Ik ben ook net terug van drie weken Japan, de eerste twee weken als groepsreis, de laatste week in m’n uppie in Tokyo. Wel in een ander (goedkoper en gunstiger gelegen, met dank aan dit forum) hotel dan de groepsreis, daarvoor heb ik een taxi genomen, gelukkig had ik naast de naam en het “adres” (onbegrijpelijk dat ze in zo’n supergeorganiseerd land geen echte adressen kennen) ook het telefoonnummer bij de hand. De chauffeur had namelijk geen idee waar hij moest zijn, en heeft gewoon het hotel gebeld voor de route. Nu kon hij het in eerste instantie nog niet vinden, maar na een tweede telefoontje wachtte hij gewoon even langs de kant van de weg (meter was inmiddels al uitgezet!), waarna een medewerkster van het hotel naar ons toe kwam gelopen voor het laatste stukje, het bleek dat we beiden in de regen het niet al te opvallende bord van het hotel hadden gemist.
Terug naar het vliegveld heb ik de metro naar Ueno Station genomen, en van daaruit de Keisei Skyliner, kost 1920 yen, maar dan gaat dat stuk in een uur en in alle comfort, dat vond ik die paar euro wel waard. Het was ook zo geregeld, even langs het loket, even Narita en Skyliner zeggen, Non-smoking eraan toevoegen, en het was geregeld.
Ik heb ook de Hakone Roundtrip gedaan, op de heenweg met upgrade naar Romance Car (de limited express van Odakyu), op de terugweg niet, daar had ik toch wel spijt van. Ook dit was allemaal heel simpel geregeld, de meeste dingen zijn in het Engels aangegeven, alleen de bus van Moto-Hakone terug naar Hakone-Yumoto was even onduidelijk, ik was even bang dat ik net de laatste bus had gemist. Dit bleek echter de laatste express-bus te betreffen, de “toeristische route” reed nog wel gewoon. Mt. Fuji heb ik overigens alleen op de heenweg vanuit de trein heel even gezien, later was het helaas niet helder genoeg meer.
Binnen Tokyo zijn de metro’s supersimpel te gebruiken, vrijwel alles is in het Engels aangegeven. De JR-lijnen (waaronder de eerder genoemde Yamanote-lijn) zijn echter een ander verhaal, voor langere stukken zijn die sneller en goedkoper, maar in de meeste gevallen staat alles er alleen in het Japans. Daarvoor had ik echter een tweetalig kaartje bij me, daarmee kon ik meestal wel het juiste tarief terugvinden. En anders kan je het ook nog wel vragen, noem de stationsnaam en “how much?”, dan volgt meestal wel een bruikbaar antwoord.
Ik heb overigens geen dagkaarten voor de metro gekocht, je moet behoorlijk wat rondreizen wil je die eruit halen, zeker omdat de JR-lijnen er niet bij zijn inbegrepen. En zoals gezegd zal je voor langere stukken toch vaak de Yamanote lijn gebruiken. Er is ook wel een kaart die ook op die lijnen geldig is, maar die kost iets van 1600 yen ofzo, dat is alleen voordelig als je de halve dag in de metro gaat rondrijden. Het voornaamste voordeel dat je niet steeds losse kaartjes uit de automaat hoeft te halen, maar dat stelt ook niks voor.
Eigenlijk gold dat wel voor alles in Japan, ze spreken maar zelden een woord Engels, maar desondanks is het een uitstekend zelfstandig te bereizen land, veel meer dan bijvoorbeeld China. Dat weekje alleen was voor mij ook een primeur, ik was wel eerder in China of Zuid-Korea een dagje zelfstandig op pad geweest, maar dat is toch anders dan een hele week zonder daarbij terug te kunnen vallen op de reisleidster. Het is me echter dusdanig goed bevallen dat ik er nu sterk aan zit te denken in het najaar m’nplan van afgelopen jaar om zelfstandig Zuid-Korea en Kyushu te combineren nog maar eens uit de ijskast te halen…
Even kort nog mijn bestemmingen:
- Fukuoka, aardige stad om te beginnen, lekker gemoedelijk en als belangrijke havenstad vrij behoorlijk op buitenlanders ingesteld.
- Sandankyo-kloof, mooi maar zover ik weet alleen met de auto bereikbaar, dus lastig.
- Hiroshima, helaas slechts een middag, maar dat is genoeg om het gehele Peace Park inclusief museum te bezoeken. En daarna in de buurt van Hondori kan je dan lekker *okonomiyaki *eten, een pannekoek met van alles en nog wat erop gestapeld, die voor je neus wordt klaargemaakt.
- Miyajima, erg leuk, en in een dagje heb je het wel gezien.
- Kurashiki, leuk voor een dagje, of langer als je echt de diverse kunstmusea of het Deense pretpark wilt bezoeken.
- Naoshima, het “kunsteiland”. Verassend leuk, vooral het “Art House Project”.
- Kyoto, Tempelmoeheid is hier een serieus risico, er is zoveel moois te zien. Hoogtepunt was zonder meer Fushimi Inari met z’n vele duizenden torii’s en Sanjusangen-do, al mocht je daar helaas niet fotograferen.
- Nara, viel me enigzins tegen, maar misschien had dat ook wel een beetje met tempelmoeheid te maken. Of met de overdosis aan schoolkinderen die een praatje met je willen maken. Dat is een keer of 10 nog wel leuk, daarna is de lol er toch wel vanaf.
- Tokyo, ja, daar kan je nooit tijd genoeg hebben. Ik had in totaal 8 en een halve dag (minus een dagje Hakone), en kwam nog heel veel tijd tekort. Uitzichten vanaf het stadhuis en zeker ook Mori Tower (Roppongi) mag je niet missen, zondagmiddag in Yoyogi-koen evenmin, en de vismarkt en Asakusa zijn ook verplichte nummers. En dat is nog maar het begin. Verder Ueno Akihabara, Shibuya (Starbucks bij scramble crossing!), Odaiba, Edo-Tokyo-museum en een sumo-training in Ryogoku, en zo kan ik nog wel even doorgaan…
- Hakone, een welkome afwisseling van de drukte van Tokyo, in een prachtige omgeving. Vergeet niet de zwarte eieren in Owakudani te proberen!
Ik kom hopelijk toch niet te enthousiast over toch? 
