Ik zou voor Malawi kiezen. De mensen zijn er supervriendelijk en zonnig, de bijnaam is dan ook “The warm heart of Africa” of ook wel “Africa for beginners”. Ik heb er een maand rondgereisd, weliswaar 11 jaar geleden maar als ik het zo hoor van andere recente reizigers is het niet zoveel veranderd, behalve dat sommige wegen zijn verbeterd.
Inderdaad is er erg veel armoede en aids, en veel te doen op gebied van vrijwilligerswerk.
Qua veiligheid moet je natuurlijk wel beseffen dat je als blanke altijd wordt gezien als wandelende goudmijn en je kunt dus beter geen sierraden dragen en al teveel dure spullen laten zien. Maar de meeste mensen zullen je juist willen beschermen en helpen. Wat me bijvoorbeeld om de haverklap gebeurde was als ik de weg vroeg, dat iemand dan helemaal een kwartier meeliep om mij te brengen waar ik heen wilde, en dan niks daarvoor hoefde te hebben, maar mij een goede reis en fijn verblijf in Malawi wenste.
In het begin was ik dan wat achterdochtig en dacht ik dat ze er vast wel geld voor wilden hebben, of mij zouden proberen te beroven dus ik lette altijd goed op dat ik wel onder de mensen bleef. Maar het was gewoon oprechte hulpvaardigheid en interesse.
Malawi is relatief klein en heeft veel mooie gebieden zodat je zelf in weekends ook nog eens wat kunt zien en doen. Ook een safari vanuit Lilongwe naar South Luangwa in Zambia is goed te doen in 4 dagen.
Verder zitten er best veel Britse studenten die daar hun co-schappen lopen als tropenarts, en andere vrijwilligers, en heerst er een stemming onder de reizigers om elkaar makkelijk op te zoeken. Redelijk veel mensen reizen er alleen, en in hotels of bij dagtripjes kom je makkelijk in contact met anderen. Ook Malawianen zijn heel open en makkelijk in contact leggen, in de bus begint altijd iedereen een beleefd en aardig praatje met je, zonder opdringerig te zijn. Ze zijn gewoon echt warm en nieuwsgierig naar jou en je familie en je cultuur. Neem dus ook zeker foto’s van je familie (en eventueel van Nederland/België) mee!
In Tanzania bijvoorbeeld vond ik dat al een beetje anders, reizigers reizen meer als stelletje en zoeken niet zo snel contact, en ook Tanzanianen zijn iets verlegener als ze naast je in de bus zitten. Als je zelf begint, kletsen ze wel met je, maar ze beginnen minder snel zelf een praatje.
In Malawi spreken de meeste mensen wel een beetje Engels, genoeg voor een praatje, maar het is echt hun tweede taal die ze alleen op school leren, en bijvoorbeeld vrouwen gaan over het algemeen korter naar school dan mannen.
Mijn blog en foto’s van mijn reis vind je op mijn website (Travel > Malawi 2000), als je een indruk van het land wilt krijgen hoe ik het als vrouw alleen heb beleefd.
Succes met je keuzes,
Cécile
