Ik heb lange tijd een relatie gehad met iemand uit Turkije. Zelf ben ik iemand die sterk in mijn schoenen staat, en weet waar ik voor sta en wat ik wil. Toch heb ik gemerkt dat ik bepaalde gewoontes en manier van doen heb veranderd omdat hij het er niet mee eens was. Dit had ik nooit van mezelf gedacht!! Zo lag ik vroeger topless te zonnen, en ben daar mee gestopt omdat hij dat niet goed vond. Hebben jullie dit ook gehad?
Dat je bepaalde dingen voor hem deed om ruzie te vermijden of omdat hij het er niet mee eens was?
Hoi, in iedere relatie geef je wat en neem je wat. Je zult allebei soms concessies moeten doen om de lieve vrede te bewaren. Dat heeft niet zozeer met cultuur te maken, als we met twee verschillende karakters. Maar dat hoort wel gelijk op te gaan. Het kan niet zo zijn dat de een meer geeft dan de ander, en daarbij dreigt zichzelf te verliezen. En dat proef ik een beetje bij jou. Jij hebt voor je gevoel ‘meer’ moeten laten en opgeven, zoals topless zonnen, dan hij. Zijn er dingen die **hij **niet meer doet omdat jij je eraan ergerde?
Ik vind niet meer topless zonnen nou niet zo’n concessie hoor. Het is iets dat ik in een land als Turkije toch al niet doe…
Verder ben ik net terug uit Antalya, heb daar een vakantievriendje gehad. Die probeerde mij in van alles te beperken. Als ik ging shoppen (alleen!) dan moest ik toch eigenlijk niet met andere mannen praten, want die zijn niet te vertrouwen… right! Mijn antwoord daarop: schat ik ben opgegroeid in de Amsterdamse Bijlmermeer, hoe denk je dat ik dat heb overleefd?
Ik snap best dat daar waar 2 culturen samenkomen, de “vrijere” concessies doet aan de “minder vrijere” cultuur. Dat is ook in Nederland zo, dat werkt ook in het buitenland zo. Zolang je jezelf niet verliest lijkt me dat niet zo’n probleem.
nou ik kan het wel goed begrijpen wat je bedoelt hoor ,
ik heb namelijk ook een realtaie met een Turkse man en hoe serieuser de relatie word , en dan spreek ik wel uit eigen ervaring dan komen er toch wel van zijn kant beperking die hij langzaam in probeert te brengen.
En eigenlijk begon dat toen we verloofd waren , en ik zeg niet dat het grote dingen zijn maar toch was ik het niet gewend .
Maar ik ben ook een persoon die weet wat ze wilt , en ik wil me best met dingen aanpassen ,maar ik wil wel de Anita blijven die ik ben en was .
In onze relatie is het geven en nemen, maar ik zal altijd mezelf blijven en hij ook. Soms hebben we het er ook over of we zijn veranderd naar elkaar toe of de kijk op het leven.Want we hebben al 4 jaar een relatie en we kennen elkaar door en door.Maar heeeeel soms betrap ik mezelf wel op kleine veranderingen sinds ik wat met hem heb. Maar dat zal hij ook wel hebben. Maar zoals ik al zei ik blijf lekker wie ik ben …
groetjes dnies
Ik ken mijn vriend nu zowat 6 jaar en moet eerlijk zeggen, ik heb absoluut niet het gevoel dat hij me beperkt.
Omdat hij zowat 24/7 werkt,loop ik veel alleen op straat, praat ook met andere mannen en hij vind dat geen probleem. Hij is moslim, nou prima toch we laten elkaar in ons waarde.Hij doet aan ramadan, gaat naar de moskee en ik niet, nou prima toch.
Hij moest er in het begin wel aan wennen denk ik maar ach hij kent me ondertussen wel.
…