(origineel bericht op be-more.nl)
Even bijschrijven
Vandaag een relatief rustig dagje dus de tijd om weer even bij te schrijven.
Het gaat nog steeds erg goed hier, deze week veel bezig geweest op het Dreamhouse zelf.
Afgelopen maandag hebben we onze weekendlogee naar Kamakhuta Police Station gebracht om haar doorgeplaatst te krijgen bij social wellfare. Dat heeft dus flink wat voeten in de aarde, om haar ana te melden bij social wellfare is een bepaald politie formulier nodig. Aangekomen bij de politie was de bewuste politieagente er wel maar ze had die dag vrij. Dus we konden het kind daar laten en de volgende dag terugkomen, dan zou ze het formulier invullen. Ik raak er langzaam al aan gewend maar het blijft bijzonder hoe weinig effectief er hier gewerkt woredt. Het formulier wat ze moesten invullen bleek er ook niet te zijn en toen het boven water was wisten ze zelf niet hoe het moest worden ingevuld. Tja…
Onze logee was een echt straatmeisje, ze pakte veel zonder het eerst te vragen en op zondagochtend heb ik gegierd van het lachen. Ze sliep bij Asa op de kamer en zondagmorgen kwam Asa wat verwilderd met grote schrikogen naar me toe, of ik misschien haar moeder had gebeld in Londen. Uiteraard niet. Bleek dat onze logee de telefoon van Asa gepakt had toen die sliep en zomaare wat knopjes had ingedrukt en plots de moeder van Asa te pakken had. Die uiteraard direct bezorgd was en half in paniek Asa terugbelde om te vragen wat er in godsnaam ana de hand was. Van die dingen dus, ik vind het hilarisch!
Verder ben ik erachter dat ik een aantal Nederlandse gebruiken gewoonweg niet uitgelegd krijg, komen ze:
- Waarom we onze ouders wegstoppen in een bejaardenhuis als ze oud zijn en we er niet zelf voor zorgen. Zie maar eens een goed antwoord te verzinnen…
- Waarom we tijdsafspraken maken voor bezoek en niet gewoon open huis hebben. En waar de monden helemaal van openvallen is dat mensen niet standaard mee eten, dat je daar dus een aparte afspraak voor maakt of dat afstemt van te voren.
- Toen ik vertelde dat we bij bruiloften en begrafenissen uitnodigingen versturen vielen ze bijna van hun stoel van het lachen, vinden ze echt waanzin ten top. Iedereen is hier altijd welkom om mee te vieren of mee te rouwen.
- Dat je een weerwoord kunt hebben naar je ouders is ook op zijn minst erg vreemd, laat staan dat je er hele discussies mee hebt of volledig je eigen plan trekt los van wat je ouders van iets vinden.
Superleuk om deze gesprekken te voeren, niet om elkaar te overtuigen van je eigen gelijk maar meer om elkaars gebruiken en gewoonten te leren kennen.
Dinsdag councelling gesprekken gedaan, spannend om te doen en wederom heftige verhalen. Maar fijn om mee te kunnen denken en kleine praktische tips te geven waardoor het leed iets minder groot wordt.
Dinsdagavond lekker uit eten geweest en wijn gedronken bij The View, een prachtig hotel/ spa/ restaurant tegenover onze huisjes, aanrader voor iedereen die nog deze kant op komt!!
Disnadg op woensdagnacht een idiote onweersbui & keiharde regen, ben normaliter totaal niet bang voor onweer maar allejezus wat ging het hier tekeer. Zat rechtop in mijn bed en het duurde ruim 2 uur, bleef lekker hangen hier tussen de bergen dus na elke klap volgde na 2 seconden de flisten, brr…
Moest ook even denken aan alle mensen die in de shacks leven, wat zullen ze het rot gehad hebben die nacht…
Woensdag meegeweest naar een ziekenhuis in Durban voor een eerste opvanggesprek met een moslimfamilie. Prachtig warm gezin al waren ze strikt in de leer (vrouw volledig bedekt behalve haar ogen), meisje van 5 wat door de buurjongen betast was. Vooral de vader raakte me heel erg, hij was zo bezig om zijn gezin alles te geven en toen hij vertelde over hun zoon van 6 die 2 jaar geleden overleden was schoten de tranen in mijn ogen. Maar ik ben er niet om een potje mee te janken dus mezelf weer bij elkaar geraapt en daarna Thuli in actie gezien met het meisje. Thuli is wat ouder, ik schat 50+, waanzinnig om haar te zien werken en hoe ze binnen 5 minuten het meisje op haar gemak stelde en aan de praat kreeg.
Vandaag dus in het Dreamhouse zelf, de moeder van onze kleine dame M is op bezoek. Mooi en schrijnend tegelijk, moeder is verwslaafd en bezig met afkicken. IQ is beneden gemiddeld (prachtige uitdrukking hier: the lift doesn’t go all the way to the top…
) en ze zal noit zelf voor M kunnen zorgen. Nu dus bezoek hier onder toezicht, na anderhalf uur vertellen we de moeder dat het tijd is voor therapie voor M waarna de moeder afscheid neemt en met dikke tranen de deur uitgaat. M huilt niet hardop m,aar de tranen biggelen elke keer over haar wangen, hartverscheurend…
Verder vermaak ik me elke dag weer enorm met de mensen hier, we lachen heel veel en vooral met Lorna en Sdudla heb ik een hele goede klik, beide zijn gezegend met een belachelijke hoeveelheid humor dus we kletsen en lachen wat af!
Morgen heel vroeg op want een weekend weg voor de Wildcoast tour, daarover meer in mijn volgende berichtjes. Oh, en langzaam steeds meer aan het nadenken over een goed plan om hier uit te voeren, heel leuk om over na te denken en ik hoop volgende week met iemand van het ministerie van onderwijs om tafel te kunnen zitten om het er over te hebben, erg cool!!
Hoe is het in Nederland, nog steeds geen zomer;)? Erg benieuwd hoe het met iedereen gaat dus ik hoor of lees het graag!
Liefs