hey charlotte, als jullie er klaar voor zijn dan moet je gaan, want als je teveel over nadenkt dan ga je het michien uitstellen. gewoon gaan en de rest komt wel vanzelf groetjes bakkercharel
1 like
Wij, mijn vrouw, dochter van 12 en ik, zijn ruim 2 jaar bezig geweest om ons visum voor Permanent Resident in Canada te krijgen. Sinds februari jl hebben we het en medio mei jl zijn we vertrokken naar Yukon.
Gedurende die twee jaar hebben we vanalles van mijn schoonouders te verduren gekregen (van huilbuien tot aangekondigde zelfmoord en zelfs chantage via onze dochter) wat ervoor zou moeten zorgen dat we niet naar het verre Canada zouden verhuizen. Het heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat mijn vrouw, ongewild, meer en meer afstand ging nemen van haar ouders want ons vertrek stond en staat nog steeds niet ter discussie. Het is en blijft ons besluit. Uiteindelijk was het voor alle partijen een opluchting dat we medio mei vertrokken. Of ze het ooit zullen accepteren? Geen idee, maar het is hún keuze als ze teleurgesteld in Nederland achterblijven en verzuurd verder leven en misschien wel als een verbitterd stel uiteindelijk zullen overlijden. Overigens is mijn vrouw enig kind en onze dochter hun enige kleinkind. Dat ze het dus nooit léuk zullen gaan vinden is meer dan begrijpelijk, maar er is ook nog zoiets als iemands keuze respecteren.
Mijn advies is dan ook wees vooral duidelijk dat het geen punt van discussie is dat je gaat (die beslissing ligt bij jou, je man en tot op zekere hoogte misschien ook je kinderen). Bovendien, zo ver weg is Engeland nou toch ook weer niet??
We wonen nu 2 maanden hier en we hebben inmiddels vaste voet aan de grond. We hebben werk, een huis, auto’s en een school geregeld voor onze dochter. Natuurlijk gaan dingen hier anders als in Nederland maar dat is na zoveel jaar verfrissend. Tot voor een maand voor ons vertrek hadden we nog helemaal niets geregeld en kijk hoe we er nu voorstaan. Heb dus ook vooral geloof in jezelf en je capaciteiten. Oriënteer je vooraf op de banenmarkt en de huizenmarkt en als het in jouw straatje past: ga! Je kunt niet alles vanuit Nederland regelen.
Sommige zaken zullen ook heel anders gaan als dat je je had voorgesteld maar is dat erg? Wie weet gaat het wel op een manier die jij nooit had kunnen bedenken en bevalt het prima. Een beetje een open vizier houden is dan wel zo prettig en het voorkomt dat je het jezelf erg/onnodig lastig maakt.
Voor ons was het ook min of meer een sprong in het diepe (er wonen is toch anders als er op vakantie zijn) maar het lijkt erop dat het de beste beslissing is die we ooit hebben genomen.
Succes,
Rob
1 like
Hallo Rob,
Bedankt voor je bericht! Is net wat ik even nodig had om te horen (lezen), want als je constant negatieve reacties van de omgeving krijgt is het erg verfrissend om jou verhaal te lezen! Het is inderdaad jammer als je familie het er niet mee eens is, maar het blijft onze beslissing! En mn man en ik hebben zoveel als kan alles onder de loep genomen en wij zijn van mening dat het voor het hele gezin een positieve ervaring en beslissing is! Engeland is in verhouding tot Canada om de hoek, dus waar maken ze zich druk om!
Groetjes Charlotte
Hoi Charlotte,
Ook wij zijn nog niet lang geleden geemigreerd, maar dan naar Noorwegen. Mijn familie stond natuurlijk ook niet te springen van enthousiasme, met name mijn schoonmoeder heeft het er erg moeilijk mee. Wel te begrijpen, haar hele leven stond in het teken van haar kinderen en kleinkinderen. Onze kinderen zijn haar enige kleinkinderen. Maar het blijft onze beslissing en wij staan er 100 % achter, dat is het belangrijkste. Wij kregen uiteraard ook veel reacties in de trant van ‘wat als het niet lukt’. Nou, dan hebben we het in ieder geval geprobeerd en zijn we weer een ervaring rijker. Het is niet zo dat ons hele leven op houdt als het niet lukt.
Gelukkig wijst niets er op dit moment op dat het niet gaat lukken, we hebben een huis, ik heb werk en mijn man volgt hoogstwaarschijnlijk in augustus ook, de oudste gaat straks naar school, de jongste is al helemaal gewend aan de opvang.
Heb jij, of je partner, eigenlijk wel al werk? Want zonder die start is het wel een stuk moeilijker natuurlijk. Voor ons was de volgorde 1;taal 2; werk 3; huis verkopen. Gelukkig werden we vanuit Noorwegen geholpen met het vinden van een huurwoning hier.
Ik hoop voor je dat het gaat lukken allemaal. En laat je niet van de wijs brengen door negatieve reacties. Van ervaringen worden we volgens mij uiteindelijk nooit slechter!
1 like
Hallo,
Ik vind het knap dat jullie naar Noorwegen zijn gegaan zeg, dat is niet niks om die taal onder de knie te krijgen lijkt me! Wat dat betreft hebben we wel iets minder te vrezen voor de taal.
Mijn moeder is degene die het er erg moeilijk mee heeft, ik ben de oudste van 2 en de jongste (mijn broer) woont ookal 5 jaar in London! Hij is echt een wereld reiziger dus van hem kan ze het denk ik beter hebben! Hij is bijvoorbeeld op de fiets vanuit nederland vertrokken en stopte pas met fietsen toen hij in India zat! Maar nu gaat ook haar dochter met dr enige 2 kleinkinderen die kant op!
Ik snap het natuurlijk wel,en ik weet ook dat ik moet doen wat het beste is voor mijn gezin! Maar het blijft een vervelend punt. Mijn man heeft er overigens veel minder moeite mee, zijn familie gaat er redelijk goed mee om! Ook heeft hij zo goed als zeker werk, op wat kleine puntjes na! Ik ga wat later aan het werk, zodat ik eerst kan zorgen dat de kinderen goed gesetteld zijn! En stiekem ikzelf ook een beetje!
Dankzij mn broer kunnen we een huur huis in Engeland krijgen. En als het ons bevalt en we houden het vol en het gaat goed! Dan kijken we of we er een woning kunnen kopen! Maar firts things first! Eerst de daadwerkelijke oversteek maken!
1 like
Hoi,
Klinkt goed en weloverdacht allemaal. Dat komt dus echt allemaal wel goed, hopelijk is dat voor je moeder ook een troost. Dat was het voor mijn moeder wel in ieder geval. Ze zag dat we niet impulsief en ondoordacht handelden en dat gaf haar vertrouwen. Bij mijn schoonmoeder kwam dat besef iets later toe ze bij ons op bezoek kwam hier in Noorwegen en zag dat we niet in de bush bush wonen en alles goed geregeld hadden. Ach, dingen hebben nu eenmaal tijd nodig. Geef je moeder maar gewoon de ruimte en tijd om al die gevoelens te hebben, het wordt vanzelf beter.
Succes en groetjes Saskia
Ik ben vorige maand met vrouw en hond naar Schotland verhuisd, dus kan ik nu zeggen dat ik al geëmigreerd ben. 
Het bevalt uitstekend hier en nu we alle papierwerk zo’n beetje wel hebben afgerond kunnen we nu ook langzaamaan beginnen met genieten. In het begin is het echt hectisch met alles wat je moet doen in Nederland, en dan vervolgens alle processen moet doorlopen in Schotland. (nou ja, processen: NI nummer krijgen, inschrijven bij huisarts, auto kopen en verzekeren, huis verzekeren, tv license kopen, etc. En dat is na alle gedoe om een huis te vinden)
Uiteraard stonden ook mijn vrienden en familie niet te juichen bij onze beslissing om Nederland te gaan verlaten. Hoewel Schotland natuurlijk prima bereikbaar is ga je elkaar een stuk minder vaak zien. Maar goed, met Skype video-chat is het ook prima contact houden, en gelukkig voor mij was niemand echt boos of zwaar teleurgesteld ofzo. Ze gunnen het me allemaal en dat is een prettige gedachte! Bovendien hebben ze nu een leuk adresje waar een vakantie doorgebracht kan worden, haha.
Ik herken je twijfels wel hoor Charlotte, die had ik ook, en om eerlijk te zijn heb ik die af en toe nog altijd. Je weet immers wat je hebt in NL, en je weet niet precies wat je krijgt in Engeland. Ik denk dat het goed is dat je alle voors en tegens afweegt en het klinkt alsof jullie dat gedaan hebben en er voor gaan! Dan is het hartstikke goed om er ook echt voor te gaan.
Hier in Schotland zijn de mensen zó verschrikkelijk aardig en vriendelijk, dat helpt ook enorm. En nu we wat meer tijd hebben gaan we er steevast op uit in de weekends, en dat geeft iedere keer echt een vakantiegevoel. Zelfs bij de wandelingen met de hond hier in de buurt kijk ik nog altijd om me heen en besef dan hoe gelukkig ik ben dat ik dit gewoon heb kunnen doen en ook daadwerkelijk heb gedaan!
Als je hulp nodig hebt, of je wilt effe babbelen ofzo, stuur dan gerust een prive bericht.
In een eerdere posting had ik aangegeven dat wij eind 2011 begin 2012 zouden emigreren. Helaas is dat niet gelukt we hadden gehoopt voor die tijd ons huis in Nederland te kunnen verkopen, helaas na 9 maanden slechts één kijker gehad en nog geen enkel bod.
Kort geleden besloten om verlopig de verkoop op te schorten en de woning te gaan verhuren. Inmiddels huurders gevonden die er in augustus in willen.
Het is de bedoeling dat wij nu half augustus naar Brazilie emigreren
Hoi borsjea, wat vervelend! Maar goed dat je erin geslaagd bent om het huis te verhuren zeg. Het is een slechte periode voor het verkopen van een woning; wij hebben ook wat water bij de wijn moeten doen om er vanaf te raken. (Wát water is niet zo erg, maar je wilt nog wel wijn proeven natuurlijk!)
Heel veel succes met alle plannen, en laat ons weten hoe het je vergaat als je eenmaal het avontuur in Brazilië gestart bent!
Sinds afgelopen zomer loop ik met het idee te gaan verhuizen naar de overkant van de grote plas. Oftewel USA. Heb er al verschillende vakanties doorgebracht. De laatste 3 jaar heb ik het er giga naar mijn zin gehad. Dit jaar zelfs bij binnenkomst een gevoel van: He ik ben weer thuis. Ben al een beetje aan het rondneuzen geweest, maar kom veel obstakels tegen. Hierdoor heb ik het een beetje in de ijskast gezet. Eerst eens kijken of ik er voor een “korte” periode bij kennissen kan wonen/werken en of die eraan mee willen werken. Daarna zie ik wel verder.
Wij zouden 25 augustus vertrekken.
Helaas 5 dagen voor ons vertrek werd mijn moeder 82 jaar oud, plotseling in het ziekenhuis opgenomen. Snel was duidelijk dat ze niet lang meer zou leven, we konden gelukkig onze reis omboeken, zodat we toch nog afscheid hebben kunnen nemen van mijn moeder. Vertrek staat nu op 13 september gepland.
Hallo!
Wij hebben plannen om naar Australie te emigreren. Wij zijn een gezin met twee kinderen.
Een aantal weken geleden contact opgenomen met emigratiebureau en nu nog het rapport afwachten, wat er mogelijk is voor ons, ben ontzettend benieuwd en kan bijna niet wachten!
@ borsjea: opnieuw heel vervelend, maar in dit geval was je waarschijnlijk blij dat je nog in Nederland was. 13 September is al snel, veel succes! (en hou ons op de hoogte!)
@Rudy: emigreren naar Amerika heeft inderdaad nogal de nodige voetjes in de aarde. Volgens mij moet je een visum hebben die je toestaat om te mogen werken daar. Als je op je toeristenvisum/visa waiver gaat, dan ben je illegaal bezig als je gaat werken. (misschien heb je dat al uitgevogeld, maar just in case…) Succes ermee in ieder geval, hou ons op de hoogte!
@natas74: Australie, wow, big step voor een gezin met 2 kinderen, spannend! De procedure voor Australie is ook niet eenvoudig geloof ik he? Hoe lang duurt zo’n procedure gemiddeld?
@Ferry: Weet inmiddels dat ik een werkvergunning nodig ben, maar hoe of wat is mij nog niet bekend. Die vergunning kan alleen door de werkgever aangevraagd worden. Hij/zij moet aantonen dat er geen capabele Amerikaan gevonden kan worden die hetzelfde werk kan doen. Heb mijn kennissen al een beetje op de hoogte gesteld van mijn plannen en de vraag of ik zou kunnen komen werken, maar tot op heden nog geen antwoord gehad. Stuur ze binnenkort toch wat met de post, misschien doe ik er nog een brief bij in waarin ik mijn plannen uitleg.
Ik zou graag al een paar maanden in hawaii willen wonen voor ik echt voorgoed beslis daar te blijven. Het is alleen heel moeilijk om hier alles op te geven want heb nu sinds 2 jaar een dansschool waar ik ook woon en dit geef je niet zomaar op! maar ik ben die verantwoordelijkheid zo beu en wil terug een vrij leven en back to the basics of life! nature…>>>
hey ik begrijp wat je bedoeld! er zijn zoveel regeltjes en dat demotiveert! ik heb mij plannen om naar amerika te gaan ook even bevrozen, en hopelijk met wat geluk word het werkelijkheid! succes
FerryV: Hallo! Wij zijn nog in de beginfase, we hebben gepraat met een emigratiebureau, want idd is de procedure niet een van de makkelijkste! Over een week of drie zouden we bericht krijgen voor welk visum wij in aanmerking komen, dus dat wordt nog afwachten. We gaan in februari naar Australie zodat mijn man zich kan inschrijven bij “recruiters” en we wat meer van het land kunnen verkennen.
groot gelijk lotje ik binnen 4 jaar gr lucas