(origineel bericht op be-more.nl)
Nog maar 25 dagen voor Malawi
Meteen nadat ik vorig jaar terug kwam uit Zuid-Afrika was het al duidelijk, ik wilde weer naar <em>Afrika</em>.
Het gevoel toen het vliegtuig de Afrikaanse grond raakte was onbeschrijfelijk. Een gevoel van ‘thuis’ komen. Gelukkig dacht Mallory er ook zo over en hebben we kort nadat we terug kwamen in Nederland opnieuw geboekt.
Dit jaar ga ik naar Malawi, naar het project Yodep.
Even een maand weg van hier, een kijkje nemen in een hele andere wereld.
Voor ons is het vanzelfsprekend dat er water uit de kraan komt, dat je kan douchen wanneer je wil en wanneer je telefoon leeg is, dat je hem meteen kan opladen. Dan heb ik het nog niet eens over het koken, de winkels, je haar fohnen, auto rijden en ga zo maar door. In Malawi is niets vanzelfsprekend, elke dag is het afwachten wat er die dag komen gaat. Niet de luxe dat de supermarkt zelfs op zondag voor je open gaat, maar koken op een vuurtje. Voor de kinderen elke dag een papje van mais en wij maar klagen over ‘dit en dat lust ik niet’.
Ik wil weer even weten hoe het is, kinderen die blij worden van spelletjes met takjes en steentjes in het zand, in plaats van met een Ipad. Maar bovenal wil ik graag mijn steentje bijdragen aan een hopelijk beter bestaan voor de mensen die het minder goed hebben dan wij.
Ik kijk er naar uit om weer te gaan, het komt nu wel erg dichtbij en ik merk dat ik het toch wel heel spannend vind.