Die Nir Maryono heeft nu een klein stokje om mij te slaan .
Zou hij willen.
Ik heb vaak visum moeten vragen voor mijn vrouw en later ook voor mijn zoon als toerist.
Daarnaast heb ik diverse keren geinformeerd om de mogelijkheid te bekijken hoe ik het moet aanpakken als ik naar Indonesia (mein heimat) terug moet mijn mijn Nederlandse vrouw.
Dat was in (ong.) 1980 , toen ik een baantje heb " aangeboden" gekregen bij een Nederlandse multinational.
Uiteraard wordt ik de sponsor van mijn vrouw.
Komt ze dan als " ikut suami" , op grond van gezinshereniging.
Ik zou een goedbetaalde baan krijgen en ik ben Indonesier.
Uiteraard met de Keluarga “S.A” als de " stille" sponsor die kan ingrijpen als ik te licht bevonden wordt.
Daarna toen mijn zoon geboren werd heb ik ook degelijk laten informeren.
Ging niet door omdat toen moeilijker werd om een goede baan te vinden , en omdat de schoolkosten (Ned.School JKT) te hoog is .
De 3de keer toen hij naar de middelbare school ging.
Ben ik al te “oud” en heb al een kantoorbaantje en andere verplichtingen.
Heb toen afgezien om naar Indonesia terug te gaan , ook omdat ik geen goede baan kon vinden.
Over sponsorschap , ik weet ook wel dat er verschillende soorten sponsor zijn .
Mensen die op papier sponsor worden en mensen die ook echt kan sponsoren (hulp en evt. bescherming bieden).
Persoonlijk vind ik dat een sponsorschap een serieuze zaak is , andere mensen mogen andere mening hebben.
Dezelfde zoals de Nederlandse regering ook bepaalde eisen vraagt als een medelander zijn/haar buitenlandse partner naar Nederland wil halen.
De sponsor moet kunnen aantonen dat ze aan die eisen kunnen voldoen.
mbt 1.
Dit is een voorbeeld dat het eigenlijk niet kan , een student is per defenitie " arm".
En dan Indonesische student.
mbt 2:
Als de sponsor aan de eisen kan voldoen , dan is het legaal.
Niks aan te merken.
mbt 3 :
Hier is de bewijs geleverd dat een (buitenlandse)man door zijn Indon. vrouw gesponsored kan worden .
" Ikut istri " , wat ik als gezinshereniging ziet .
Ik denk dat de vrouw de K.K (Kepala Keluarga = Hoofd van het gezin ) wordt.
Als ik fout heb , kan je mij corrigeren.
Opm.
Uiteraard mag de man nog steeds niet werken , daar moet hij een werkvergunning hebben.
In principe kan de immigratie of politie bij de sponsor " aankloppen " als er iets niet in orde is .
Tya , als je zo denkt.
Kennelijk kan je niet hebben als anderen andere mening of ervaring hebben.
Nogmaals , ik ben in het verre verleden een paar keren bij de kantor immigrasi geweest , maar niet om een SosBud visum te regelen (of ritselen) .
Voor mijn vrouw (later mijn zoon) heb ik ook geinformeerd voor “Kitas” en gezinshereniging.
Trouwens de principes zijn bijna dezelfde als een aanvraag van studie visum, te beginnen met MVV en de hele traject zoals ik heb ervaren in Nederland .
Had eerst verblijfvergunning met de status meegaan met ouders , daarna aparte studievisum , daarna verblijfvergunning , daarna vestigingsvergunning.
Alleen met het verschil dat men in Indonesia makkelijker kan rommelen .
Grappig dat je een andere forum hier betrekt .
In dat forum denk ik dat ik 1 van de weinige (**mss **de eerste) die de zaken vanuit de officieele regels heb bekeken en bediscusieerd .
Ik gebruik het woord denk(en) omdat ik niet te absoluut wil overkomen.
Zoals ik het woord mss(de eerste) .
Uiteraard alles Bisa diCek.
Voor de lezers :Ikut Istri betekent letterlijk Met de vrouw mee .
Dit als een buitenlandse man gesponsord wordt door zijn Indonesische vrouw.
In feite is het gezinshereniging .
Dezelfde situatie zoals Ikut Suami ( mee met de man).
In dit geval is de Indonesische man sponsor van zijn buitenlandse vrouw.
Dit met een knipoogje naar de posting van dhr Boomaap.
De vraagsteller had het over gaan trouwen dus van gezinshereniging is totaal geen sprake. Overigens istri ikut suami en niet omgekeerd. De man is het hoofd van het gezin (KK)
De eerste deel heeft BA gelijk , er is nog geen sprake van gezinshereniging.
Door te gaan trouwen kan de aanvraag om in Indonesia te komen wonen(gezinshereniging) soepeler worden behandeld.
Hi Mas,
Weet je wat de makke met die SA is, hij is niet alleen een vreselijke megalomaan, hij is ook behept met een eigenschap waar vele Indonesiërs last van hebben, dat is “kecemburuan”. Hij heeft de kennis van de Indonesische wetgeving en het visumgebeuren als zijn bagean geclaimd. Een ieder die zich daarmee bemoeid krijgt de wind van voren. Als je leest wat hij hierboven allemaal schrijft over zijn “ervaring” dan val je van je kursi van het lachen. 3 keer in 30 jaar, en allemaal theorie. Ik heb ervaring met 4 Kanim, Bandung, Jakarta Timur, naast de Cipinang gevangenis, Yogya en Solo. Alleen de eerste en de laatste ken ik goed. Bandung schijnt volgens mijn laatste informatie nog steeds en bende te zijn. Jakarta ken ik alleen via een agent, in Yogya ben ik maar een keer op het kantoor gedweest, de zaken deed ik in een restaurant en te Solo heb ik de gehele procedure zelf gedaan, alleen maar om de ervaring. Dit soort fora heeft totaal geen behoefte aan mensen die alleen maar theoretische kennis hebben, daar schiet je niets mee op. Trouwens zijn berichten zijn meestal gevuld met zelfverdediging, hij kan beter een cursus pencak silat gaan volgen. Op dat Indahnesiaforum wordt hij ook vaak als belachelijk gezien, dat gebeurd in vele discussies waar hij aan mee doet. Ze laten hem maar meepraten als een soort “monumen” Zoiets van laat die ouwe maar, hij weet niet beter. Daarom is hij naar hier uitgeweken, maar zo langzamerhand raakt hij ook bekend als een oude dame die al te lang in “het vak” zit alias Oude Hoer.
Lees voor de officiële regels het gebrabbel dat SA vanuit zijn zolderkamertje hiero neerkrabbelt. Heeft niemand ene moer aan. Het is leuk als bladvulling.
Nou bladvulling is ook een eufemisme als je die lappen “verbeterde en verziekte” quoteringen ziet.
Dat voortdurende gesijk over “rommelen” slaat ook nergens op, er wordt niet gerommeld, de wijze waarop visa door mij en ook Mas Maryono verkregen worden is officieel en gebruikelijk volgens de Indonesische cultuur. Daaraan hebben wij ons als buitenlander aan te passen. SA is al te ver van zijn cultuur afgedreven om dat te begrijpen en mist ook de ervaring. Intussen zit hij wel de berichtgeving hier te verzieken. Binnenkort ben ik in Amsterdam, zal ik even bij hem op bezoek gaan met me botte parang om ze ballen af te snijden, kan ie een porsi sate torpedo van maken
Discussie is met de man niet mogelijk, want hij heb altijd gelijk (denkt ie), misselijkmakend mannetje, maar ja het Javaanse karakter is bij minimaal twee deelnemers in deze “discussie” maar al te goed bekend, als een Javaan zich iets voelt dan moet je vlug pleitte.
Zoiets van laat die ouwe maar, hij weet niet beter. Daarom is hij naar hier uitgeweken, maar zo langzamerhand raakt hij ook bekend als een oude dame die al te lang in “het vak” zit alias Oude Hoer.