Interview
Monique, Akdeniz, woont momenteel in Side sinds 2003. Wat bewoog haar om naar Turkije te verhuizen? Heeft zij hier spijt van of is het een droom die uitkomt? Wereldwijzer vroeg het haar.
1. In welk land woon je op dit moment en sinds wanneer?
Ik woon sinds september 2003 aan de zuidkust van Turkije in het plaatsje Side.
2. Wat is de reden geweest om, eventueel met je gezin, naar Turkije te verhuizen?
De reden om naar Turkije te verhuizen, samen met onze baby die in november 2002 was geboren, was omdat ik samen ging wonen met mijn vriend die nu inmiddels mijn man is geworden.
Ik wilde persé in Nederland bevallen van mijn eerste kind, mijn man is toen voor 3 maanden naar Nederland gekomen en na die periode wist ik zeker dat ik naar Turkije zou gaan om met hem verder te gaan. Uiteindelijk ben ik niet meteen gegaan, omdat ik wilde wachten tot de eerste inentingen en controles van ons kindje achter de rug waren.
3. Welke formaliteiten heb je moeten regelen om in Turkije te gaan wonen?
Behalve uitschrijven bij de gemeente en het meenemen van onze papieren heb ik niet zo heel veel hoeven regelen bij vertrek.
Het echte uitschrijven heb ik trouwens pas na 3 maanden ‘proeftijd’ in Turkije gedaan. Ik wilde toch wel even zeker weten of we er goed aan hadden gedaan. Dus toen mijn eerste visum was afgelopen, ben ik nog een keertje terug gegaan naar Nederland om het allemaal definitief te maken. Vervolgens hebben we ons laten inschrijven bij de muhtar (dorpshoofd) hier en bij het bevolkingsregister in Manavgat.
Links: Monique en haar gezin vlakbij een tempel in Side
Rechts: De wijk in Side waar Monique en haar gezin wonen
4. Hoe bevalt het leven in Turkije?
Ik moet zeggen dat het leven hier in Turkije me erg goed bevalt en ik zou nu ook niet meer terug willen naar Nederland. Maar dat is niet van de ene dag op de andere gegaan, hoor. Zeker in het begin moet je toch erg wennen, ondanks dat ik de taal al sprak en ook de cultuur redelijk goed kende, omdat ik al eerder twee seizoenen hier had gewoond en gewerkt in het toerisme (Zo heb ik ook mijn man leren kennen, alleen waren we toen nog ‘gewoon’ bevriend met elkaar).
Je moet het vooral laten om te veel vooruit te willen plannen, denk ik. Dat kostte me in het begin vrij veel moeite, maar als je dat eenmaal wat meer leert los te laten, kun je zelf ook een stuk relaxter leven.
De laatste paar jaren wordt het leven hier wel steeds makkelijker. Er komen steeds meer voorzieningen, zoals crèches, betere scholen en meer supermarkten in de buurt.
5. Wat is je leukste ervaring in Turkije tot nu toe geweest?
Het leukste wat ik hier heb meegemaakt, is toch wel de geboorte van onze dochter geweest. Zij is hier in het (privé-)ziekenhuis geboren. Ondanks dat ik daar eerst wel een beetje tegenop zag, is dat erg goed gegaan, zelfs beter dan in Nederland.
Ook de bouw van ons nieuwe huis en het aanleggen van onze tuin is een grote mijlpaal geweest voor ons. Ik hield me niet echt bezig met de bouw, maar wel met uitzoeken van kleuren en tegels en dergelijke.
Onze tuin hebben we daarna gedaan. Daar ben ik ook erg blij mee, want daar waren eerst alleen zand en stenen. Nu is er een grasveld voor de kinderen, er staan fruitbomen en rozenstruiken en in de zomer kunnen we onder een partytent lekker in de schaduw zitten.
6. Zijn er grote verschillen tussen in Nederland wonen en in Turkije wonen?
Natuurlijk is er wel een groot verschil tussen de beide landen. In Nederland is alles veel meer geregeld dan hier. Op zich hebben wij het goed, maar ik kan me voorstellen dat wanneer je ergens in het oosten van Turkije in de bergen woont, dat je het dan erg moeilijk kunt hebben.
Soms denk ik ook wel eens dat men in Nederland wel erg veel klaagt over heel kleine dingen terwijl er zoveel is om blij over te zijn. Wat mij persoonlijk betreft is het grootste verschil dat hier alles wat relaxter gaat en dat mijn kinderen hier lekker veel buiten kunnen spelen.
7. Hoe is je integratie met de plaatselijke bevolking verlopen?
Op zich heb ik geen problemen gehad met het ‘integreren’ hier, maar dat komt ook doordat ik de taal al sprak. Ik moet wel zeggen dat ik de deur niet plat loop bij mijn buurvrouwen of zo. De meeste gesprekken gaan hier namelijk vaak over anderen of over recepten. Koken en roddelen zijn nou niet echt mijn sterkste kant. Wat wel erg gezellig is, is dat als we in de tuin zitten er altijd wel iemand komt aanwaaien voor een kopje koffie of thee en een praatje.
8. Wat zijn de grootste cultuurverschillen tussen beide landen?
Over het algemeen zijn er natuurlijk wel verschillen, maar die hebben bij ons nooit echt een rol gespeeld. Ik denk dat wij een beetje een combinatie van beide culturen zijn en zo ook onze kinderen opvoeden; we doen aan suikerfeest, maar we hebben met kerst ook een kerstboom. Verder heeft mijn man zijn hele leven in het toerisme gewerkt en is behoorlijk open-minded.
Het enige wat ik echt vaak merk, is dat mijn manier van vragen vaak veel directer is dan die van de gemiddelde Turk. Wij Nederlanders zijn wat meer opgevoed vanuit ‘je hebt een mond om te vragen’. Hier hebben ze (in de generatie van mijn man) juist heel lang het motto gehad van ‘mond dicht als je niets gevraagd wordt’, zowel thuis als op school.
Mijn man doet er zijn voordeel mee; meestal laat hij mij het woord doen als we bijvoorbeeld naar de kinderarts of naar een of andere instantie moeten!
Links: In de tuin van Monique’s appartement
Rechts: Handtekeningen zetten bij het huwelijk
9. Heb je gemakkelijk werk kunnen vinden in Turkije?
Op dit moment heb ik geen werk, maar toen ik hier wel werkte was dat voor Diana travel. Dit blijkt ook een van de weinige werkgevers die een werkvergunning voor je aanvraagt.
Het is hier lastig om als buitenlander legaal aan de slag te gaan, of je moet misschien een eigen bedrijfje beginnen.
10. Waar moeten mensen die in Turkije komen te wonen rekening mee houden? Heb je advies voor hen?
Heb niet meteen al te veel vertrouwen in die ‘o zo aardige vrienden’ die je met van alles wel willen helpen. Over het algemeen is men hier niet zo sterk in het nakomen van dat soort beloftes of je hebt een enorme profiteur aan je broek hangen die er op uit is er vooral zelf beter van te worden.
Vraag dingen vooral na bij officiële instanties of ga desnoods met je vragen naar een advocaat toe. Veel advocaten in deze regio spreken wel een woordje over de grens en kunnen je anders doorverwijzen. Het kost je wel wat, maar dat is uiteindelijk beter dan bedrogen uit te komen.
Verder kun je voor veel informatie de website van de Nederlandse ambassade of het Turkse consulaat in Nederland raadplegen.
Ook zou ik iedereen willen adviseren de taal te leren. Ik heb bijvoorbeeld eindeloos veel oude Turkse films op tv zitten kijken; die gaan lekker langzaam en zijn al gauw redelijk te volgen.
11. Heb je ooit spijt gehad dat je de beslissing hebt genomen om in Turkije te gaan wonen?
Nee absoluut niet, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn maar we hebben het hier goed. Als ik zie dat onze kinderen hier ook erg tevreden zijn dan ben ik gewoon gelukkig dat ik hier ben.
=====================================
Meer weten over Turkije? Bezoek het Turkije Forum op Wereldwijzer.