(origineel bericht op be-more.nl)
Heimwee naar Mother of Peace!
Hallo allemaal,
De laatste dagen in Afrika. Donderdag morgen ben ik nog naar de special school geweest. We hebben visjes met de kinderen gemaakt, erg leuk!
Donderdag middag gaan we mee een meisje weg brengen naar het ziekenhuis. Wat ik daar zie is ongelofelijk, erg triest! Lange wachtrijen mensen moeten soms 2 dagen wachten voor ze aan de beurt zijn. Overal bedden met soms erg zieke mensen in de gangen. Hele bedroefde gezichten. Beelden die ik niet zal vergeten. Op de terugweg rijden we nog een stukje door de bergen we komen langs de huisjes waar de kinderen uit de community wonen. Zoals jullie op de foto’s kunnen zien. We worden letterlijk uitgezwaaid…
Wat hebben wij het toch ontzettend goed!
Bij terugkomst haal ik het kleine meisje weer op. Wanneer ze mij ziet staat ze weer te springen in haar loopauto en gaan de armen omhoog. Zo enthousiast als ze altijd is, erg lief!
In de avond ga ik eerst naar het tweede huisje toe. Ik de gezamenlijke groepsfoto en een klein cadeautje. Er word volop geknuffeld, gekleurd en spelletjes gespeeld. Ook ga ik door naar mijn andere huisje en deel daar ook cadeautjes uit, ook daar word weer volop gespeeld en gekleurd! Daarna hebben we als afsluiting een bbq met de vrijwilligers!
Vrijdag morgen sta ik al een beetje met een brok in mijn keel op, het besef dat het de laatste dag is is erg aanwezig. Ik haal in de ochtend het kleine meisje op en speel gedurende de morgen en middag met haar. Ook speel ik spelletjes met een aantal kinderen en word er druk gekleurd! Maar vooral word er nog heel veel geknuffeld!
Dan is het tijd om afscheid te nemen een zwaar moment. Ik heb het er erg moeilijk mee. Je weet dat je de kinderen lang niet zal zien! Wanneer ik uitleg dat ik vertrek vallen de kinderen stil en de glimlach van altijd blijft uit. Tijdens de knuffel pakken ze me extra stevig vast!
De vliegreis verloopt snel. Twee keer bij de paspoort controle word er aan mij gevraagd: wat heb je gedaan in Afrika gevolgd door de vraag wanneer kom je terug? Staat er op mijn voorhoofd geschreven dat ik terug wil?!
Inmiddels ben ik weer thuis, mijn gedachten zijn nog steeds bij alle lieve kids. Wat mis ik de lieve en spontane knuffels, het roepen van je naam gevolgd door 2 armen die de lucht in gaan, het lachen wanneer je met ze speelt en alle gezelligheid.
Ik kan nu zeggen dat ik in Afrika geen heimwee heb gehad. Maar nu ik thuis ben heb ik heimwee naar daar! Wanneer ik naar de foto’s kijk komt er er nog een traan! Ik kijk terug op een ontzettend mooi en bijzondere tijd! Met hele veel herinneringen. Ik ben een hele ervaring rijker!
Ik wil graag alle mensen bedanken die me de afgelopen twee maanden hebben gevolgd. Bedankt voor al jullie smsjes, mailtjes en reacties op mijn weblog. En tot willie nogmaals bedankt voor alles! Voor ons overal veilig naartoe brengen en de gezelligheid!
Groetjes,
Jessica Tromp