Wanneer je in Indonesië bent, ga je dan alleen naar toeristische trekpleisters of ga je ook naar onbekende gebieden?
Breng je stem uit en licht eventueel hieronder toe!
Ik ben al 8 keer in Indonesië geweest en heb de toerisrische plekken al meerdere malen gezien. Ik ga in oktober langs diverse Erevelden van de OGS en zal ook plaatsen bezoeken waar enkele van mijn voorouders zijn geboren, zoals Kediri en Madioen.
Ik gok dat je voorouders geboren zijn in Kediri in het oosten van Java? Als je van onontdekte tempels houdt, kan ik je zeker ook aanraden om naarBlitarte gaan.
Ik ken Kediri, ben er al 3 keer geweest, heb daar ook het graf van Joyoboyo bezocht. Blitar trekt me niet zo, geboorteplaats van Soekarno. Jammer voor de candi’s daar.
Sinds kort woon ik deeltijds in Indonesië - twee keer twee maand per jaar ongeveer - omdat mijn partner daar woont en we er nog niet helemaal uit zijn waar we in de verre toekomst samen gaan wonen (Europa of Indonesië). Op al die keren heb ik zelden toeristische trekpleisters bezocht. Zelf hou ik meer van het echte Indonesië en vind ik dat er daar veel mooiere plekken zijn dan al die grote commerciële trekpleisters. Ik hou ook wel van contacten met plaatselijke mensen. Onder druk van mijn partner bezoek ik nu af en toe eens een toeristische trekpleister omdat hij zelf zijn eigen land wil ontdekken en ook droombeelden op het net vindt over die toeristische trekpleisters. Zelf ga ik daar dan altijd heel kritisch naar toe, maar wel onbevooroordeeld.
Toeristische trekpleisters, tja goh. Ik heb de laatste keer ervoor gekozen om dagenlang in de kampongs aan de randen van Jakarta rond te zwerven, vèr weg van de luxueuze shoppingmalls met AC, solitair. Een buitengewoon veelzijdige beleving.
En dan het zogenaamde ‘echte’ Indonesia ?
Armoede is reëel, dat weten we allemaal.
Ik heb er mijn ogen niet voor gesloten en zocht het op, met open vizier.
Het klopt inderdaad dat er nog veel armoede is en de kloof tussen rijk en arm wordt er ook steeds groter. Een aantal plaatselijke mensen waar ik ondertussen zeer goed mee bevriend ben kunnen soms dagenlang geen voeding kopen of zich niet verder behelpen met de juiste medische zorgen of educatie die ze nodig hebben. In sommige regio’s hebben mensen slechts een maandinkomen van 10 euro of zelfs minder.
Mijn vriend en ik vertoeven nu (sinds vier jaar) 6 maand/jaar of meer op een Indonesisch eiland, weg van de toeristische centra. Wij hebben er een vaste stek, dichtbij een vissersdorpje aan de kust van Lombok.Wij bezoeken steeds minder en minder dè toeristische trekpleisters en vermijden de belangrijkste winkelcentra in de grote steden. Voor een dagje uit gaan we meestal naar een nog onbekende stad of naar een verloren plekje midden in de natuur,waar we verplicht zijn de plaatselijke bevolking aan te spreken.
Wat een onzin wordt hier weer geschreven, rijkdom hoort net zo goed bij het “echte” Indonesië als armoede. De kloof tussen rijk en arm is hier altijd al groot geweest. Maar jullie vergeten te schrijven dat er een steeds grotere middenklasse ontstaat. Het is heel makkelijk om in de buitenwijken van Jakarta rond te lopen, foto’s te nemen en dan hier te beweren dat je het echte Indonesië leven hebt gezien. Ook ik ben veel in buitenwijken geweest, geleefd, geslapen, gegeten en gedronken, (heeft iemand van jullie dat ook gedaan?) ook ik heb ellende gezien die je niet voor mogelijk houdt. Maar heb ook contact met rijke mensen, die achter gesloten en ommuurde huizen leven ook dat is het echte Indonesië. Ik heb ook gesproken met het zogenaamde arme zielige boertje op midden Java, dat heel rijk blijkt te zijn omdat hij ontzettend veel sawa in bezit heeft, met de warung makan eigenaar die elke avond zijn tentje opzet en in 10 jaar zoveel centen heeft verdiend, dat hij afgelopen jaar een huisje heeft kunnen kopen.
Indonesië is een heel complex land, dat je niet kunt samenvatten met een paar foto van arme mensen. Tegenover de arme mensen heb je de rijke mensen, de Chinezen die het hier niet makkelijk hebben, mensen van een ander geloof zoals Achmaddiya of mensen zonder geloof die hier niet eens worden geaccepteerd, eigenlijk is geloof een van de onderwerpen die hier niet makkelijk bespreekbaar zijn. Waar een zoen op tv wordt gecensureerd, maar ongelukken en aanslagen lekker bloederig in beeld wordt gebracht. Maar ook de cultuur, talen, landschappen en dan bouwwerken zoals De Borubudur en Prambanan die horen net zo goed bij het echte Indonesië en of dat nu toeristische trekpleisters zijn is of niet, om dat hier zomaar aan de kant te schuiven, vind ik ontzettend dom en getuigen van kortzichtigheid die iemand die hier al lang rondloopt niet snel zal maken.
Mvg
Butoijo
Yogyakarta
Ik sluit me aan bij Butoijo.
Ja, in Indonesie is een groot verschil tussen arm en rijk, naast alle verschillen tussen de verschillende culturen, religies en eilanden. Hét echte Indonesie bestaat voor mij niet, Indonesië heeft veel gezichten.
Tijdens mijn stage woonde ik in een compound. Geen andere buitenlanders, wel rijke mensen. Ik nam deel aan een grootschalig vaccinatie programma, het ene moment stond ik in de desa waar geen stroom was, het volgende moment vaccinereerden we kids en hun ouders op een rijke(re) priveschool.
Ik heb bij verschillende gezinnen op Java, Bali en Lombok overnacht. (En op Bali een tijdje bij een gezin gewoond.) Rijkdom is niet altijd in geld uit te drukken. Mijn Balinese moeder heeft bijna geen geld, maar wel voldoende land waar eten vandaag komt. Ze is niet arm, in die zin dat ze nooit honger heeft en een huisje heeft:
Een goede vriend van me is geboren in een klein vissersdorp. Hij is ondernemend, en 6 jaar na het starten van zijn eigen bedrijf heeft hij een huis kunnen bouwen. Groter dan het mijne hier in NL. Indonesie biedt zeker ook kansen.
Maar om op de vraag terug te komen: hoewel ik niet weet wat het echte Indonesië is, kan ik stellen dat ik zowel de toeristische als niet toeristische plekken bezoek en veel contact onderhoud met de lokale bevolking.
Het klopt helemaal wat jullie beiden schrijven. Ik heb dan ook nooit geschreven dat rijkdom niet bij Indonesië hoort. Het enige waar ik naartoe wil is dat er nog veel meer in een land is dan alleen maar de toeristische bezienswaardigheden.
Bekende highlights zijn vaak niet voor niets bekende highlights, het is vaak ook erg mooi of indrukwekkend… Dus om ze nou helemaal te skippen uit je programma…ook weer zo wat. Wel leuk om zo’n highlight net wat anders te doen. Vaak is een goede lokale gids best een plus, waardoor je ook snapt waar je naar staat te kijken.
Als je dat afwisselt met de minder bekende plaatsen, mooie natuurgebieden, of eens eten bij mensen thuis, dan heb je in mijn optiek een mooie gevarieerde reis door Indonesië.
Het leukste van reizen vind ik de andere cultuur. Hierdoor word je je vaak pas bewust van je eigen cultuur! Het leven is niet zo zwart-wit, goed en slecht… Juist die andere manier van denken vind ik erg leuk.
En niet te vergeten de Indonesische gastvrijheid! En de gezelligheid aan het einde van de dag, iedereen kletst relaxed wat met de buren, leuk hoor! Na vieren is een ideaal moment voor een wandeltochtje door het dorp of stad!
1 like