Dag prachtig Cambodja & tot morgen Vietnam!

Chris de Keijzer schreef over haar ervaringen vanuit Cambodja:

Tis raar maar waar; alweer mijn laatste verhaal vanuit Cambodja. Toen ik hier net aan kwam dacht ik ‘hoe ga ik in vredesnaam 3,5 maand in mijn uppie volmaken?’ inmiddels heeft die gedachte plaatsgemaakt voor ‘shitttt ik heb er al 5,5 week op zitten, de tijd vliegt , het is al oktober, hierna wordt het november, dan volgt al gauw december en vlieg ik dus terug naar Nederland. Gelukkig heb ik nog een aantal mooie weken in het vooruitzicht waarin ik bijzondere dingen ga doen! Dat de tijd vliegt is positief, ik voel me goed, geniet keer op keer en heb niets te klagen. Het leven is erg fijn op deze manier!
De overstroming in Siem Reap was gelukkig na een dag of 3 weer verdwenen. Toch is het heftig wat hier allemaal gebeurt. Sommige vrijwilligers konden niet naar hun project en hebben voedselpakketten gemaakt en uitgedeeld omdat de mensen in de community erg zwaar zijn getroffen. Huizen (misschien is hutjes een beter woord) die zijn veranderd in zwembaden en mislukte rijstoogsten. Bah! Op het Pure Dream Centre stond ik van de week ook even met mijn mond vol tanden. Een leerling en haar zusje waren ziek en haar moeder wilde graag met haar kids naar het ziekenhuis. Ze hebben alleen geen geld voor vervoer, gelukkig kon onze tuktuk driver ze naar het ziekenhuis brengen. Om half 9 vertrokken ze en om 16 uur waren ze weer terug; nog steeds ziek. Er was wel naar de meiden gekeken maar ze konden verder niks doen omdat er geen plaats was. Zucht, dat kan toch niet? Gevoelens van onmacht overheersde, ik vond het dan ook erg fijn om de dag erna te horen dat het al een stuk beter met ze ging. Sommige mensen hebben ook een bepaalde kaart waarmee ze kunnen aantonen dat ze echt heel erg arm zijn. De kaart laat zien dat ze niet meer dan 1 dollar (70 eurocent) te besteden hebben… wanneer je kunt aantonen dat je zo arm bent wordt vervoer en andere kleine dingen voor je vergoed. Maar goed ook, je moet er toch niet aan denken dat iemand het ziekenhuis niet op tijd kan bereiken doordat er geen geld voor vervoer is…. het is dus super dat mensen uit de community bij problemen dus ook naar het Pure Dream Centre komen zodat ze daar verder op weg geholpen kunnen worden. Dit laat dus zien dat het PDC niet alleen een goede school is maar ook van belang is voor mensen in de community.

Mijn laatste week op het PDC was erg leuk! Naarmate de week vorderde  kreeg ik wel een beetje een raar gevoel in mijn buik. 5 weken lang heb  ik lieve kinderen om mij heen gehad, lieve kinderen die leven in  moeilijke omstandigheden, die misschien niet altijd kind kunnen zijn  maar elke dag met een lach zeggen; ‘goodmorning teacher, how are you?’.  Ik ga het missen! Ik heb nog 2 dagen hard aan het sportboek gewerkt en 3  dagen fijn les gegeven! Op dinsdag heb ik een uur lang met een emmertje  al het water van het sportveld geschept. Er stond namelijk handbal op  het programma en handbal op een half veld is natuurlijk niet echt  uitdagend. Na een flinke regenbui in de middag stond het veld wel weer  blank, toch hebben we flink wat uurtjes van een heel veld kunnen  genieten. Inmiddels geniet ik nog steeds na van mijn  ‘ikhaalwelevenaldatwatervanhetveldactie’ man o man, spierpijn voor de  rest van mijn leven ben ik bang. 

Het handballen was erg leuk. Ik heb de kinderen geleerd dat ze maximal 3  stappen mogen zetten en al springend in de cirkel terecht mogen komen.  Ze vonden het prachtig en lieten leuk spel zien! Flessenvoetbal was ook  een groot success, af en toe wat gevaarlijk met 2 ballen in het spel  maar de kids leven nog. Geweldig om te zien hoe fanatiek ze zijn! Het  enthousiasme was ook duidelijk te merken tijdens de estafettes op mijn  laatste lesdag, de kids bleven maar rennen en dat bij 32 graden! Ik zeg;  respect! Winnen en verliezen lijken de kids van het PDC niet zo heel  belangrijk te vinden. Ze doen wel hun best om te winnen maar plezier is  toch echt het belangrijkste voor ze! Die bezweette koppies, shirts die  uitgaan, blousjes die aan de kant worden gegooid en zelfs broeken die  uitgaan, waarom ook niet… lekker rennen in je onderbroek is toch  heerlijk? Prachtig, prachtig, prachtig! Mijn tijd als sportteacher Chris  heb ik op een natte manier afgesloten; na een waterestafette volgde  namelijk een groot watergevecht. Best wel lekker in de zon, ik vond het  erg leuk en de kinderen ook. Of de tuktukdriver het daarna ook leuk vond  betwijfel ik, zijn hele tuktuk was flink nat! 

Zoals ik jullie ook heb verteld heb ik de afgelopen 2 weken gewerkt aan  een sportboek. Ik kan trots vertellen dat het een mooi sportboek is  geworden van 80 bladzijdes met daarin mijn eigen visie en heel veel  verschillende sportlessen met uiteenlopende onderwerpen die in de  toekomst gegeven kunnen worden. Samen met projectcoordinator Ineke heb  ik het boek doorgenomen en zij was erg enthousiast! Cambodjaanse  sportteacher Sith was ook erg blij toen ik hem vertelde wat ik had  gemaakt (al moet het nog wel in het Engels vertaald worden). Hij  vertelde ook dat hij mijn gegeven lessen erg leuk vond en mij een goede  lerares vond, leuk om te horen! Ik heb een erg voldaan gevoel doordat ik  iets moois en nuttigs in Cambodja kan achterlaten, hopelijk wordt het  in een toekomst veel gebruikt en kunnen de kids zich op een prettige  manier uitleven tijdens de sportlessen.

Nog 1 nachtje in Cambodja en dan zit het er echt op! Ik heb kennis  mogen maken met een veelzijdig land met zeer vriendelijke mensen. Op  straat hoef je maar 2 keer om je heen te kijken als je de weg even niet  weet en binnen no time staan er Cambodjanen om je heen om je de juste  weg te wijzen. In 5 weken tijd heb ik veel kinderen zien lachen op het  PDC, het liefste zou ik een paar kids mee naar Nederland nemen zodat we  er verzekerd van kunnen zijn dat ze een prachttoekomst tegemoet gaan.  Helaas is dat niet mogelijk, prachtige herinneringen neem ik wel mee en  zal ik altijd met mij meedragen!
  Bedankt Cambodja; bedankt voor de supertijd, bedankt voor al het moois  en bedankt voor alle geweldige ervaringen die ik in mijn backpack stop  en er voor altijd in laat zitten!

Groetjes, Chris de Keijzer

http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_807-chris1.jpg http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_807-chris2.jpghttp://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_807-chris3.jpg

Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html