:vak02:
Sinds een tijdje heb ik weliswaar op afstand een nieuwe Turkse vriend. het is een schatje, ik mis hem enorm en we spreken elkaar dagelijks. Mijn tijd met hem in Turkije was geweldig, nooit een woordenwisseling of wat dan ook gehad.
Via msn hebben we wel eens een meningsverschil (communicatie via engels) en blijkt hij enorm jaloers te zijn. Mijn ex komt naar mij toe om zijn dochter te zien en om wat zakelijke dingen te regelen. Heb ik een normale verstandhouding mee, net zoals mijn vorige exen. Kunnen dus gewoon in mijn huis komen, gewoon op een platonische basis. Nu enkele gesprekken later met mijn vriend kan ik zijn jaloezie aan zijn kant wel begrijpen, maar ikzelf als nuchtere Hollander kan dat niet. Hij accepteert de situatie wel, maar hij hij heeft er moeite mee, wat weer resulteert in lange dure telefoongesprekken haha!
Ik lees ook op verschillende forums dat veel partners vinden dat hun Turkse man jaloers aangelegd is. Ik ben benieuwd hoe je hiermee om kunt gaan en hoe je je liefje kunt laten inzien dat er niets aan de hand is. Wat moeilijk wordt als je niet samenbent! En wat te denken van uitgaan met (Nederlandse) jongens of wonen in een gemengd studentenhuis!
Wat moet het leven in Nederland/Europa dan een schok voor sommige Turken zijn. Deze dingen vind ik zelf uiterst normaal! Ben benieuwd of iemand mijn relaas herkent!
Ik vind jaloezie in deze een cultuurverschil, maar ik kan het ook mis hebben.
Wanneer ik dit verhaal lees dan herken ik het mijne er ook in.
4 jaar geleden tijdens mijn vakantie in Turkije leerde ik mijn vriendje kennen. Op dat moment had ik geen relatie meer in Nederland ,maar echter wel nog een leuke vriendschappelijke band met mijn ex.
Uiterst normaal zou je denken …
In de begin periode ging dat allemaal goed. De twee weken vakantie waren super , maar eenmaal thuis begon de ‘‘ellende’’. Steeds wanneer ik vertelde dat ik met een **vriendin **iets leuks ging doen werd hij op de een of andere manier jaloers… Ik ( zo h:wink:m:wink: als wat…) probeerde hem dan maar keer op keer uit te leggen dat het heel normaal was om iets leuks te gaan doen met vrienden of vriendinnen.
1 Jaar later besloot ik in Turkije te gaan werken. Hij was natuurlijk enorm verheugd om dit te horen. Ik zelf had er een dubbel gevoel bij. Je houd in je achterhoofd over een paar maanden ga je weer terug en dan begint het hele spelletje weer helemaal opnieuw!
Uiteindelijk heb ik besloten om in Turkije te blijven samen met hem.
Nu woon en werk ik er alweer 3 jaar en het gaat prima. Ik heb hem goed duidelijk gemaakt dat het in Nederland VEEL anders is dan in Turkije!
Hier hebben we ook een x aantal keren ruzie over gehad , en niet zo zuinig ook! Maar **GELUKKIG **naar 3!! jaar begrijpt hij eindelijk het verschil tussen een relatie en vriendschap.
Hij is reeds 2 keer in Nederland geweest en hij vind het verschrikkelijk!
Hij vind het leuk om bij mijn familie te zijn en wat leuke dingen te doen.
Maar wanneer ik hem meeneem naar een discotheek krijgt hij echt een schok!
Ha Dave, treffend beschreven! Vooral over dat discobezoek, ben ook benieuwd wat je vriend zo schokkend vond. Gelukkig wonen jullie nu samen in 1 land, dan is het gemakkelijker om met jaloezie ed om te gaan. Ik baal er goed van dat ik zo ver weg zit en alles via de telefoon moet uitleggen. Ik vind het erg dat hij zich zo rot voelt. Nog 4 maanden wachten, en dat is echt een heeeeeeeeeeeeeeeeel lange tijd voor me. Ik zou nu het liefst gelijk het vliegtuig pakken maar ja. Denk er ook over om net zoals jou me in Turkije te gaan vestigen. Waar wonen jullie? Izmir en omstreken lijkt me wel een goede plek om te wonen/werken, tenminste ik ken veel mensen die dat een geschikte plek vinden. Hoe vind je het om in Turkije te wonen (ook i.v.m. cultuurverschillen)?
…