(origineel bericht op be-more.nl)
how to use
We zijn alweer over de helft! Nog een kleine twee weken en ik zit alweer op mijn oude vertrouwde kamertje te bibberen van de kou… Ik leer de kindertjes al wat beter kennen en heb stiekem ook alweer een beetje een lievelingetje. Een tweejarig ik-zeg-nee-want-ik-ben-twee-meisje dat heel hard kan krijsen als ze haar zin niet krijgt, maar ook een allerliefste lach heeft als ze het wel naar haar zin heeft. Inmiddels heb ik haar gebruiksaanwijzing aardig door en wordt het krijsen met een simpele verwijzing naar haar bedje over het algemeen wel gesmoord… Streng he?
Een ander kindje dat een iets ingewikkeldere gebruiksaanwijzing heeft is Taxi, een meisje dat er 2.5 jaar geleden ook al was. Inmiddels is bekend dat ze autistisch is, wat in de omgang ook goed te merken is. Ik dacht dat ik erg van schoenen hield, maar Taxi overtreft me met gemak. (Te) groot, (te) klein, roze, rood of blauw, als ze maar een schoen heeft, dan is ze gelukkig. Maar als haar schoen even niet omhanden is, dan is het huis te klein en kan je je oordoppen wel in doen. Gelukkig is ze op zo’n moment wel tevreden met elke schoen die je in der handen stopt! Verder is Taxi’s favouriete antwoord als je iets van haar wil ‘no’.
Ik: Taxi we gaan naar binnen.
Taxi: No
Ik: Taxi we gaan in bad
Taxi: No.
Vervolgens loopt ze weg en zet ze haar meest ondeugende gezicht op; ze weet dus best dat ‘no’ niet het juiste antwoord was. Nou hou je gezicht dan maar eens in plooi! Ik schiet natuurlijk regelmatig in de lach, wat het er niet beter opmaakt. Inmiddels ben ik er wel achter dat Taxi alles doet voor eten (haar standaard zin nadat haar eten op is: ‘I want some more’), waar ik, heel pedagogisch verantwoord, gebruik van maak.
Ik: Taxi kom we gaan je aankleden.
Taxi: No
Ik: Maar Taxi, je wilt toch wel ontbijten?
Taxi: Yes
Ik: Ontbijten doen we toch niet in onze pyjama?
Taxi: No
Ik: Kom Taxi we gaan je aankleden.
Waarna ze gewillig met me meeloopt. Omkoperij? Misschien. Maar het werkt wel!
Over de echte taxi’s hier gesproken… We hebben hier nu geen eigen auto meer dus in het weekend nemen we de taxi als we ergens heen gaan. Ik vond het al erg vreemd dat ze elke keer onze straat niet konden vinden en dat ze van de enige shopping mall in Bluff nog nooit gehoord hadden. Maar wat ik helemaal bizar vind is dat elke taxichauffeur me tot nu toe gevraagd heeft of ik de weg wilde wijzen, omdat ze zelf geen idee hadden hoe ze moesten rijden. Ehh, hello?? Wie is hier nou de taxichauffeur??
Ach, ik ga het weer missen hier allemaal straks. Het is dat Zuid-Afrika niet bepaald om de hoek is, anders zou ik elk jaar terug gaan. Het is heerlijk om hier te zijn en het voelt goed om iets voor een ander te doen, in plaats van alleen maar te denken aan wat voor baan ik wil, waar ik wil wonen en wat ik wil bereiken. Ga ik dus ook nog lekker twee weken niet aan denken!