Interview met Nico: Vrijwilligerswerk in Kenia en in Uganda

Au Pair, Studie, Stage, Vrijwilligerswerk Vrijwilligerswerk Interviews
1

Interview met Nico: Vrijwilligerswerk in Kenia en Uganda

Nico, Jopie02, doet vrijwilligerswerk sinds 2000. Twee keer per jaar gaat hij naar Afrika toe. Hij geeft onder anderen les in electrotechniek op een school. Het geeft hem een goed gevoel en Wereldwijzer vroeg naar zijn ervaringen.

1. In welk land heb je gewerkt en wanneer?
Ik heb werkzaamheden (lesgeven en bouwkundig adviesen) gedaan in Kenia en in Uganda. Ik doe dit werk sinds 2000, 6 weken per jaar.

**2. Ben je alleen of samen met iemand daar naar toe gegaan? **
Mijn vrijwilligerswerk is op eigen initiatief, de vliegreis/visum(s) betaal ik zelf. Ik werk voor kost en in woning. Het reizen naar andere landen is meestal met iemand en gedeelde kosten met openbaar vervoer.

3. Wat heeft je bewogen om naar dit land te gaan?
Ik kan niet stil zitten en in de zonliggen bakken of in Spanje/Griekenland/… langs het strand lopen en niets tot weinig doen. Ik deed bergsport in de Andes en Nepal. Ook daar ging ik kijken rondlopen om te zien of ik iets kon doen. Hiervoor heb ik vrijwilligerswerk in Kathmandu Nepal gedaan zoals sponseren en klusjes man.

4. Wat voor een soort werk heb je gedaan?
Ik geef les aan eerste jaars studenten (meestal kansarme) in electrotechniek en doe samen met de tweede jaars studenten klusjes bij klanten om en rond de school.

5. Heb je dit zelfstandig geregeld of via een organisatie?
Ik ben via het "Westerveld organisatie"in contact gekomen met het Apostles of Jesus en door de jaren heen ben ik een vriend geworden van het Apostles of jesus dat is een katholiek kerk orgaan in Afrika. Overgens ben ik christelijk gedoopt en kom nog steeds niet in de kerk.

6. Wat is de leukste ervaring die je tijdens de reis hebt meegemaakt?
Als de studenten naar mij toekomen en vragen wat ik nu precies bedoelde met de lesstof, dit is een teken dat zij gaan nadenken over hoe en wat.
Biertje drinken in Nairobi West gezellig onder de mensen en zien hoe zij werkelijk zijn.

7. En de minst leuke ervaring?
Beroving (Kebira), verkeersongeluk en dat mijn schone was van de lijn wordt gestolen.

8. Zou je het ooit nog eens doen? Eventueel in een ander land?
JA ik blijf het doen. Het is een deel van mijn leven geworden en zal het iedereen aanraden. Het is een verrijking van je leven en je komt weer terug met beide benen op aarde.

9. Wat zijn de grootste (cultuur) verschillen tussen Nederland en het land waar je gewerkt hebt?
Het familie hebben en met de familie zijn. Soms, het geven om je buren en helpen als het mogelijk is. Zelfs blanken worden geholpen door mensen uit een onverwachte hoek, zonder daar een vergoeding voor te vragen.

10. Heb je tips voor anderen die ook van plan zijn om te gaan werken in dit land?
Speel niet de wijsneus/beter weter, geef persoonlijk advies zodat zij er over na kunnen denken. Zorg dat de doelen uit de mensen komen en bereid je voor op cultuur en weet wat je wil doen!

Links van dit interview

5 likes
2

Hij heeft blijkbaar zeer goed de mentaliteit van de Kenianen begrepen. Zijn opmerking over ‘de weisneus uithangen’ klopt als een bus, al is dat niet altijd gemakkelijk omdat ze het op een manier zullen proberen die je zelf niet begrijpt of die jou overkomt als honderden jaren uit de tijd.
Ik heb zelf een privé medisch hulpproject opgestart in Kenya (zie www.SoCoFAS.be) en heb dat al meerdere malen moeten ervaren en toegeven. De Kenianen zijn niet dom en willen vooruit, in tegenstelling bvb met de Congolezen.
Maar als je ze nieuwe Westerse technische snufjes meebrengt, moet je toch wel goed opletten dat ze het niet om zeep helpen door het op hun manier te willen gebruiken.
Tip : als ze beginnen lachen hebben ze het over het algemeen NIET begrepen en doe je er het best aan van het hun nog eens te tonen en op hun vingers te kijken en te coachen terwijl ze het voor de eerste maal doen. Indien ze ernstig kijken hebben ze het wel begrepen en als ze het echt niet begrepen hebben, maar ze hebben ondertussen wel door dat dit ‘speeltje’ een pak geld kost zullen ze waarschijnlijk zeggen : “You better use it yourself, mzee, because I never did this before !”
ik heb zelf tot mijn schande en scha moeten ervaren dat indien je ze behandeld zoals wij dat zouden doen met blanken, ze gewoon afdruipen en dan zie je ze ook niet meer terug als je ze echt nodig hebt om een ‘dom werkje’ te doen.
Maar het geeft jou even veel voldoening als zijzelf als je ze iets kan aanleren dat ze dan goed doen. Het is een tof volk dat vooruit wil, maar een zetje nodig heeft van de Westerling.
Vooral planning van werk is iets dat er bij hun zeer moeilijk ingaat. Nu, niet moeilijk te begrijpen als je weet dat het woord ‘planning’ zelfs niet bestaat in het Kiswahili !
Het is een trots volk en ze zullen ongetwijfeld hun nieuwe kennis ‘uitschreeuwen’ tegen hun kameraden, maar als puntje bij paaltje komt zullen ze ook wel zeggen dat ze die van jou hebben; Dus …!!!

Hugo Goovaerts
voorzitter van de vzw SoCoFAS

2 likes
3

Mooi interview.

4

Leuk artikel, er staat wel Urganda in de titel…

5

Hugoo,
dank je en wat je schrijf is volkomen waar. ze willen heel graag verder en heel graag leren maar er zitten er een paar bij die graag … maar de meesten willen echt. als ik daar ben heb ik thema dagen over alles wat technische is en dat wordt leuk bezocht. Ja ze gebruiken je naam vooral als ze het niet meer weten. nog een tip: de Afrikanen in het algemeen zeggen niet snel nee, dat ligt in hun cultuur dus let op dat je niet teleur gesteld wordt. een tof volk? je heb helemaal gelijk!

dank je AnneKus, dat moet Uganda zijn een slip van het toetsenbord!

6

Gaaf zeg!