(origineel bericht op be-more.nl)
Hakuna matata
Na veel lieve mails van jullie te hebben gekregen kan ik eindelijk iets van mij laten horen. Er was namelijk een geld probleempje, als Hollander denk je namelijk dat er op elke toeristische plek toch wel een pinautomaat is. Dus niet. Doordat ik 4 dagen druk was met duiken en het halen van het bijbehorende brevet had ik gisteren pas de tijd om een bank op te zoeken. Hier in Malawi betekend dat: 09.00 uur vertrekken en om 17.30 uur net voor sunset weer terug zijn. Ik zal nooit meer klagen dat we in Almen geen bank hebben. Maar goed nu heb ik weer Kwacha’s, kon ik de tab van mijn lodge eindelijk afbetalen en wat locals die me wat geld hadden geleend.
Exact een week geleden kwam ik aan in Cape Maclear. Een dag daarvoor was ik nog in Lilongwe waar ik mijn tas met spullen voor het project mocht achterlaten. Een fijne eerste nacht had ik in het Kiboko hotel, zij hebben mij 's ochtends op een bus naar Cape Maclear gezet. Wat zijn de mensen hier vriendelijk en behulpzaam, “het warme hart van Afrika”. Hoe vlug wij in Nederland langs elkaar heen kunnen lopen hoe langzaam kom je hier van A naar B. Iedereen zegt je goedendag, soms heel vermoeiend maar het levert de leukste gesprekken op. Na een week beginnen ze je ook te herkennen als Mzungu (blanke) en weten ze je naam, lodge en dat je een duikcursus doet. Een heerlijke plek om mijn avontuur te beginnen.
Mijn Engels gaat in grote stappen vooruit. Heb veel mensen leren kennen en spreek ongeveer alleen maar Engels. We gaan samen uit, kayaken, wandelen etc. Ook mijn theorie van mijn duikcursus was in het Engels. Met maar 1 fout in het theorieexamen heb ik mijn brevet gehaald. Tanja is nu een PADI open water diver.
Mijn hakuna matata dagen zijn bijna afgelopen. Ik kan best genieten van de “ik chill hem wel modus”, maar ben blij dat ik volgende week aan het werk ben. Oke, je creeert een baan voor de locals maar het is moeilijk om maar toe te kijken hoe men hier de dag probeert door te komen. De creativiteit van de kinderen hier, is hoe ik het nog nooit gezien heb. Stel je Afrika voor hoe je het in je hoofd hebt en het is zo. De kinderen spelen met zelfgemaakte auto’s in het zand. Mama Afrika, de vrouwen met potten en pannen op hun hoofd en baby’s op hun rug doen de vaat in het meer. Wat ik voor ze kan doen is souveniers kopen, gebruik maken van de eetgelegenheden, interesse tonen, open staan voor een gesprek en wat spelen met de kinderen. Ze laten je ook niet toe om te helpen… Eergisteren gaf ik mijn factor 50 zonnebrand aan een albino meisje met een olifantenhuidje. Ze had het echt heel hard nodig.
Afgelopen weekend heb ik de vrijwilligers die nu nog op de projecten zitten ontmoet. Zij waren in Cape Maclear voor hun weekendtripje. Door hun enthousiast makende verhalen kan ik al helemaal niet meer wachten om aan de slag te gaan. Vrijdag ga ik terug naar Lilongwe om mijn tas te halen en om in ieder geval Marly en Malon te meeten in voor mij mijn derde verblijf Mabuya camp.
Jeetje, ik kan zoveel vertellen. Over het uitzicht wat waanzinnig is, over de eerste aap die ik over de weg zag lopen, over de armoede die je in elk shirt en broek in gaten terug ziet. Ik geniet hier met soms een dubbel gevoel, het gevoel van onafhankelijkheid doet me goed. Ik voel me sterk en ga geen uitdaging uit de weg. Alleen reizen hier geeft een kick, bovenop het dak van een Matola (pick up) vol geladen met locals en groente. Of het veilig is is een tweede maar een ervaring is het zeker. Maar het knaagt dat het niet eerlijk verdeeld is. Ik ben blij dat er nog 4,5 week over is om is terug te geven.
Ik heb wat foto’s toegevoegd aan dit bericht.
- mijn uitzigt vanaf mijn lodge uitkijkend op Thumbi island.
- het vliegtuig waar ik mee aankwam, ik werd helemaal vrolijk van de mooi geklede vrouwen.
- samen met Promis op de foto, we lazen samen de Quest, of nouja keken plaatjes. Ik leerde hem woorden in het Engels en hij mij in Chichewa.
Liefs Tanja