(origineel bericht op be-more.nl)
home visits
Home visits
Een of soms twee dagdelen per week wordt besteed aan home visits.
We gaan dan met de lokale vrijwilligers de omgeving in om gezinnen te bezoeken.
Deze gezinnen wonen vaak ver weg en we gaan er dan op de boda heen. In de kleine dorpjes gaan we dan meestal eerst naar de vertegenwoordiging van dat dorp/gehucht. Die man of vrouw is op de hoogte van de gezinnen die er wonen,en kennen vaak hun situatie. We krijgen dan een lijst en gaan de gezinnen bezoeken. Vaak brengen deze vertegenwoordigers ons naar de gezinnen. Ze wonen vaak ver verscholen in het gebied. Een weg is er niet en vaak alleen een smal pad tussen alle begroeiing in. Zelfs met de boda kunnen we er dan niet komen.Het is altijd mooi om in dit gebied te lopen en onderweg kom je altijd weer mensen tegen. En overal kom je kinderen tegen.vaak kluivend op een stuk suikerriet of met een mango of jackfruit.Ze lopen vaak een stuk met ons mee.
Aangekomen bij de huisjes stellen we ons eerst voor. Dat is hier een heel ritueel waarbij er op fluistertoon van alles heen en weer gezegd wordt waarvan heel veel herhalingen. De vrouwen die meestal alleen thuis zijn knielen daar ook bij. Ik wacht tot dit allemaal gedaan is en geef dan een hand, dit gaat ook op een totaal andere wijze als in nederland. Ik begroet hen in het luganda en de mensen reageren er heel enthousiast op. Een blanke die wat woorden luganda spreekt vinden ze heel bijzonder. Meestal worden we binnen uitgenodigd. Soms staat er een stoel of een bank maar vaak ook alleen een klein bankje van hout. Dat wordt dan voor ons neergezet en er worden matten uitgerold waar je ook op mag zitten. De huizen hebben soms een vloer van zand en cement Maar in de lemen huisjes is hel vaak gewoon de harde grond net als buiten. Nadat is uitgelegd waarvoor we komen gaan we een vragenlijst afwerken. Meestal vul ik de lijst in en stelt de lokale vrijwilliger de vragen. In het begin was het erg lastig voor mij om de situatie te beoordelen. Maar als ik het door mijn afrikaanse bril bekijk gaat het beter. Je moet je eigen maatstaven hier niet gebruiken want het leven is niet als dat in nederland. Ik vind alles hier arm en vaak vies maar dat is voor afrikaanse begrippen niet zo. Dus even anders kijken en dan beoordelen. Omdat het project al een tijd loopt weten de meeste mensen van het bestaan af en werken ze ook mee. Ik heb nog niet meegemaakt dat we ergens niet welkom waren. We overvallen de mensen wel want er is hier geen post of iets om het bezoek aan te kondigen… Het gebeurd dan ook regelmatig dat ze er niet zijn. Vaak vinden we ze dan op het land rond het huis.
De vragen lijst richt zich op de woon en leefomstandigheden we beoordelen het huis kijken of er een keuken en een latrine is. Of er een stove is en een watervoorraad bijv een tank of ton.De gezinnen wonen vaak in erg slechte omstandigheden. Er is dan geen keuken geen latrine en het huis is vaak in heel slechte staat We vragen naar waar ze hun water halen (vaak een uur lopen en met volle jerrycans weer terug.!!!) Er wordt gevraagd naar de gezinssituatie of de kinderen naar school gaan en waar en of ze gevaccineerd zijn. Of er gezinsleden getest zijn op hiv/aids en of er besmette personen zijn. Ook wordt er buiten rondgekeken en gelet op hygiene en vuil rond het huis.Kijken of er dieren zijn en als die er zijn of er ook hokken zijn. Het is voor ons moelijk te begrijpen maar wij adviseren om het vuil en vooral het plastic afval te verbranden. Een vuilnisman kennen ze hier niet en als het niet verbrand wordt ligt het overal.
Er wordt gevraagd hoeveel het inkomen is en of er familieleden werk hebbem
n. Vele mensen hebben hier een inkomen van 0 shilling. Er wordt advies gegeven om een inkomen te krijgen bijv door kippen te kopen of opbrengst van het land te verkopen en dan kippen te kopen. Somige vrouwen kunnen door het maken van manden en matten wat geld verdienen. Ook wordt er voorlichting gegeven over gezonde voeding. Veel kinderen hebben hier hongerbuikjes van de eenzijdige voeding. Maar ik merk dat heel veel mensen echt geen idee hebben van wat gezonde en gevarieerde voeding is. Als ze bijv kippen hebben eten ze zelf geen eieren maar verkopen ze allemaal. Ook van hde opbrengst van het land verkopen ze vaak dingen maar blijven dan zelf altijd hetzeldde eten. Er wordt uitgelegd wat gezonde voeding is.
Verder vragen we of ze op de hoogte zijn van familieplanning.En gebruik van voorbehoedsmiddelen. Bij de kliniek waar we op dinsdag werken zijn altijd condooms die de mensen gratis mee kunnen nmen.
Tijdens de bezoeken horen en zien we vaak heftige situaties. bijvoorbeeld alcoholproblemen Ik zie ouders met psychiatrische aandoeningen waarvan de vrijwilligers zeggen dat de ouders disabled zijn. Een verschil tussen ouders met een verstandelijke beperking en ouders met een psychiatrische aandoening kent men hier niet echt . Medicatie en behandeling kent men ook niet. De gezinnen beschikken over zo weinig middelen en met de hygiene is het erg slecht. Handen wassen doen ze nauwelijks en zeep is er vaak niet. Ik heb een aantal stukken zeep gekocht waarvan ik dan na een huisbezoek er vaak een achterlaat. Ik weet dat het maar een druppel is toch de mensen zijn er blij mee. Maar het is moeilijk om te zien dat er echt niets is en er ook in somige gezinnen echt geen kind is met kleding die heel is en past. Ook een bed/matras en deken ontbreken vaak.
Op de formulieren worden de knelpunten opgeschreven en wordt er gekeken wat er per gezin gedaan kan worden. Bijv. Bouwen van een dishrack maken van een watertank of stove. Maar ook bijv of we kunnen zorgen dat iemand naar het ziekenhuis kan. Of dat de medicijnen betaald kunnen worden. De problemen worden zo in kaart gebracht en zo kan het zijn dat we de ene week op huisbezoek zijn en een paar weken later er aan het werk zijn om bijvoorbeeld een dishrack te bouwen. Spijkers nemen we dan mee want ook dat kunnen mensen niet betalen. Het is leuk te zien dat bij sommige gezinnen ook de buren helpen. Dat wil zeggen alleen de vrouwen de mannen zijn meestal in geen velden of wegen te bekennen. Vrouwen werken hier hard ze verzorgen de kinderen en werken op het land , halen hout lopen met stronken bananen etc op hun hoofd weer naar huis. Halen water zolang de kinderen nog te klein zijn om dat te doen.
Ik kreeg vorige week de vraag hoe oud ik was. Ze konden dat niet geloven. Want hier ben je al vroeg oud. Mannen worden gemiddeld 52 jaar en vrouwen 54 jaar. Ze begrepen niet dat ik dan nog zo sterk was want als ik een afrikaan was had ik al krom moeten lopen en had ik dit allemaal niet kunnen doen. Dit soort dingen leveren leuke discussies op. Ze blijven dan met elkaar erover praten en komen er steeds weer op terug. Ik vind het geweldig om dit soort discussies te volgen al heb ik dan wel een lok.vrijwilliger nodig om te vertalen.
We komen erge situaties tegen en vaak kunnen we er op dat moment niets mee. Bij een gezin waar beide ouders forse psychiatrische problemen hadden zijn we weer vertrokken wetende dat er 5 kinderen thuis waren. Kinderen niet ingeent en nauwelijks te eten. Zochten zelf wat op de plantages rond het huis. Op dat moment konden we niets doen de moeder verzon allerlei verhalen en was bang dat we de kinderen mee zouden nemen. Iets wat waarschijnlijk op dit moment ook wel nodig zou zijn maar waar moeten die kinderen heen. Moelijk hoor.