(origineel bericht op be-more.nl)
Back in Holland
Hallo iedereen!
Ik ben al bijna een week thuis, maar in gedachten nog steeds volop in Afrika. Ik moet terugdenken aan de kindjes en de huismoeders, de leuke activiteiten, de medevrijwilligsters, het mooie land… Ook het regelwerk, zoals het veilig stellen van de foto’s en het compleet maken van m’n dag-/plakboek doen me denken aan die mooie tijd bij Mother of Peace. Het is dan ook geen opgave om nog een laatste blog te schrijven (hoewel ik vorige week al een blog ter afscheid heb geschreven).
Laat ik van de laatste dagen nog even wat vertellen. Donderdagmiddag gingen we met een meisje en haar huismoeder mee naar een Governmental Hospital. Willie nam ons mee de wandelgangen van het ziekenhuis in. Het was schrijnend om de vele mensen in de gangen te zien liggen, wachtend op een arts. Dit kan soms 2 dagen duren. Ik voelde me erg ongemakkelijk als ‘aapjes kijker’. Later op de dag hebben we met Byron, de projectcoördinator, het vrijwilligersprogramma beëindigd met een certificaat en een mooi aandenken. Daarna ben ik voor de laatste keer de kids uit m’n huisje in bad wezen doen, ben ik met ze naar de kerkdienst gegaan en heb ze vervolgens enkele afscheidscadeaus gegeven. Cato en Annelies hadden zich inmiddels over de braai (Zuid-Afrikaanse barbecue) ontfermd. We hebben met z’n zevenen nog een erg gezellige avond gehad.
De dag van vertrek brak aan. Ik ben nog eenmaal fotograferend over het terrein gelopen, ben naar m’n huisje gegaan om definitief afscheid te nemen en heb met de andere vrijwilligsters op het gras de laatste keer genoten van de lieve kinderen. Ik reed met een tevreden gevoel weg, proberend om zo lang mogelijk terug te zwaaien naar de achterblijvers. Toen de verkeersborden het vliegveld aanduidden, merkte ik dat ik ook wel erg veel zin had om naar huis te gaan. Anne en ik vertrokken om 18.40 samen naar Dubai. In Dubai moest ik om 7.55 boarden. De bus maakte een mooi rondje en we konden weer opnieuw door de controle, door de terminal. De tweede keer boarden verliep hetzelfde. Een kapotte airco bleek de boosdoener te zijn. Resultaat: vlucht gecanceled. Met 4,5 uur vertraging kwam ik aan in Düsseldorf, waar Lex me op stond te wachten met een bos rode rozen 
Ik kwam meteen met beide benen in de consumptiemaatschappij te staan toen we onderweg bij de Mac zijn wezen eten. De volgende dag zijn we naar Beek en Donk gegaan, waar ik met ballonnen werd verwelkomd. Erg leuk! ’s Avonds zijn we met z’n vijven uit wezen eten. Een mooie afsluiting van het weekend.
Ik zie jullie snel, met de verhalen in m’n gedachten en m’n fotoboek onder de arm.
Liefs, Stéphanie