(origineel bericht op be-more.nl)
Het afscheidfeest en de nieuwe vrijwilligers
Beste bloglezers,
Sorry voor het verlate blog ik heb weer een drukke week achter de rug. Om te beginnen was het vorige week voor vier van de zes mensen uit het huis de laatste week. Twee Nederlandse meisjes, een Nederlandse jongen en een Belgische jongen zijn alweer naar huis toe. Het was voor hen lastig om afscheid te nemen van LIYO en Malawi. Op dinsdag zijn we naar een dorpje gelopen en zijn we aan de slag gegaan met een veranda van één van de huizen. Deze was namelijk helemaal ingestort. Het jammere was dat de bewoners zelf nog niet bakstenen en andere materialen hadden klaar gelegd waardoor wij de klus niet hebben kunnen afmaken omdat we weer voor het donker thuis moesten zijn.
Daarnaast heb ik vorige week een afspraak gemaakt met de internationale school van Zomba dat de leraren van de scholen van LIYO een dagje mogen meelopen bij de klassen van de internationale school en zo ideeeën kunnen opdoen voor de eigen lessen die op het moment nog niet echt heel vlot verlopen. Hiermee hoop ik een eerste stap te maken met het verbeteren van de lessen op de scholen. Of het echt gaat werken weet ik niet, maar niet geschoten is altijd mis.
Donderdag was dan het afscheidfeest en dit was dus de laatste dag van de vrijwilligers bij LIYO. Het was voor de meeste van hen ook zwaar om een speech te houden en goed afscheid te nemen van de members en het project. Maar desalniettemin was het een hele geslaagde avond die we hebben afgesloten in één van de lokale disco’s. Deze disco stelt niet veel voor maar als je met een grote groep mensen bent kan je er altijd wel wat van maken.
Dit weekend was er geen programma en dus heb ik niet bijzonder veel gedaan. Afgelopen maandag zijn de nieuwe vrijwilligers aangekomen, twee Nederlandse meisjes. Het is wel grappig om te zien dat ze nog heel hygienisch zijn, bang voor het gat en bang voor alle beestjes. Wat voor de mensen die hier al wat langer zitten de normaalste zaak van de wereld is. Desondanks dat er vier mensen weg zijn met wie ik de afgelopen maand een ontzettend goede tijd heb gehad is de sfeer in het huis er niet slechter op geworden en is het nog steeds een plezier om elke dag met deze mensen om te gaan.
Deze week heb ik dinsdag tijdens een stroomstoring, wat hier regelmatig gebeurd en er dus helemaal geen electriciteit is in het hele dorp, mijn voet nogal hard tegen een pan aangestoten en moest ik dus weer naar het ziekenhuis. Ze hebben hier mijn nagel verwijderd omdat deze nogal los was gescheurt. Op het moment gaat het al weer iets beter met mijn voet, ik kan nog niet heel erg veel deelnemen aan het programma maar slaap al wel weer beter dan een paar dagen geleden. De dokter denkt dat ik volgende week maandag weer kan deelnemenen aan het programma en dat gevoel heb ik zelf ook.
Het aankomende weekend zal er daarom niet spannender worden want ik ben van plan om mijn voet gewoon wat rust te geven zodat mijn teen misschien iets sneller geneest. Ik kijk er weer naar uit om volgende week deel te nemen aan het programma. De groeten vanuit het warme Malawi!
Liefs Hessel