http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_806-jolien1.jpg
Ik zou bijna mijn wekelijkse blogje vergeten. Dit komt door het geweldige weer dat we ineens hebben.
Vorige week maandag moesten was er nog even paniek, want de government had noodweer voorspeld en alle kinderen moesten snel naar huis toe gaan. Wij dus ook, want binnen 3 uur zou het ernstig gaan stormen. Wij snel terug naar het guesthouse en zijn gelijk naar de supermarkt gegaan om eten in te slaan om de deur niet uit te hoeven ’s avonds. Best slim van onszelf vonden wij. Het enige jammere was dat de storm nooit gekomen was. Aan de ene kant erg voordelig, want nu kon de stad echt opdrogen aan de andere kant toch jammer dat je nu een halve dag maar project hebt gehad terwijl dit niet nodig was. Al waren wij wel het enige project dat nog kon werken want de anderen waren helemaal ondergelopen. Vanaf dinsdag werd het wel steeds beter, de stad droogde op en de zon liet zich steeds vaker zien. Waardoor de stad weer droog was en wij nog konden bijkleuren.
Voor een andere vrijwilliger was het al weer haar laatste week en dat moest vrijdag natuurlijk met een knaller worden afgesloten. Zij zorgde voor de sportlessen en liet ze nou net op vrijdag de kinderen flessenvoetbal spelen. Ik krijg dan al prachtige vooruitzichten van watergevechten, helemaal nu de zon zo heerlijk scheen. Bij de laatste groep werd er al wat met water gespeeld, waardoor het watergevechtgevoel steeds groter werd. Helemaal toen Isabelle ook nog eens afvroeg of ze water over zich heen zou krijgen als ze het bekertje over een kindje zou gooien. De laatste 5 minuten van de les was het dan zover ik kon er niet meer tegen, die kinderen moesten nat. Helaas was ik wel de eerste die zeiknat was, nog bedankt daarvoor Ryan. De kinderen sprongen hier gelijk op in en het werd kinderen tegen teacher. Binnen 2 minuten was iedereen zeiknat, heerlijk! De kinderen vonden het geweldig en Chris heeft een waardig afscheid van de kinderen kunnen nemen.
Voor de rest krijg je steeds meer een ritme hier op het project, waardoor het meer en meer op het dagelijkse leven gaat lijken. Het wordt steeds normaler dat je gelijk kinderen aan je hebt hangen als je aan komt lopen en constant knuffels krijgt. Ik weet nu al dat ik dit heel erg ga missen, gezien de kinderen in Nederland toch afstandelijker daarin zijn. Knuffelen, doe toch niet zo raar juf!
Ik ga het dadelijk nog vreemd vinden niet meer om kwart over 7 heerlijk in het zonnetje te zitten in een tuk tuk die je naar school brengt. En door het verkeer te gaan alsof er geen regels bestaan. Ik ben bang dat ik dadelijk met een grotere cultuurschok thuis kom, dan dat ik hier heb gehad. Alles is hier zo relaxt en alles mag en niks moet. Lukt het niet meteen dan zijn er toch nog anderen dagen dat je het kan doen. Heerlijk die instelling, dadelijk heb ik weer het gestress van Nederland om me heen, en alles moet en niks kan. Alles moet meteen gebeuren, en nog het liefste voor de afgesproken tijd. Ik ben toch liever lui dan moe.
Geschreven door: Jolien van der Marel en Odine Weibel.
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html