden. Nee omdat b.v een Sao Paulo een zeer welvarende stad is op allerlei gebieden van design en kunst tot universiteiten en techniek. Je komt er de mooiste Italiaanse designmeubelen tegen. De brug over de Tiete is er eentje waar meneer Erasmus in R´dam nog iets van kan leren, een prachtig nieuw object in de stad.
Maar ook Ja, want als je 50 km de Raposo Tavares af rijd kom je in een andere welvaart. Ik vergelijk Brazilië dan ook soms wel (met een knipoog) met de middeleeuwen maar dan met moderne kennis. Op elke hoek van de straat een afvalberg die in brand staat, tientallen honden in elke steeg, overvallen, s´avonds en s´nachts ontzettend veel lawaai. Om 9 uur s´ochtends al bierdrinkende mensen in de padaria en uiteraard het regelmatige kerkbezoek. Om over de zwerfkinderen en echte armen mensen nog maar te zwijgen. Huisjes die van ellende in mekaar zakken en waar regelmatig hele wijken zonder stroom zitten na een heftige regenbui. Maar wel iedereen met een grote TV, DVD-speler en Internet.
Tijdens mijn 1e bezoek beschouwde ik deze ervaringen nog als een “avontuur”.
Zelfs onze overval (al op de 1e zaterdag na aankomst) waarbij 4 gewapende mannen ons huis s´avonds binnendrongen, ons vastbonden en de revolvers voor onze ogen aan het laden waren om zo meer geld te kunnen loskrijgen nam ik tot de koop toe. “Aaah, dit hoort bij Brazilie”…krijg je dan te horen…we hadden het zelf uitgelokt, we vielden teveel op. Wisten wij veel, als jonge Hollanders voor de 1e keer ver weg.
Alle negatieve en positieve ervaringen bij mekaar vindt ik Brazilië toch een geweldig land en beschouw ik het ook als een soort van thuiskomen als we weer eens zijn geland in Guarulhos. De geur van de stad, het warme gevoel. De geweldige natuur (jaja, standaard gezever, ik weet het… maar het is wel echt zo) Het vrije gevoel door de enorme uitgestrektheid.
Maar…nu ik 2 kleine meisjes heb, begin ik me bij de laatste bezoeken toch steeds meer te irriteren aan het land, niet dat ik me boos maak, maar toch. Voorbeeldje, iemand koopt 4 blikjes bier in de mercado, zoals gewoonlijk 1 plastic zakje per 2 blikjes (ook al zoiets, die tientallen plastic zakjes die je meekrijgt in de supermarkt.), hij haalt de blikjes eruit en laat het plastic gewoon op straat wegwaaien.
Het dramatische verkeer, mijn 1e dodelijk ongeluk dat ik voor mijn ogen heb zien gebeuren is dan ook logischerwijs in Brazilië geweest, verschrikkelijk. Ga je bij Sao Paulo de snelweg op dan kun je er gif op innemen dat je een zwaar ongeluk ziet. Vrachtwagens die volgeladen met steen met 30 km per uur rijden terwijl ze rechts met 150 worden ingehaald??. Zusje van mijn vrouw gaat dan doodleuk een stukje rijden met mijn dochtertje van 3 op de bijrijderstoel.(niet op dezelfde snelweg uiteraard)
Ook heb ik het idee dat mijn dochtertjes niet vrij en alleen op straat kunnen spelen zoals we hier in Ned. gewend zijn, of je moet in een gesloten commune wonen.
Ach ja, kan nog uren doorgaan maar ik wil liever niet als alleen maar negatief overkomen, ik realiseer me terdege wel dat het erg veel uitmaakt in welk gebied je je van Brazilië bevindt.
Mijn vrouw wil liever vandaag nog terug dan morgen. Ik had ook altijd diezelfde drang en zin in het avontuur, maar om een avontuur te beginnen met 2 kleine kinderen in een Brazilië, met z’n toch wel vele gebreken is weer een heel ander verhaal. Ga je met z’n tweeën alleen dan kun je nog wel enige tegenslag verwerken, maar hoe zit het met de scholing voor de kinderen, de ziekenzorg, de veiligheid als het financieel tegenzit. Waar kom je te wonen (schoonfamilie?) Aangezien wij op dit moment totaal geen financiële buffer hebben. Ik denk dat dit soort voorzieningen in Nederland zeker wel beter geregeld zijn.
Mijn vrouw is ervan overtuigt dat ze snel weer een goede baan zal vinden in de “administratiewereld”. En Ik?.. Ik ben in gesprek met mijn baas en hij is op de hoogte van onze situatie. Hij heeft een dealer in Rio de Janeiro zitten die ook zijn meubels verkoopt, het loopt daar echter momenteel verre van goed. Ik werk bij Piet Hein Eek en deze ontwerper is bekend geworden met zijn meubels van sloophout. Wereldwijd is hij bekend, naar Japan en Korea gaan b.v. elke 3 maanden volle containers met meubels. Aziaten zijn gek op Nederlands design. Ik heb geen idee wat de Braziliaan van meubels in sloophout vindt.
Ik zal deze dealer in maart bezoeken, want dan zijn we weer 7 weken in Sao Paulo, met hem wil ik dan bespreken wat er zoal mogelijk is om de Braziliaanse markt wellicht te veroveren met deze meubelen. Ook proberen we dan zoveel mogelijk design winkels langs te gaan waar we proberen ons product te promoten. De bedoeling is dan dus dat ik daar de meubels ga produceren of het productieproces ga begeleiden. Met het bedrijf waar ik 7 jaar geleden stage liep heb ik altijd nog goed contact. Ik zou daar zo tegen een vergoeding gebruik kunnen maken van de machines.
Volgens mij ben ik nu een beetje of-topic gegaan maar wellicht dat er lezers zijn met goede tips. Gaan we emigreren naar Brazilië dan zou ik dat met 2 kleine kinderen nooit doen zonder de absolute zekerheid van een goed inkomen. In maart gaan we weer voor 7 weken, voornamelijk om eens goed rond te kijken en ons te oriënteren naar een goede leefomgeving.