Ik ben hopeloos

@ Hoi Petje,

de realiteit is die van Franka.
Hoe hard die ook mag klinken.

Stel dat ie met je verder gaat (en zo te horen is ie echt verliefd) dat houd dan in dat ie moet breken met zijn familie en uit Turkije zal moeten vertrekken. Een leven daar met hem kan je wel vergeten. Waarschijnlijk zal je zelfs hier constant over je schouder moeten kijken.

Natuurlijk niet meteen opgeven. Alleen als je voor je gevoel alles hebt geprobeerd, kan je dit eventueel afsluiten.
Maar bereid je voor op heel veel verdriet.

(Ik ben 45 en ook wij wilden samen door, na 2 en half jaar vechten, heeft hij uiteindelijk de knoop doorgehakt. Hij zou NOOIT kunnen scheiden, laat staan zijn kinderen kwijt willen)

Ik bedoel dus te zeggen, al wil je allebei, al blijft ie voor je terugkomen, familie en omgeving gaan voor geluk!!

Ik wil je toch heel veel succes wensen en hoop dat het voor jou (en nog vele anderen) anders zal verlopen

Heel rot voor je, maar wat wij (nuchtere westerlingen) niet in ons hoofd kunnen krijgen is dat familie hier VOOR alles gaat. Het maakt niet uit of je vindt dat ze gelijk hebben of niet; respect en doen wat je ouders je zeggen ook al ben je 45 jaar oud.

Jammer genoeg gebeurd dit heel veel en ik zie het veel om me heen. Mijn beste vriend ging 3 weken geleden een weekendje weg en kwam verlooft terug…hij had haar nog nooit eerder ontmoet.

Vooral families die nog (heel) traditioneel zijn gaat het trouwen niet om liefde, maar om compatibility, goede achtergrond en respect.
Ik heb zelf vorig jaar met mijn vriend gebroken omdat ik wist dat als zijn familie mij niet wil, hij me zonder na te denken zou opgeven…hoeveel we ook delen en meegemaakt hebben samen.

Moeilijk moeilijk, maar het is hier nu eenmaal niet anders.
Kop op, plenty of fish :wink: