We hebben net besloten het tweede halfjaar 2007 in Bali door te brengen. “We” zijn ikzelf, mijn vrouw/vriendin en drie kinderen (nu 2, 3 en 5 jaar), Ik ben zelfstandig ondernemer (software ontwikkeling) en kan dat ook vanuit Bali wel voor een half jaar voortzetten.
Ik heb vooralsnog eigenlijk maar 2 vragen:
Hoe lastig is het om in mijn situatie een visum te krijgen (werk dus niet voor een Indonesisch bedrijf aldaar)?. Ik kom deze situatie nergens tegen.
Bij de Internationale Scholen staat ook overal dat je een werkgever in Indonesie moet hebben. Ik neem aan ik ook daar terecht kan voor scholing van mijn kids?
Alle mogelijke ervaringen zijn welkom, alvast bedankt. Bas
Voor het visum heb je een social budaya nodig (een sociaal cultureel visum) Daarmee kan je 6 maanden in indonesie verblijven en die moet je na de eerste 2 maanden elke maand verlengen. Voor dit visum heb je een sponsor nodig. Er zijn enkele bedrijven die je die sponsor willen verlenen. Als je zelf familie of vrienden op bali hebt laat hun dan die sponsor zijn. Voor de school is ook wel wat te bedenken.
Wat voor soort bedrijven kunnen als sponsor optreden? Ik neem aan dat ze dan ook daar e.e.a. kunnen regelen? Heeft iemand wellicht een voorbeeldtekst van hetgeen nodig is voor het visum? Verder lijkt de school inderdaad geen enkel probleem.
Het schijnt idd mogelijk te zijn om bedrijven te betalen zodat zij je sponsoren, op het forum van http://www.indahnesia.com staan denk ik wel adressen. Maar of ze ook wat regelen en niet alleen geld innen???
Hou er wel rekening mee dat je met een Sosial Budaya officieel NIET mag werken (ook geen vrijwilligerswerk!), vermeld dus altijd op de visa formulieren dat je vrienden bezoekt of iets cultureels doet.
Met een sociaal-cultureel visum mag je inderdaad niet werken (niet als zelfstandige, niet als vrijwilliger) in Indonesie. Er wordt daar streng op gecontroleerd en hard tegen opgetreden. Gelukkig kun jij echter je werkzaamheden anoniem verrichten. Derhalve - Nooit iets anders vermelden op je visum-aanvraag “dat je de taal en cultuur wilt bestuderen” en vertellen aan buitenstaanders. Geef je ook op bij een talen-centrum zodra je hier verblijft.
Als je niet door een Indonesisch bedrijf ingehuurd wordt vanwege je specialistische kennis / ervaring krijg je NOOIT een werk- en verblijfsvergunning.
Houdt er rekening mee dat voor ieder lid van je familie een visum aangevraagd moet worden. Het sociaal-culturele visum is in eerste instantie 2 maanden geldig en moet/kan daarna nog 4x met een maand verlengd worden. Na de 6e maand moet je het land uit, minimaal 24 uur, en kunt daarna weer opnieuw naar binnen op eenzelfde visum.
Je moet een lokale “sponsor” hebben die garant voor jullie staat zolang jullie in Indonesie verblijven, die een vaste baan (contract op papier) heeft, niet met de politie in aanraking is geweest, over geldige identiteitspapieren beschikt, die de sponsoraanvraag invult en ondertekent, jullie moeten (aantoonbaar) over een aantal verzekeringen (ziektekosten, WA, etc.) beschikken, en over voldoende financiele middelen, alsmede retour-tickets om het land uit te gaan.
Je kinderen kunnen gewoon op de Internationale Scholen terecht, maar je zult in jouw geval waarschijnlijk het schoolgeld in een keer vooraf moeten betalen (houdt rekening met zo’n US$ 7.500,- tot US$ 10.000,- ++ per kind per schooljaar).
Het hele sponsorsysteem is een beetje vaag natuurlijk: een lokale sponsor staat zogenaamd garant voor je, ook financieel garant, terwijl de salarissen in NL stukken hoger liggen en de meeste locals nooit een ticket hierheen kunnen betalen…
Mijn sponsor werkt in de touristen industrie en heeft geen vaste baan op papier (net als zovele anderen). Dat was noch voor de ambassade in NL noch voor het kantor imigrasi een probleem, lijkt me sterk dat iemand daar moeilijk over gaat doen. Zolang hij maar ondertekent.
Mijn verzekeringen zijn trouwens ook niet gecontroleerd, al zou ik nooit zonder een reisverzekering/ziektekostenverzekering op reis gaan…