(origineel bericht op be-more.nl)
Het verhaal van ‘even terug’…
Vanaf het moment dat ik besloten had terug te gaan naar Malawi, heb ik er geen ogenblik meer aan gedacht dat dit misschien helemaal niet de goede keuze was, of een risico, of gewoonweg heel dom en naïef. Degene die mij over gehaald had om terug te komen, kende ik eigenlijk niet echt en de situatie die ik tegemoet ging, kende ik al helemaal niet. Toch voelde het goed en heb ik me er nooit echt zorgen om gemaakt. Soms ontmoet je mensen die je direct liggen en waarbij je je op je gemak voelt. Waarbij je een vertrouwd gevoel hebt en waar je een klik mee hebt. Uiteindelijk kwam het hier op neer: Ik ben terug gegaan, ben opgehaald van het vliegveld, bij iemand thuis verbleven en samen met een groep heel relaxte en fijne mensen naar het festival geweest. “The most easy going bunch of people in Marawi!” Daarna nog een paar dagen gespendeerd in het huis en gezellige dingen gedaan met mijn nieuwe Malawiaanse vrienden. We hebben het onwijs gezellig gehad met z’n allen. Op de een of adere manier voelde ik me gelijk helemaal thuis in deze groep en voelde dit verblijf (van een week) als thuiskomen. Ik heb het vaak heel makkelijk gevonden om me ergens thuis te voelen, dus dit is misschien niet iets wat als uitzonderlijks beschouwd hoeft te worden.
Het gekke eraan is, dit is de tweede keer in mijn leven dat ik zoiets ‘spontaans’ doe. De eertse keer was toen ik Manu had leren kennen en ik na een paar maanden zomaar, zonder het hem te vertellen en zonder maar enig idee te hebben waar ik terecht zou komen, ben terug gegaan naar Mauritius. Dit is de tweede keer. Het enige wat ik gedaan heb en waar ik mijn besluit op gebaseerd heb, was een avondje dineren, borrelen en uitgaan met deze groep.
Qoute: “All you do is take a chance. The worst thing that could happen, is you make some new friends.”
Nu ik hier zit te typen op de patio, uitkijkend op de enorm grote kleurrijke tuin met zwembad, voel ik me heel verdrietig dat ik Malawi voor de tweede keer moet gaan verlaten. Als iemand mij van te voren een voorspelling had gedaan, had ik het niet geloofd. Malawi heeft mijn verwachtingen ver overtroffen. Het land, de mensen, de cultuur… Alles aan Malawi is mooi. Ik had nooit gedacht dat ik me zo op mijn gemak zou voelen en het me zoveel moeite zou kosten om verder te gaan. Het land, met zijn fantastische natuur, vergezichten en kleuren. De lila-paarse bomen die je af en toe tegen kale, grijze rotspartijen ziet afsteken zijn zo verschrikkelijk mooi. Ze benemen je de adem, werkelijk waar. De mensen die je steeds weer groeten en die nooit te beroerd zijn om je te helpen. Ze zijn zo vriendelijk. Zelfs de verkopers op de souvenirmarktjes die in eerste instantie je vastklampen om maar iets te verkopen. Het eerste wat ze zeggen, is: “We make a special price, good price for you.” En als je zegt dat je de spullen niet nodig hebt of niet wil, toch even vriendelijk nog een gesprekje met je aangaan en zonder enige andere verwachtingen oprechte interesse tonen.
Wow, ik kan nog zoveel meer vertellen over Malawi, ik ben zo vol van Malawi. Ik kan niet geloven dat ik morgen echt wegga!!
Het festival was super trouwens. Je kunt het vergelijken met een zeer klein opgezette Lowlands op het strand. Drie dagen lang kun je eten, drinken, zuipen, dansen, feesten, kletsen, relaxen en het belangrijkste: muziek kijken en luisteren. Alle mensen zijn lief tegen elkaar, er is geen onvertogen woord gevallen en aan het eind van het weekend heb je er, zonder dollen, 1000 vrienden bij. Het verbaasde mij trouwens dat er zoveel azungu’s waren, veel Nederlanders ook. Dit is één van de beste festivals waar ik ooit geweest ben, waarschijnlijk HET beste festival.
Morgen vlieg ik opnieuw naar Johannesburg en moet ik daar nog een paar dagen zien te overleven voordat ik op maandag naar Durban vlieg. Dan begin ik aan mijn derde project: Mother of Peace.
Maar vanavond zal ik mijn Malawi avontuur afsluiten met een knal. Ik ga met mijn nieuwe vrienden de stad onveilig maken!! Whoopeee J