(origineel bericht op be-more.nl)
Goodbye ‘The warm heart of Africa’
Inplaats dat ik heerlijk in een warm zonnetje, buiten in de tuin mijn blogs typ, zit ik nu inmiddels weer in Nederland, aan tafel met als ik naar buiten kijk, grouw miezerig en somber weer.
Ik ga even terug naar de week voordat ik vertrok, want in die week heb ik nog heel veel kunnen doen en afronden.
Het schooltje waarvoor ik bezig was in het dorpje JP is helemaal af, het bord met de naam van de school is er, de schommel staat en de borden met het ABC, tellen, de dagen van de week en de figuren heb ik afgeschilderd en alles er naar toe gebracht.
Toen ik aankwam bij het schooltje kwamen de kindjes al meteen naar de deur toegerend, ze zien vrijwel nooit auto’s voorbij komen dus als ze ook maar iets horen van auto geluid rennen ze vaak naar de deur om te kijken.
Nu kwamen er ook nog eens azungu’s uit met allerlei spulletjes dus ze konden hun geluk niet op, heel schattig om te zien.
Wij Nederlanders zouden alles meteen ophangen, dat het af is en gebruikt kan worden. Maar hier gaat dat allemaal wat anders, voor alles wordt de tijd genomen… beetje frustrerend soms maar dat is hoe het daar gaat. Alles staat daar nu in ieder geval en de kindjes kunnen er les mee krijgen, erg leuk dat het allemaal nog gelukt is voordat ik wegging !
Verder ben ik heel druk bezig geweest met het afronden van de Playground bij the Office.
De toestellen werden gemaakt bij een plaatselijke metaal smit, een paar minuten verderop in onze straat. Elke avond moesten we de toestellen bij hem ophalen om deze bij ons in de tuin te bewaren (als ze bij hem zouden blijven staan was er een grote kans op stelen, want het stond bij hem in het zicht) en ’s ochtends weer terug brengen. Elke dag liepen we dus over straat, met goals, wip wap en schommels. Erg leuk gezicht en toen al werden de kindjes helemaal enthousiast als ze ons daarmee zag lopen !
Samen met William, de director van LIYO hebben we er alles aangedaan om alles af te krijgen voor vrijdag, de dag dat ik vertrok.
Op donderochtend vroeg (4 uur) werd de laatste hand gelegd aan de schommel en toen konden we gaan lopen naar de Office, met de toestellen.
Een wandeling van ongeveer 30 minuten. Liepen we daar, met de voetbalgoals en wip wap, terwijl de rest van de bevolking met hun zakken gevuld met eten op het hoofd liep, liepen wij per 2 met een voetbal goal in ons hand. De zon kwam net op dus het was wel weer een prachtig gezicht.
Het ‘installeren’ van de toestellen ging weer typisch op zijn Afrikaans, met een touwtje die gespannen werd en streepjes in het zand zetten werd het midden bepaald. Kijken of het allemaal wel waterpas liep, ging op het oog en voordat je het wist werden er gaten gegraven en beton in gegooid. Ik heb me er gewoon maar niet mee bemoeid en gedaan wat zij zeiden haha en het mooie is, het staat nog recht en gelijk ook allemaal !
Toen het eenmaal in de grond stond, met het beton erbij zijn Mieke, Casper en ik begonnen met verven. We waren het erover eens dat het vrolijke kleurtjes moest krijgen dus we zijn flink aan de slag gegaan. We waren al vroeg in de ochtend begonnen en maar goed ook want het werd warmer en warmer. We stonden vol in de zon te verven maar toen het af was, waren we wel mega trots op het eind resultaat !
De schommel en wip wap staan nu nog wat op een gekke plaats maar ze gaan beginnen met het bouwen van een Nursery school, dus als dat af is hebben ze een prachtig schoolpleintje ervoor !
Donderdagmiddag zijn we met elkaar de stad in gegaan en zijn we wat gaan drinken bij African Heritage, als afsluiting van de maand met elkaar.
Diezelfde avond hadden we de goodbye party. Met veel muziek en dans hebben we ons laatste avond gevierd met de vrijwilligers en de members. Een erg gezellige en leuke avond. Dat maakte het de volgende ochtend nog moeilijker toen ons minibusje voor het huis stopte om ons op te halen.
Toen moesten we toch echt afscheid gaan nemen van iedereen en gedag zeggen. Heel moeilijk en geen leuk moment, je bouwt zo’n band op met elkaar maar ook met de lokale members. Ik ga weer terug naar mijn leventje waar ik kan werken, geld verdien en kansen heb en zij blijven achter en moeten zo hard ‘vechten’ voor hun toekomst…
Na een emotioneel afscheid zaten we dan in het minibusje op weg naar Lilongwe, de hoofdstad. Daar verbleven we een nacht en op zaterdag ochtend begon mijn reis naar huis.
2 overstappen en 2 tussenstops verder kwam ik zondagochtend eindelijk aan in Nederland. Toen ik in de auto zat naar huis, (waar ik gewoon kon zitten en niet met me benen over iemand anders hoefde te zitten zodat er meer mensen bij konden) viel me meteen op hoe netjes het overal was. Vooral toen ik thuiskwam en neer kon ploffen op een BANK, gebruik kon maken van een normaal toilet en kon douchen onder een warme douche(die warm bleef), zo lekker. En wat kan je dan genieten van die kleine dingen.
Ik heb een geweldige tijd gehad, een tijd om nooit te vergeten ! Ik kan het iedereen aanraden, het is zo mooi om mee te maken en om de mensen en kindjes daar te kunnen helpen.
En door de hulp van vele van jullie, door het geven van donatiegeld heb ik daar heel veel kunnen doen en heel veel mensen kunnen helpen.
En ook blijvende dingen; het schooltje in JP en de playground bij de Office, dat zal er voor altijd blijven staan en dat heb ik mede met de hulp van jullie kunnen doen !
BEDANKT !!!