(origineel bericht op be-more.nl)
Back to Afrika!
Inmiddels is het vier maanden geleden dat ik mijn voeten op de Ugandese grond te zette. Dat gaf een gevoel wat ik niet kan beschrijven. Twee weken genoot ik van Uganda. De cultuur, de mensen, de lachende gezichtjes, de hobbelige en stoffige wegen en gewoon van het feit dat ik in Uganda was. Ik genoot van iedere minuut en ieder moment. We hebben veel gehoord, gezien gedaan. Van elkaar geleerd en ook veel lol gehad. De groep was echt top en de begeleidsters waren ook super gezellig!
Toen ik terug kwam moest ik echt even thuiskomen. Mijn ouders wisten dat wel te verklaren: “jij bent met het vliegtuig gekomen, maar je ziel reist te paard. Die komt over drie dagen pas aan.” Dat klopte precies, de derde dag terug in Nederland werd alles wat gewoon is weer echt een beetje gewoon. Ik genoot nog van de anderhalve week vakantie die ik over had en daarna ging een nieuw schooljaar van start. Ik was weer helemaal thuis en op school ging het goed. Even leek het of ik Afrika vergeten was, gewoon alsof ik nooit naar Uganda was geweest. Tot dat ik na ruim een maand ontdekte hoe dat kwam. Eigenlijk wil ik niets liever dan één ding: TERUG. Toen ik dat wist kon ik het bloggen weer oppakken en werd ik actief als wereldsupporter & millenniumdoener. Het besluit om terug te gaan gaf rust. Maar niet voor lang. Ik wilde gaan in mijn tussenjaar, dan kon ik komende zomer een maand gaan werken om wat extra geld te verdienen zodat ik een langere periode weg zou kunnen. Want omdat ik ben blijven zitten gaat het ineens nog wel heel erg lang duren voordat ik weg zou kunnen in een tussenjaar. Eerst maakte het me niets uit wanneer ik terug zou gaan, totdat ik eigenlijk gewoon niet meer kon wachten. Ja nu komt het: ik kan natuurlijk ook deze zomer voor een maand gaan, in plaats van een maand werken. En dat was het moment dat ik eigenlijk niet meer terug kon. Van het idee alleen al werd ik helemaal blij. Nu kon ik echt niet meer wachten.
Echter was er nog wel een klein probleem. Want ik ga, ik ga terug naar Afrika en wel deze zomer! Maar waarheen eigenlijk? Terug naar Uganda? Als vrijwilliger bij Lwengo of misschien wel een ander project en dan Kim opzoeken? Of een ander land, met een andere cultuur, andere mensen en een nieuw project? Eindeloos rondkijken op de website, lezen over projecten en wat ze doen. En blogs van mensen die nu of eerder bij deze projecten vrijwilliger zijn (geweest). Uganda, Malawi of toch Zuid-Afrika? Ik wist het niet. Samen met mama bezocht ik een informatieavond van Be-More in Enschede om meer over alles meer te horen.
Toen kwam het besluit. Uganda is een heel bijzonder en mooi land, maar ik wil meer van Afrika zien. Dan was de keus tussen Chayof in Malawi of Palm Tree in Zuid-Afrika. Twee projecten die me beide enorm aanspreken. Na heel veel blogs lezen, besloot ik om naar Chayof in Malawi te gaan. Ik melde mij aan en een paar dagen later werd ik gebeld. Er waren een aantal vragen en toen werd mijn aanmelding bevestigd!
<strong>WAUW… DEZE ZOMER GA IK EEN MAAND NAAR MALAWI!!!</strong>
Heel spannend, maar ik weet zeker dat het vier hele mooie en bijzondere weken gaan worden! Een van mijn begeleidsters afgelopen zomer, Judith, is nu regiocoördinator in Malawi, dus heel erg leuk om ook haar weer te zien! Daarnaast gaat Annemieke uit mijn groep ook, naar het zelfde project. Heel erg jammer, maar door de vakanties van onze opleiding en school kunnen we niet in de zelfde periode gaan. Dan is er ook nog Petra, die deze zomer weer mee mag als begeleidster van een groep Worldmappers mee mag, ook naar Malawi… Kortom het wordt gezellig daar deze zomer! Nu ben ik vooral heel erg blij en geniet ik ga ik weer lekker genieten van alles wat komen gaat! =)
Liefs, Julie