(origineel bericht op be-more.nl)
I’m alive!!!
Hoi allemaal,
Vorige keer vertelde ik dat ik vrijdag zou gaan skydiven. Maar dit is Afrika. Afspraken worden hier soms wat flexibeler opgepakt. Om 7 uur werd ik vrijdagochtend letterlijk trillend wakker van de schrik want ik bedacht me meteen dat ik uit een vliegtuig ging springen. Ik kon geen enkele reden meer bedenken waarom ik dat zou doen, dat schijnt leuk te zijn. Hoe dan ook, trillend en misselijk zorgde ik dat ik om half 8 klaar stond. Om vervolgens om 8 uur te horen te krijgen dat het niet doorging. Om 8 uur zouden we eigenlijk onze doodssprong gaan maken, maar dat werd opgeschoven naar 11 uur. Dat zou best wel eens Afrikaanse tijd kunnen zijn, dus dat ging mooi niet door. Om 10 uur moesten we namelijk klaar staan voor de safari.
Ook de 10 uur voor de safari bleek Afrikaanse tijd te zijn. Om 11 uur kwam Cameron ons halen. Dit was het begin van een weekendje waarnaar ik vanaf het moment dat ik naar Zuid-Afrika wilde gaan al naar uit had gekeken. Eindelijk op safari!
Zoals altijd als je in Zuid-Afrika een uistapje wil maken, begon dit weekend met een lange autorit naar de bestemming. Onderweg zagen we wat dorpjes. Daar waren ook grote cirkels van witte stenen. Blijkbaar waren dat Zulu’s die christen waren geworden maar dat wel mixten met hun eigen tradities en geloof vanuit de Zulucultuur. De cirkels van witte stenen waren hun kerk. Ook zag je (zoals we ook in Lesotho zagen) allemaal rondavels. Heel veel Zulu’s hebben die rondavels naast hun huis staan. Ze geloven namelijk dat ze daar contact kunnen houden met hun voorouders.
Na ongeveer 4 uur waren we bij het Hluhluwe park. Onderweg naar onze lodge kwamen we de eerste dieren al tegen: zebra’s, impala’s en bavianen. Bij de lodge kwamen we nog wrattenzwijnen tegen (net als Pumba) en een kudu (soort antilope) kwam doodleuk ook even het kamp opgelopen gevolgd door wat aapjes. Een van die apen klom boven in de boom en ging klaarzitten voor een hele fotoshoot.
Na een tijdje wachten kregen we te horen dat er een fout was met de boeking. Er waren niet genoeg bedden voor ons. Gelukkig hoefden we niet in de bush te slapen want ze hadden ook een ‘Wilderness Camp’. Midden in de bush, ver weg van alle grote wegen, stonden een aantal tenten op plateaus. Daar mochten wij slapen! Omdat het midden in de wildernis stond, moest er wel een guard met een geweer met ons mee, Wally. Onze gids, Cameron, was net aan het vertellen dat we altijd goed bij elkaar moesten blijven en moesten zeggen wanneer we ergens heen gingen omdat er wilde dieren in ons kamp kwamen, toen we iets hoorden kraken. Toen we voorzichtig gingen kijken bleek dat er 25 meter verderop een olifant stond te eten!! Heel erg gaaf! Nog napratend in onze kampeerstoeltjes over hoe geweldig het was dat die olifant daar stond, begon er weer vanalles te kraken aan de andere kant van waar we zaten. Nog een olifant! Ik ging boven even wat halen, toen opeens iedereen naar boven kwam gestormd: de olifant was uit de bosjes gekomen en liep zo voor de kampeerstoeltjes door. Dat was natuurlijk te gevaarlijk dus moest iedereen meteen weg.
Rondom het kampvuur en met alle geluiden van de wildernis hebben we met z’n allen Afrikaans gegeten. Heel bijzonder want het was een volle maan, dus helemaal donker w erd het niet. Wally, onze guard, begon te vertellen over het leven in de bush. Allerlei gevaarlijke dieren zoals spinnen die vogels vangen in hun web en dan opeten, slangen die baby’s kunnen eten, baboon spiders, leeuwen die in de rivierbedden op jacht waren (wat overigens zo’n 50 meter van ons vandaan was), hyena’s die een tijdje terug bij kinderen de tent in was gekropen en een kind in zijn gezicht had gebeten… Gezellige kampvuurverhalen dus. Daarnaast zat er een kudde buffels naast ons in de bosjes, die opeens met z’n allen op hol sloegen en een enorm lawaai maakten. Heel spannend dus! Na de nodige borrels (felroze aardbeienborrel met tequila :P) besloten we rond een uur of 11 naar bed te gaan. Omdat het zo heet was geweest hadden we alleen de horren om de tent dicht te maken. Daardoor kon je mooi naar buiten kijken als je wat hoorde. Ik heb dan ook verschillende keren rechtop in mijn bed gezeten, maar zag helaas niet echt iets. De volgende ochtend hoorden we van Cameron dat Wally de hele nacht niet had kunnen slapen omdat er constant dieren in het kamp waren: hyena’s, leeuwen in de rivierbedden, een olifant die langs onze tenten afwandelde, buffels… Jammer dat ik er niets van heb gezien!
De eerste dag van de safari begon al om 6 uur. Onderweg zagen we dat grote delen van het park afgebrand waren. De grond was helemaal zwart en er was bijna geen begroeiïng meer, op wat bomen na. Niet heel aantrekkelijk voor de dieren om te zijn, omdat er niets te eten is dan. Na wat regen en beter weer moet het wel weer wat groener worden. Al gauw kwamen we de eerste zebra’s, giraffen, buffels, kudu’s en impala’s tegen. Na een tijdje zagen we ook een paar witte neushoorns. Vorige maand zijn er zeven witte neushoorns doodgeschoten in het park, voor hun hoorns. Onvoorstelbaar dat mensen dat doen, maar blijkbaar zijn ze veel meer waard dan bijvoorbeeld goud. Een eindje verderop zag ik opeens een heel raar dier. Dit bleek een ‘secretary bird’ te zijn. Hij heeft net zo’n poten als een struisvogel (kleiner wel, maar met zo’n zelfde rare ‘knie’). Daarmee schopt hij slangen van de grond af om ze vervolgens op te peuzelen. Blijkbaar zijn ze niet vaak te zien dus dat was wel gaaf. Na nog een tijdje rijden kwamen we een heel stel auto’s tegen, en een hoop mensen die uit de ramen geklommen waren om met een verrekijker naar iets te staren. We zagen niet meteen waar en wat het was, maar het bleken vier leeuwen te zijn. Het rook er enorm naar dood dier, de vorige dag hadden ze namelijk een prooi gedood. Verscholen achter het geelkleurige gras lagen ze uit te buiken en lui te wezen. Ik was ontzettend blij met mijn camera want ik kon zo ver inzoomen dat ik ze uiteindelijk toch kon fotograferen! Jammer genoeg waren dit wel de enige leeuwen die we het hele weekend hebben gezien. Toen we verder reden hoorden we namelijk dat 10 minuten eerder de leeuwen gewoon over de weg liepen. Te laat! Dat heb ik wel gemerkt, je moet echt op de juiste plek op het juiste moment zijn. Maar niet slecht: de score na 1 dag safari was vier van de big five gezien (olifant, leeuw, buffel, neushoorn). Alleen de luipaard nog niet, maar die zijn heel moeilijk te zien.
Op weg naar de uitgang kwamen we een dier tegen. Cameron vroeg of ik wist welk dier dat was. ‘uh, een ezel?’ was mijn antwoord. Dat bleek niet te kloppen want het was een ‘kwacha’ (of hoe je het ook schrijft). In 1825 was de laatste kwacha doodgegaan in een dierentuin in Amsterdam. Veel van die dieren werden gedood om hun vacht. Van een van de vachten hadden wetenschappers DNA kunnen krijgen. Dit DNA hadden ze gemixt met het DNA van een zebra, waardoor de kwacha (of een vergelijkbare variant daarvan) nu weer in Hluhluwe te vinden is.Wij natuurlijk meteen foto’s maken. Geloof jij bovenstaand verhaal? Dan ben je net zo goedgelovig als ik ben. Zo’n twee minuten laten zei hij: nee, grapje. Het was toch een ezel. Voel je je toch best wel stom als je net een fotoreportage hebt gemaakt van een ezel… Oeps.
Daarna kwamen er nog meer sterke verhalen, die we natuurlijk niet meer geloofden. We kwamen namelijk ook een stel apen tegen. Blauw apies in het Afrikaans. Of we wisten waarom ze zo genoemd werden. Geen enkel idee natuurlijk. Nou, zei Cameron, dat komt omdat ze blauwe ballen hebben. Yeah right, was onze reactie. Ja wacht maar, zei hij… Op dat moment staat er een aap op en draait zich met zijn kont naar ons toe. Wat hangt daar? Jazeker, lichtblauwe ballen!! Heeeeel bizar. Ik ging echt kapot van het lachen. Daarna werd er nog iets aan toegevoegd: ze zijn ook nog eens glow in the dark. Als je ’s nachts door de bush loopt lijkt het vaak alsof je ogen ziet, maar dat zijn de ballen van dat beest. Dat is zo, omdat het vrouwtje ze dan kan vinden. Ik geloof er natuurlijk geen snars van, maar hij bleef het stug volhouden. Ja, ja…
Het volgende sterke verhaal: Waarom een kudu een kudu heet. Natuurlijk weer geen idee… Een kudu heeft hele grote ballen en als hij rent hoor je ‘kudu, kudu, kudu’. Bedenk zelf maar of het een true story is of niet 
Na de safari werden we naar een lokale markt gebracht, waar ze naast groenten en fruit ook curiosa hadden. Een beetje een Loods5 idee: allemaal kleine stalletjes en winkeltjes onder een dak. Daar hebben we allemaal de nodige souvenirtjes gekocht.
Wat later kwamen we bij onze backpackers aan. In een grote ruimte mochten we in de stapelbedden slapen. Niet zo geweldig als in een tent tussen de wilde beesten, maar goed. We hadden samen besloten dat we om 6 uur (dan ging het park open) ook echt bij de poort wilden zijn, daarom moesten we om 5 uur (!!!) al op. Vroeg naar bed dus. De volgende dag was ik niet zo blij met dat besluit want ik kon amper mijn ogen open houden in de auto. Ik hoopte vooral die dag nog wat leeuwen en baby olifantjes te zien en een nijlpaard zou ook leuk zijn. Helaas zat het er op zondag niet in voor ons. Het enige spannende moment was toen we iets zagen bewegen in de bosjes. Ik zag iets donkers door de bladeren. Na een tijdje wachten kwam er uiteindelijk een olifantenkoppie door de bosjes heen gepiept. De score van die dag: 2 olifanten, wat giraffen, wat zebra’s, bavianen, wat buffels en wat antilopen en kudu’s. Ik heb wel een fantastische foto kunnen maken, precies op het moment dat de olifant modder uit zijn slurf spoot! Heel cool.
Nu zijn we ondertussen weer thuis. Terug bij onze lieverds. Voor Wietske, Janieke en Annemie is het nu de laatste week alweer. We gaan deze week dus nog een aantal dingen afronden. Als eerste ga ik van het sponsorgeld dat ik van jullie heb gekregen kippengaas en houten palen kopen. De kippen lopen hier overal rond, wonen in de bomen (ja serieus!) en leggen overal hun eieren. Ze hebben de hele moestuin naar de knoppen geholpen en lopen altijd in de keuken bij de kinderen. Niet heel hygiënisch. Er is al een kippenhok gebouwd, maar geen ren eromheen dus die kippen naaien er gewoon uit en zitten niet in het hok. Zo kunnen we de eieren rapen, misschien wat van de kippen verkopen (het zijn er veel te veel) en daarna misschien aan een moestuin beginnen. Verder gaan we deze week nog met de jongste kinderen en onze huiswerkklas een leuke middag houden. Dinsdag brengt Don ons naar het Lion Park. Dus nog een keertje op safari 
Hopelijk doet het zijn naam eer aan en zien we een heleboel leeuwen.
Even een extra stukje over maandag. Vanmorgen kwam Don ons tijdens het ontbijt even opzoeken: ‘do you guys still want to go sky diving?’ Uh… Ja prima! Vanaf dat moment kon ik dus geen hap meer door mijn keel krijgen. Het enige dat ik nog kon denken was: oh mijn god ik spring dadelijk vrijwillig uit een vliegtuig. WAAROM!!! Ik kreeg het serieus meteen ijskoud en was echt doodsbang. In het bakkie werden we door Don naar het terrein gebracht waar een klein vliegtuigje op ons stond te wachten. We kregen eerst van Roy en Vernon uitleg over ons harnas en zijn harnas. Gelukkig was er ook een plan B als de parachuten niet open ging (een extra parachute) en een plan C, voor als we allebei knock out zouden gaan of een hartaanval zouden krijgen (een sensor die de parachute vanzelf open maakt als het te lang duurt). Dit was allemaal best geruststellend, wat ook wel nodig was want vorige week donderdag lazen we dat er iemand dood was gegaan omdat ze haar parachute te laat open had gedaan. Wietske en ik kregen allebei een fantastische jumpsuit aan met een harnas erover. Je weet wel, zo’n ding want ontzettend sexy staat omdat alles afgekneld wordt. We kregen uitleg over hoe we uit het vliegtuig moesten klimmen en welke posities we moesten aannemen tijdens het vallen. Toen was het tijd om naar het vliegtuig te lopen. Giechelend van de zenuwen liepen we naar het mini vliegtuigje toe, waar naast een stoel voor de piloot niet echt iets in zat zelfs geen deur. We kregen nog een keer de uitleg en toen moest ik er toch echt in. Vanaf dat moment waren mijn zenuwen weg. Heel raar, maar ik was echt heel rustig en relaxed. We vlogen steeds hoger en het werd steeds kouder. We konden wel heel ver zien: helemaal tot aan de Drakensbergen! Heel erg mooi om te zien. Wietkse ging als eerste (net als bij de tandarts wachtte ik het liefst tot ik een keer gezien had hoe het gaat). Voor ik het wist was zij al uit het vliegtuig en was het tijd voor mij om eruit te lazeren. Ik was gelukkig helemaal niet zenuwachtig meer en alles ging vrij soepel. Eerst moest ik mijn benen uit het vliegtuig hangen, terwijl Vernon (die aan mij vast zat) nog in het vliegtuig zat en klaar ging staan om af te zetten. Met een big smile lazerden we vervolgens samen uit het vliegtuig in een vrije val van ongeveer 30 seconden. Ik heb me echt kapot gelachen want het was fantastisch! Toen werd ik opeens omhoog gerukt want de parachute werd uitgeklapt. En vanaf dat moment bungelden we aan de parachute, terwijl ik vrolijk om me heen kon kijken naar het mooie landschap. Na een tijdje bungelen kwamen we wel erg dicht bij de grond. Daardoor landden we niet helemaal zoals de bedoeling was op het grasveld, maar precies op het pad tussen de suikerrietvelden. Ik heb echt vanaf het moment dat ik uit het vliegtuig vloog tot nu niet kunnen ophouden met glimlachen. Het was echt geweldig! Dit ga ik zeker nog een keer doen de komende twee maanden. En het fantastische aan het Durban Skydive Centre is dat ze, als we een groep vrijwilligers kunnen regelen, een braai willen doen voor de kinderen van the Farm en de vrijwilligers, en dat dan de vrijwilligers als entertainment uit een vliegtuig springen. Een deel van het geld gaat dan naar the Farm. Heel lief van ze! Zeker een aanrader voor iedereen die hier komt!!!
Het komend weekend ben ik vanaf vrijdag tot en met maandag helemaal in mijn uppie! 
Dan ga ik eens wat voorstellen schrijven om het project hier wat meer structuur te geven. Dat heeft het denk ik wel nodig, want nu kan in principe iedere groep vrijwilligers zijn eigen programma binnen de grote lijnen invullen. Dat is natuurlijk niet prettig voor de kinderen omdat dan constant alles verandert. Tijd om eens aan het (denk)werk te gaan.
Mocht je trouwens nog leuke Engelse kinderliedjes weten: geef het even door! Ik word helemaal gek van ‘if you’re happy and you know it’ en ‘old McDonalds’.
Kus!