De donkere hoek van de WereldWijzer Forums waar je onder het genot van een biertje, wijntje of Icetea gezellig kunt nakletsen over alles wat NIET met reizen te maken heeft.
Waar zullen we het eens over hebben dan?
Ik zit op het moment op school en heb lunchpauze.
Ik ga dan vaak even naar het Turkijeforum om te zien of er weer nieuwe onderwerpen bijgekomen zijn.
Heerlijk om te lezen en mee te leven met anderen die ook zo van dit land houden.
Ik sta al bekend als de “Turkse” juf.
We zijn met de laatste weken bezig op school, voor de grote vakantie begint.
Drukke, maar ook heerlijke weken.
Gisteren zijn we net op schoolreisje geweest naar het Archeon, een Themapark in Alphen aan den Rijn.
Het was echt gaaf.
Over twee en halve week neem ik afscheid van de helft van de klas, die doorstromen naar de bovenbouw.
Dat vind ik altijd moeilijke momenten, want je hecht je aan kinderen.
Na de vakantie komen er dan weer van die droppies uit de onderbouw bij.
Ja, werken als juf is echt genieten.
Gelukkig kan ik nog bijna iedere vakantie ook even naar Turkije om daar te ontspannen en op te laden.
Groetjes, Fransijn.
l
P.S.Benieuwd wat anderen te vertellen hebben. :wub: :wub: :wub:
Leer je je klas ook af en toe Turks? 
Hoi Jeroen,
Af en toe leer ik ze wat Turkse woorden en groeten we elkaar 's morgens met merhaba.
Tijdens de tekenles en handvaardigheid luisteren we ook wel naar Turkse muziek.
Ik krijg vaak Turks brood van kinderen.
Na iedere vakantie neem ik voor ieder kind weer even een kleinigheidje mee, met een Turks oogje eraan.
Ze vinden dat echt leuk.
Samen met de andere leerkrachten vierden we een klein feestje, tijdens de Turkse kinderdag. Dat viel dan dit jaar op 22 april, want 23 april viel op een zaterdag.
We wonen in een dorp zonder allochtonen, maar zo leren ze toch al een beetje over een andere cultuur.
Kinderen leren zich daardoor ook interesseren voor dingen om hen heen.
Dat was het wel zo’n beetje.
Çok selemlar, Fransijn :wub: :wub: :wub:
Leuk idee.
Wat ik opmerkelijk vind is dat wanneer ik in Turkijë ben, ik vrij snel en makkelijk contact kan leggen met Turken. Mannen, maar vaak ook vrouwen, waarmee je ‘normale’ omgang kan mee hebben. De taal is een hinderpaal, maar nooit echt een probleem, je vind wel iets om jezef duidelijk te maken.
Nu woon ik in een kleine stad (23.000 inwoners), met een vrij grote Turkse gemeenschap en het valt met op hoe moeilijk ik met mijn Turkse stadgenoten in contact kom. Je komt hen nauwelijks tegen bij sociale gelegenheden en ze lijken zich eerder af te schermen. Het is echt een dilemma, want door deze manke communicatie gaan kleine samenlevingsproblemen vaak escaleren. Bovendien is de taal hier echt een probleem, te veel Turken spreken uitsluitend Turks en zelfs een gesprek in gebroken Engels, Duits of Frans is hier zo goed als onmogelijk.
Iemand gelijkaardige ervaringen ?
Geert
Hoi allemaal,
Wat is het toch stil in ons Turkse cafe. Normaal kletst iedereen honderd uit.
Zal ik maar even vertellen wat ik vanochtend gedaan heb.
Vanochtend hebben we met de hele school naar de musical van groep 8 zitten kijken.
Gek hoor.
Twee jaar geleden gingen ze bij mij uit de klas en nu nemen ze afscheid van de basisschool. Ze zijn er aan toe om weg te gaan.
Dan denk je bij jezelf “Waar blijft de tijd?”
Er kan veel gebeuren in twee jaar tijd, dat heb ik aan den lijve ondervonden.
In m’n eigen klas ben ik ook alles aan 't afronden. We gaan nu alleen nog maar leuke dingen doen met elkaar.
Vrijdag is het dan hier vakantie.
Toch zeg ik altijd maar weer “Afscheid nemen bestaat niet”
Ergens zie je elkaar wel weer.
Dat is ook steeds weer als ik Turkije verlaat. Ik weet dat ik iedere vakantie weer terug zal komen om m’n geliefden weer te ontmoeten.
Doei, Fransijn :wub: :wub: :wub:
**Toch zeg ik altijd maar weer “Afscheid nemen bestaat niet”
Ergens zie je elkaar wel weer.
Dat is ook steeds weer als ik Turkije verlaat. Ik weet dat ik iedere vakantie weer terug zal komen om m’n geliefden weer te ontmoeten.**
Mooi gezegd Fransijn!
Groetjes, Diamond
Wat is het toch stil hier.
Heeft niemand iets spannends of leuks meegemaakt.
Ik ben net een paar dagen terug uit Side en heb er een super romantische en zalige vakantie gehad.
Met pijn in m’n buik en een jankzondag ben ik op maandag weer naar school gegaan.
Ik ben begonnen in een nieuw lokaal met de ene helft nieuwe leerlingen en de andere helft had ik vorig jaar al. Het zijn er maar 20.
Voor allemaal natuurlijk een armbandje meegenomen, met het blauwe oogje, om hen veel geluk te wensen voor het komende schooljaar.
Het werken met de kinderen leidt me af van het feit, van wat ik achter heb moeten laten in Side.
De kinderen geven je zoveel liefde en warmte en ze helpen me weer de tijd door, totdat ik weer naar Side zal afreizen.
Het beroep van leerkracht is daardoor fantastisch.
Mijn vriendin is gisteren afgereisd naar Side en heeft even een pakje afgeleverd bij m’n vrienden daar met allerlei lekkere Hollandse lekkernijen.
Voor hen kwam dat als een complete verrassing. Ik kreeg er leuke reacties op.
Ik neem ook altijd van allerlei lekkers mee van daar om aan m’n familie en vrienden voor te zetten.
Zo leren ze ook een beetje de sfeer en de smaak proeven van mijn geliefde tweede vaderlend.
Nou ik ga naar huis nu en morgen zit ik weer lekker mee te lezen op het Turkije Forum.
veel liefs, Fransijn 
Hoi,Fransijn
We hebben elkaar wederom gemist toen je hier was,een reisleider heeft het altijd druk.
Behalve nu,zit nu thuis met een hernia.Kan onmogelijk op excursie gaan,heb het wel geprobeerd een paar dagen maar het ging niet.
Dus naar het ziekenhuis geweest wat ook weer een verhaal apart is;dat lees je binnenkort.Heb wel een nieuw verhaal geschreven over mijn verhuizing;Riemer zal dat binnenkort plaatsen.
Groetjes vanuit een heet Side.
Ps:wanneer kom je weer?Moeten we echt een keer afspreken.
Hans.