Ik heb een Cubaanse vriend en we gaan dit jaar trouwen. Aangezien er op dit moment niet veel is wat mij aan Nederland bindt en hem hier halen niet lukt omdat ik geen werk heb, denk ik erover om bij hem te gaan wonen in cuba. Zijn er op dit forum mensen die hier ervaring mee hebben?
Waar kan ik een permanente verblijfsvergunning aanvragen en waar moet ik allemaal aan denken bij mijn emigratie?
Graag jullie mening hierover?
Beste salsaline,
Welkom op het Cuba Forum van Wereldwijzer en gefeliciteerd met je voorgenomen huwelijk!
Je stelt gelijk lastige vragen! Het is altijd moeilijk geweest voor buitenlanders om in Cuba te wonen en ik moet bekennen dat ik geen idee heb of het veel gemakkelijker wordt als je getrouwd bent met een Cubaan. Logisch gezien lijkt me dat wel…
Heb je het al eens geprobeerd bij de ambassades? Die zouden op z’n minst toch informatie moeten hebben, niet? Ik heb 2 sites gevonden die wellicht nuttig zijn:
Nederlandse Ambassade in Cuba
of
Cubaanse Ambassade in Nederland
Mocht je nu niet de gewenste informatie vinden… Dan heb ik nog een informatiebron die misschien handig kan zijn, maar ik weet niet of die het prettig vindt als ik dat online plaats. Stuur me daarvoor dan gewoon even een privé bericht, okay?
Succes in ieder geval!
Liefs,
Carolina
Wel salsina , welkom.
Dit gezegd zijnde , ik heb meer negatief dan positief nieuws voor je.
Dit is voor je goed …zelf al ga je niet akkoord …denk er over na.
- Trouw niet TE SNEL met je Cubaanse vriend , weet dat 95% van de huwelijksaanzoeken en huwelijken een poging zijn om ofwel aan geld te geraken ofwel om uit het land te geraken.
Ik weet wat je gaat zeggen: mijn jongen is eerlijk en hij is zo vriendelijk en ik kom bij de familie , hij is anders enz enz. De schijn huwelijken en bedrogen huwelijkspartners loopt zo hoog op dat er volledige forums worden aangewijd. Neem je tijd en lees de gruwel verhalen van wat er allemaal gebeurt. De meeste sites en info is wel in het Engels.
Ga naar www.Cubaamor.com Voor een Cubaan of Cubaanse is trouwen met een buitenlander zo iets als de grote lottopot winnen.
Informeer je , hier valt weken over te vertellen , denk er over dat de gevolgen zwaar kunnen wegen. - In Cuba gaan wonen …en droom van velen 99.9% kan het vergeten.
Hier kan ik ook dagen over uitweiden:
Als Nederlandse/Belgische heb je maar een visum voor één maand verlengbaar met één maand mits 25cuc (peso convertible) te betalen.
Na twee maand moet je het land uit.
Een permanente verblijfsvergunning is niet eenvoudig : ik vat kort samen
- getrouwd zijn met een Cubaan/se
- een waarborg van 5000 cuc (+/- 4500 euro) deponeren op een Cubaanse bank
- Bewijs van inkomsten als buitenlander in Cuba leveren ( ik geloof min 1200 euro) bv pensioen , vast werk in Cuba ( bijna onmogelijk) rentenier ,
zelfstandige werkend voor een buitenlandse firma, enz. - dokters attest van goede gezondheid
- een vaste woonst hebben in Cuba (absoluut niet gemakkelijk) of bewijzen dat je bij je Cubaanse familie kunt inwonen , er wordt gecontroleerd of er voldoende plaats is , omdat in veel appartementen drie generaties samen wonen.
groot nadeel van permanente residentie : als je ooit het land uit wil , wordt je beschouwd als een Cubaan en moet iemand je uitnodigen , visum, passport , medisch onderzoek , vliegticket enz enz. voor je betalen.
Ik ga nog iets zeggen hopelijk komt het niet brutaal over : op de gespecialiseerde Cubaforums hebben wij al tientallen van deze verhalen gehoord en bijna altijd is de verteller van het verhaal op zijn teen getrapt omdat zijn droom doorprikt wordt. De harde realiteit is anders aub informeer u goed , Cuba is een prachtig land MAAR NIETS IS WAT HET LIJKT IN CUBA.
Het ga je goed , all the best
Havanalover
http://www.havana-guide.com
hallo Havanalover,
Hartelijk dank voor je reaktie op mijn vraag. Ik zal een en ander goed tegen elkaar afwegen en
het grootste nadeel van permanente residentie is inderdaad dat ik als Cubaanse wordt
beschouwd en alleen op uitnodiging het land uitmag. Dank je wel, want dat had ik me niet gerealiseerd. Vervalt mijn Nederlanderschap ook op Cuba dan? Het is allemaal niet eenvoudig.
Ik denk dat het inderdaad beter is om niet in Cuba te gaan wonen, want dan ben ik net zo slecht af als de Cubanen zelf.
Hard maar waar. Ik ben het geheel met Havanalover eens. Helaas…
Toch wil dat niet zeggen dat er geen succesverhalen zijn. Echter… Ik ken er welgeteld maar één en een half. En dat van de vele verhalen over Cubaanse liefdes die ik inmiddels ken. Dus ja, de tip “denk heel goed na voordat je het ja-woord geeft” lijkt me zeer nuttig.
Eén van die anderhalve verhalen betreft een Duitser. Hij is op Cuba getrouwd met een Cubaans. Hebben een huis (klein appartement/kamer) gebouwd op het huis van haar ouders. Daar woont zij het hele jaar, hij delen van het jaar. De rest van het jaar is hij in Duitsland waar hij werkt. Dat lijkt goed te werken. Hij heeft nooit de intentie gehad haar mee naar Duitsland te nemen, daar hij zelf niet graag lang in Duitsland is. En ik moet bekennen, dat lijkt een goede basis te zijn…
Succes.
Liefs,
Carolina
Ik woon ook niet in Cuba, maar woon er wel lekker dichtbij. Ik heb het ook allemaal eens uitgezocht, maar de nadelen wegen bij mij nog niet op tegen de voordelen. Ik zou gewoon wat dichter bij Cuba gaan wonen en je vliegt in een paar uur naar Havana en de prijzen zijn aantrekkelijk, nu helemaal met de hoge eurokoers.
En ook ik mag het niet zeggen, maar moet me bij Carolina aansluiten. Denk heel heel goed na voor je beslist om met een Cubaan te trouwen. Ik heb er ook dichtbij gestaan en heel veel verhalen en ervaringen aangehoord, maar ik ken ook maar heel weinig mensen waarbij het heel lang goed gaat. Wij zijn wat dat betreft heel erg verschillend ten opzichte van de Cubanen zelf, maar ook de levensstijl en ervaringen.
Groetjes,
Igor
Hallo Igor,
Bedankt voor je reactie op mijn oproep. Ik ben niet zo voor emigreren, het was alleen maar een poging om samen met mijn partner te zijn.
Ik heb ook overwogen om op de Nederlandse Antillen te gaan wonen, maar daar gelden dezelfde regels om het land in te komen als voor Nederland.
Ik zag dat jezelf op Guatemala woont, lijkt me ook nogal een grote stap.
Ik neem alle berichten over Cubanen graag van jullie aan, maar ik wil de relatie met mijn partner wel een kans geven.
Op dit moment ben ik ziek en heb daarom geen vaste baan. Ik hoop weer een baan te vinden en hem dan naar Nederland te halen.
Bedankt Igor voor je goede raad, ik houd een en ander wel in mijn achterhoofd.
Groetjes, Caroline
Je Cubaan naar Nederland/Belgie halen is ook niet zonder risico. Ik heb al tientallen verhalen gehoord van Cubaanse huwelijkspartners die " verdwijnen " en jij staat hier borg voor alles wat ze uitrichten…je zou echt toch eens wat uit het “echte Cubaanse leven” gegrepen stories moeten lezen. Het belangrijkste is dat je vertrouwen opbouwt (en dan nog) . Test je partner voortdurend zonder hij/zij het beseft en dat vraagt tijd 2 à 3 jaar is nodig , als de partner faket zal hij/zij zich wel eens laten gaan of verspreken. Cubakenners raden aan van je van de domme te houden zodat de partner losser wordt en mogelijke bij bedoelingen naar voorkomen. Het klinkt allemaal heel akelig maar je moet beseffen dat veel Cubanen zeer zeer ver gaan om het land uit te komen, met vlotten van autobanden naar Miami trachten te vluchten, wetend dat een deel onder hen onderweg verdrinkt of de haaien niet overleeft. Wij beseffen niet wat het is om honger en gebrek te lijden en er wordt op plaatsen honger geleden. Ik ken Cubanen die als
avondmaal een glas suikerwater nemen omdat er maar geld is voor één maaltijd. Ik heb met verschillende Cubaanse jongeren gepraat en velen zijn wanhopig en desparaat. Ik verdien 8 dollar per maand zei een twintiger me , wat moet ik daar met aanvangen ? Ik ken jongeren die op straat zijn neergeslagen om hun Nikeschoen af te pakken. Nike schoenen kosten 3-4 maandlonen voor een Cubaan. Een jonge Cubaanse advocaat vertelde me dat hij zes dollar verdient en was blij met een dollar voor zijn bus, zijn drankje kon hij niet betalen, dat heb ik betaald maar ik voelde de vernedering in zijn plaats.
De minst risicovolle zaak is wat kenners het " Te quiero mucho" spel noemen , de Cubaan brengt niets in het spel (alleen zijn verhaal) de yuma , de vreemdeling ( zo noemen ze ons achter de rug) heeft veel meer te verliezen , emotioneel en vooral financieel.
Klinkt vooral negatief , ik weet het, maar als je je in de materie verdiept is het geen vrolijk verhaal, er zijn uitzonderingen maar niet veel. Informeer u GRONDIG .
Het beste,
havanalover
Beste Havanalover,
Bedankt voor je uitgebreide waarschuwing. Ik zal er terdege rekening mee houden. Ik en mijn partner mailen nu zo ongeveer 2.1/2 jaar en ik ben in die tijd 2 maal terug geweest voor 1 maand om hem en zijn familie beter te leren kennen. Ik heb in die periodes bij hem ingewoond.
Het lijkt me beter om hem naar Nederland te halen dan dat ik daar voor de rest van mijn leven vastzit in Cuba en alleen op uitnodiging het land kan verlaten. Reuze bedankt voor de waarschuwing.
Eerst zal ik weer aan het werk moeten komen, want ik heb mijn baan door ziekte verloren. Al met al zal het nog wel even duren voor ik hem kan uitnodigen naar Nederland te komen.
Ik zal proberen om op eventuele signalen te letten, op dit moment twijfel ik echter niet aan zijn oprechte bedoelingen.
De tijd zal mij leren of ik het bij het rechte eind heb. Mijn vriend’s twee beste vrienden zijn in november 2006 ook met een bootje naar Miami gevlucht. Mijn vriend kon met hen meegaan, maar hij zag hiervan af,omdat ik in december 2006 naar Havana zou komen voor hem.
Hij houdt teveel van mij om naar Miami te vluchten en grote risico’s te lopen, zei hij mij later.
Nu, dit was het wel weer even voor dit moment.
Ben jij trouwens goed bekend in Havana, omdat je Havanalover heet, ik hoor daar graag meer over. Tot mails, groetjes Salsaline
Hoi Salsaline, wat Havanalover ook probeert te zeggen is niet dat je vriend niet oprecht zou zijn, maar dat het ook zo is dat als een Cubaan eenmaal uit Cuba is, hij verandert (zonder het zelf te willen, maar door zijn westerse omgeving) en soms ook botst het tussen een Cubaan en een Europeaan(se) gewoon omdat we verschillende levens gewend zijn. Dit wil niet zeggen dat hij nu niet oprecht zou zijn… daar twijfel ik niet aan, maar een Cubaan in een vreemd land zetten kan hem doen veranderen. En dit is helemaal niet slecht bedoeld, maar heb er wel enkele ervaringen mee. Iedereen behoort te zijn waar hij zich goed voelt en ik voel me goed in Cuba en Centraal Amerika.
Hallo Igor,
Bedankt voor het toelichten van het feit hoe een Cubaan kan veranderen als hij/zij uit z’n vertrouwde omgeving wordt gehaald. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.
Ikzelf voel me altijd stukken beter in een zonnig land. Heb daarom ook overwogen om me op de Nederlandse Antillen te vestigen. Helaas gelden daar dezelfde strenge regels om een partner het land binnen te krijgen.
Alleen op Bonaire schijnt het anders te zijn. Maar ja daar is het weer moeilijk om aan werk te komen, omdat het nogal klein is.
Bedankt, nogmaals voor je reaktie,
tot mails en groetjes, Caroline
Wat Kolbike zegt is zeer terecht , van de Cubanen die naar hierkomen zijn er maar weinig die het hier gewoon worden, maar hun afkeer voor de slechte toestand is dikwijls groter dan hun heimwee. Als reactie hierop gaan er velen Cubaanse kringen /bars opzoeken om onder gelijken te zijn , op zich is dit niet fout maar het houdt gevaren in (als je me begrijpt).
Het zijn feitelijk complexe situaties van cultuur verschillen die je eerst maar na vele jaren kunt absorberen zelfs al ben je van (zeer)goede wil het duurt jaren en het is niet eenvoudig.
Ik ken Havana redelijk , opgelet Havana is een grote stad met 3 miljioen inwoners. Mijn echtgenote woont in Havana en ik heb er wat vrienden en familie wonen.
Havanalover
Hallo Havanalover,
Bedankt voor je reactie. Ik zal het in mijn achterhoofd houden. Toch zou ik als ik in een ander land woonde wellicht ook graag met Nederlanders in contact komen om hier het heimweegevoel mee te ontlopen. Ik zou het wel begrijpen als mijn vriend in Cubaanse kringen dan wel salsa-kringen wilde verkeren. Je kunt je partner moeilijk aan een lange lijn vastleggen en bepalen dat hij of zij nergens naartoe mag gaan.
De tijd zal uitwijzen of hij voor mij naar Nederland is gekomen of voor het visum. Op dit moment zit ik zonder werk, dus uitnodigen is voorlopig niet aan de orde. Ik reis medio mei weer naar hem toe voor 4 weken om hem nog beter te leren kennen.
Groetjes, Salsaline
Hey Caroline,
Ik wil hier nog wel even op inhaken. Het is namelijk absoluut niet te vergelijken. Een Cubaan mág namelijk het land normaal gesproken helemaal niet verlaten. Dus zij, die wel naar het buitenland kunnen, krijgen ineens zoveel vrijheid, zoveel wat wel kan… Een ware cultuurshock, maar anders dan bijv. welke Nederlander ook meegemaakt heeft. Daar is heel moeilijk mee om te gaan.
Ik heb het al eerder gezegd: het kan best zijn dat het wel eens goed gaat, er zijn succesverhalen, maar die zijn er echt maar heeeeeeel weinig.
Mijn ervaring is, dat Cubaanse liefde vrijwel altijd berekenend is. Het wil niet zeggen dat er niet om je gegeven wordt, maar het is bijna altijd met bijbedoeling. Soms is dat zelfs onbewust. Het is er zooooo ingehamerd, dat het buitenland vrijheid geeft, dat de enige mogelijkheid op een goede toekomst het vertrek uit Cuba is. Daar streeft zowat elke Cubaan naar.
Het klinkt allemaal heel negatief. Ik wil absoluut niet je geluk in de weg staan. Maar ik hoop gewoon dat je heel goed nadenkt. Ik weet ook niet hoe lang je je vriend al kent. Daar heb je ons ook helemaal geen informatie over gegeven. Gaat het hier om een relatie van al járen of van veel minder? En als het al járen is, hoeveel wéken zijn het in totaal, is het ieder jaar maar enkele weken?
Het blijft natuurlijk wel vakantie en een vakantieliefde blijft anders. Je kent hem niet in JOUW omgeving, dat maakt een wereld van verschil. Niet eens bij een Cubaan, maar bij alle multiculturele relaties. Ik denk dat het alleen bij Cubanen nog extremer is…
En tot slot… Ik heb veel Cubaanse vrienden en weet je… Vrijwel allemaal hebben ze wel een liefje in het buitenland… En daarnaast nog menig vriendinnetje in Cuba zelf… Of zelfs meerdere buitenlandse vriendinnetjes. Dat noemen ze geluk hebben…
Ik wens je veel sterkte. Een relatie op afstand is moeilijk. De keuzes die je moet maken nog moeilijker. Probeer het niet alleen op gevoel te baseren, maar ook op verstand… Houd beide benen op de grond.
Liefs,
Carolina
Wat je zegt is zeer juist en er is nog meer…maar ik durf het allemaal niet in één brok voor de voeten gooien het komt nu al negatief genoeg over.
Ik vind dat Salsaline het allemaal goed en op een volwassen manier incasseert. Ik heb op andere forums grove scheldpartijen meegemaakt.
Mensen aanvaarden niet dat ze soms verkeerd kunnen zijn en denken dat alles rozengeur en manneschijn is…daarom INFORMATIE en KENNIS geeft Macht. Het is inderdaad zo dat vele Cubanen de ene vancantieliefde afwisselen met de andere om steeds aan verse inkomsten te komen , voor de meesten is het een spel, en als je dat aanvaard …OK , maar er worden ook mensen emotioneel en financieel gekraakt en dat is minder leuk. Ik heb op andere forums veel verhalen gehoord van partners die hun geliefde hebben laten controleren en in de meeste gevallen kwam uit dat er er meerdere partners in het spel waren. Dat gaat me iets te ver , ik denk dat je zelf op indicaties en signalen moet letten en voorzorgsmaatregelen treffen vooral met geld en waardevolle goederen.
Geef nooit volmacht op rekeningen, er zijn mensen die hun hele vermogen is geplunderd door een buitenlandse huwelijkspartner. Zelf heb ik meegemaakt hoe een vertrouwenspersoon , mijn boekhouder, mij voor veel tienduizenden euros had opgelicht omdat hij volmacht had op bepaalde rekeningen. Dus opletten : een gewaarschuwde man/vrouw is er twee waard ! En in Cuba is er ook veel positiefs , zon, zee,strand,fun, vriendschap en plezier.
Havanalover
Hallo Carolina / Havannalover,
Ik weet dat het raar klinkt als ik zeg dat ik mijn vriend volledig vertrouw. Ik ken hem sinds oktober 2005, dus zo’n 2.1/2 jaar bijna en we e-mailen iedere dag of soms 3 x per week. Ik ben inmiddels 2 x voor een maand naar hem toe geweest en ik heb zojuist mijn 3e bezoek aan hem gepland op 13 mei voor 4 weken.
Ik heb mijn vriend wel eens geholpen met financiele middelen, bijv. voor zijn auto. Ik heb bepaalde onderdelen voor hem gekocht, zodat hij met zijn auto als taxichauffeur geld kan verdienen.
Hij en zijn familie lijden ook vaak honger als ik er niet ben. Ik draag tijdens mijn bezoeken ook mijn financiele steentje bij, d.w.z. dat ik voor het eten betaal. Geld wat ik anders voor hotelovernachtingen en eten zou zijn kwijt geweest. Ik vind dat ook normaal.
In mei a.s. ga ik met mijn vriend en zijn moeder bij zijn zus logeren in Guantanamo. Dat lijkt me erg leuk.
Ook heb ik met hem wel eens gesproken over mijn idee om bij hem te komen wonen in Havana. Dit vond hij een goed plan, alleen ik had me de nadelen niet gerealiseerd.
Ik krijg de indruk dat mijn vriend echt graag bij mij wil zijn en niet gaat voor alleen het financiele gewin. Maar ja zeker weten doe je het nooit! Dat is ook het geval met een Nederlandse partner. De man van mijn vriendin in Nederland is na 16 jaar huwelijk plotseling bij haar weggegaan en heeft elders een appartement gehuurd. Hij zegt dat hij niet weet of hij wel van haar houdt en ook of hij wel ooit van haar gehouden heeft. Dat komt hard aan, dus ook in Nederland zijn er geen garanties.
Ik houd mijn ogen en oren goed open als ik in Cuba ben. Mijn Spaans is van een beginnend niveau en momenteel heb ik even geen les. We converseren ook een beetje in het Engels, een vriend van hem spreekt heel goed Engels en die vertaalt veel voor ons. Zijn Spaanse e-mails vertaal ik zelf en dat gaat me aardig goed af.
Ik realiseer me dat Nederland voor elke Cubaan een ongekende vrijheid kent op allerlei gebied, maar goed ik heb momenteel geen werk dus uitnodigen duurt nog wel even. Ik ben mijn baan door ziekte kwijtgeraakt en moet alles weer van punt 0 af aan opbouwen.
Ik vind het leuk om mijn ervaringen met jullie te delen. Jouw Cubaanse vrienden, Carolina, wonen die allemaal daar in Spanje of ook in andere landen? Ik ben erg benieuwd. En jij Havanalover, ik heb begrepen dat jouw vrouw in Havana woont (via jouw site). Lijkt me ook niet makkelijk jij hier en zij daar. Maar dit is wellicht voor jullie een bewuste keuze.
Ik zou het niet kunnen, op termijn wil ik samen zijn met Juan Carlos, vernoemd naar de Spaanse koning. Ik heb absoluut de indruk dat hij dat ook wil en twijfel niet aan zijn oprechte bedoelingen. Ook zijn moeder en verdere familie zijn heel erg aardig. Ik voel me erg thuis als ik in Havana ben bij mijn vriend. Alleen mag ik officieel niet bij hem thuis verblijven van de autoriteiten. Er staat zelfs een boete van 1500 CUC op heb ik begrepen. Vorige keer hebben wij toestemming gevraagd aan Inmigracion maar niet gekregen.
Heb jij enig idee Havanalover waarom de autoriteiten dit niet toestaan. Ik denk dat het is, omdat de overheid zo zijn inkomsten uit hotelovernachtingen misloopt en dat dat het grote probleem is.
Nu dit was het wel weer even voor dit moment. Tot mails, liefs Salsaline
Hey Salsaline,
Ik ben heel blij dat je het allemaal zo goed opneemt. Je weet dat wij de eerste zijn om heel positief over Cuba te spreken, dat zie je overal hier op het forum. Dit onderwerp echter was nog niet aan de orde gekomen en dat terwijl het toch iets heel belangrijk is op Cuba. En eerlijk gezegd vind ik het ook een heel interessant onderwerp.
Ik hoop werkelijk dat jouw verhaal er ook eentje van succes zal blijken, Caroline. In ieder geval denk ik dat je nu wel een juist beeld heb gekregen van hoe het er vaak aan toe gaat/kan gaan op Cuba. Dat is belangrijk.
Weet je, ik heb zelf ook een Cubaanse vakantieliefde gehad, tijdens mijn eerst reis alleen naar het eiland, maar toen ik naar huis ging brak het me op. We zijn ongeveer een half jaar samen geweest, waarvan maar 4 weken écht samen, maar die tijd gescheiden, daar wist ik niet mee om te gaan. Ik kon dat niet, zo ver weg zijn en heb hem toen heel duidelijk gezegd, dat hoewel ik heel veel om hem geef, ik toch echt alleen maar vrienden wil en kan blijven en niets meer.
Hij was daar niet blij mee, maar ik had toch niet het gevoel dat hij het heel erg vond. Zeker niet toen hij merkte dat, toen ik terug kwam hem nog steeds bleek te willen helpen e.d… Van hem weet ik nu inmiddels ook heel goed hoe het er werkelijk aan toe gaat in de liefde. Ik heb hem er naar gevraagd mij er over te vertellen, over de vrouwen met wie hij omging. Dat vond hij even raar, maar toen vertelde hij er openhartig over. Ook over vrienden van hem, mensen die ik ook ken. Ze weten allemaal wel minstens één persoon die ook een buitenlandse liefde heeft.
Wat betreft mijn Cubaanse vrienden: dat zijn er veel op Cuba zelf en verder heb ik er vooral veel in Nederland. Eentje is een hele goede vriend van me: getrouwd met een Nederlandse, met haar naar Nederland kunnen gaan. Inmiddels 2 kids, maar absoluut niet meer verliefd en wachtende op het volmaken van zijn 5 jaar voor de verblijfsvergunning…
In Zuid Spanje zijn er niet zo veel Cubanen, wel een paar, maar die ken ik niet echt. Ik heb één goede Cubaanse vriendin, toen zij 16 was is ze met haar moeder naar Duitsland verhuisd (getrouwd met een Duitser) en nu woont zij, de dochter dus, hier. Ook heb ik een goede Cubaanse vriend. Die heeft een vriendinnetje in Cuba, maar als ie hier de mogelijkheid krijgt, zal hij zeker een relatie met iemand anders aangaan.
Cubanen zijn super vriendelijk en warm, maar op het gebied van liefde… Het lijkt of de wens Cuba te kunnen ontvluchten op elk front de overhand heeft gekregen.
Liefs,
Carolina
Hey Carolina,
Bedankt voor je uitgebreide e-mail. Ik vind het wel raar om te lezen dat zoveel van je Cubaanse vrienden wel heel makkelijk met de liefde omgaan.
Ik houd altijd mijn ogen en oren open op Cuba, maar op dit moment heb ik geen enkele twijfel aan mijn vriend. Hij heeft zelf een dochter wonen in Japan, is daar met een Japanner getrouwd en heeft een dochtertje. Mijn vriend is dus al opa met zijn 41 jaren. Als hij had willen vluchten naar het buitenland, dan had hij ook door zijn dochter kunnen worden uitgenodigd om daar in Japan een nieuw bestaan op te bouwen. Ook is hij niet meegegaan met z’n beste vrienden naar Miami. Hun vrouwen wonen nog op Cuba en ze hopen hen op termijn naar Miami te kunnen laten overkomen.
De laatste vaste relatie van mijn vriend was met een Cubaanse en deze heeft 12 jaren geduurd. Zij is overleden aan de gevolgen van een hersentumor na een 3e ziekenhuisopname.
Ikzelf ben van borstkanker hersteld, maar heb wel een borst moeten missen. Juan Carlos heeft dat volledig geaccepteerd en vind dit geen enkel probleem. Overal in zijn kleine appartement (3 x 3 m) heeft hij foto’s van mij staan, maar ook van zijn twee zonen en zijn dochter en zijn beste vrienden. Afgelopen reis gaf ik hem een foto van mij en mijn hond, Missy, een Golden Retriever teef van bijna 10 jaren. Gelijk pakte hij een fotolijstje en stopte de foto daarin. Hij vind Missy helemaal geweldig, omdat zij er altijd is voor mij en mij een daginvulling geeft. Altijd krijgt Missy de groeten van haar baasje in Havana, omdat ze zo goed voor mij zorgt in Nederland.
Zijn moeder was begin vorig jaar erg ziek, ze had bronchitis en had medicijnen nodig. Die kon ze niet betalen, dus toen ben ik bijgesprongen.
Zij draagt me sindsdien helemaal op handen. Zij woont in het appartement naast haar zoon met Juan Carlito, de zoon van mijn vriend. Ze is een fantastische kokkin en weet met weinig kruiden een heerlijke maaltijd op tafel te zetten. Alles wordt voor me gedaan en ik hoef letterlijk niets te doen als ik in Havana ben. Dit vind ik wel eens lastig, maar het geeft me ook de tijd om met Juan Carlos door te brengen. Ik betaal zijn werkgever zodat hij een maand vrij heeft en van mij kan genieten. Zijn baan blijft zo behouden, wat belangrijk is voor een Cubaan.
A.s. reis gaan we naar zijn zus in Guantanamo en blijven daar ook logeren voor een poosje. Ik weet niet of we met de trein gaan of zijn Amerikaanse Chevrolet uit 1955, waar hij ook geld mee verdient als taxi-chauffeur. Zo’n oude auto is altijd makkelijk doelwit voor pech onderweg. De reis naar Guantanamo is wel zo’n 1000 tot 1100 km schat ik in.
Alleen moet hij nog wel een licensie aanvragen anders kan hij een hoge boete riskeren. Ik geloof zo’n 1500 CUC. Juan Carlos weet altijd wel geld te vinden om mij te e-mailen zo vaak als hij kan. Dat vind ik ook een erg positief teken van zijn karakter. Ik hoor ook wel eens verhalen van dames die zo’n 1 tot 2 keer per maand iets horen via de mail. Kijk, dat vind ik nou helemaal niets. Daar lijkt mij een luchtje aan te zitten. Als een Cubaan echt wil, dan kan hij altijd wel tijd en geld vinden om te e-mailen. Ik heb wat dat betreft ook niets te klagen. Telefoneren doen we eigenlijk niet, omdat dat al gauw zo’n 1 Euro per minuut kost. Drie maanden geleden had hij blijkbaar een speciale belkaart bemachtigd, want toen belde hij me ineens een paar dagen achter elkaar en vervolgens niet meer.
Ik vind het leuk om zo mijn ervaringen met jou uit te wisselen. Heb je zelf ook een relatie in Spanje of woon je er alleen? Ik heb altijd nog eens naar Andalusie willen gaan om daar een trektocht te doen op een Andalusisch paard. Helaas gooide Cuba roet in het eten. Nu gaan ik twee keer jaar naar Juan Carlos, zolang als ik nog geen baan heb. Financieel kan ik het doen, omdat ik wat geld heb geerfd van mijn vader. Ben nu herstellende van een zware depressie en ik moet zeggen dat ik me op Cuba kiplekker voel. Wel een grappige woordspeling eigenlijk, omdat je in Cuba letterlijk doodgegooid wordt met kip als onderdeel van de maaltijd. Ik kan letterlijk geen kip meer zien als ik uit Cuba terugkom, maar ja rundvlees verzacht veel. Heb er ook nog eens van gedroomd om mijn eigen hacienda te hebben met Andalusiers of Lusitano’s (Portugal). In Portugal ben ik ook 2 x geweest voor een trektocht. Ik moet zeggen dat het een fantastisch land is met een zeer warm klimaat.
Ik ben vandaag naar het reisbureau geweest om mijn reis in mei a.s. te plannen. Ik reis naaar Varadero en vandaar moet ik nog een taxi regelen naar Havana. Ik hoop niet dat ik in zo’n gammele auto terecht kom, want het is toch nog zo’n 1.1/2 a 2 uur rijden, afhankelijk van de wegen. Het liefst had ik het vervoer hier al geregeld, maar dat werd onnodig duur en met een hotelovernachting erbij, die ik toch niet gebruik. Het ticket naar Varadero is wel stukken goedkoper, zo’n 120 Euro. Het makkelijkst is natuurlijk vliegen op Havana, maar daar is lang niet altijd plek, omdat het zo’n gewilde stad is. Ik zie het wel, anders moet Juan Carlos mij komen halen, maar dan moet eerst de licentie geregeld zijn. Hij mag namelijk geen toeristen vervoeren. Ik ben zijn vriendin en zie er natuurlijk uit als een toerist. No es facil en Cuba. Ik blijf me nog steeds verbazen. Ik hoor nog van mijn reisbureau of ze het vervoer naar Havana nog hebben kunnen regelen.
Ik zag dat Havanalover gelijk met jouw e-mail had gereageerd. Alhoewel ik niet snap hoe het werkt is het wel leuk om zo in een e-mailgesprek aan te haken. Ik begrijp dat hij een Cubaanse vrouw heeft wonen in Havana. Vandaar dat hij er zoveel over weet.
Mijn hond gaat in een dierenhotel en heeft het daar erg naar haar zin. Lekker spelen en ravotten met andere honden, terwijl haar vrouwtje zich in Cuba vermaakt. Ik hoop dat ik na mijn vakantie de draad van het werkende leven weer een beetje kan oppakken. Ik ben vrij lang uit de roulatie geweest eerst de kanker en toen de depressie.
Een ding is in ieder geval zeker, het klimaat in Cuba is goed tegen de depressie, het dagelijks leven echter niet. Ik heb allebei de keren meegemaakt hoe het is om elke dag weer een behoorlijke maaltijd op tafel te zetten. Er wordt echt honger geleden in Cuba. Ik zie liever hoe het echt is in Cuba, dan dat ik een paar weken in een resort verblijf in Varadero. Nee, dankjewel, geef mij maar de realiteit.
De Cubanen hebben hun muziek en het dansen als uitlaatklep. Ik vind dansen ook helemaal geweldig en probeer daar vaak uit te gaan dansen.
Want uitgaan is er voor de gewone Cubaan niet bij. Daar heeft hij geen geld voor.
Nou dit was het wel weer even Carolina, leuk om je berichten te lezen vanuit Zuid-Spanje.
:vak02:Veel liefs, Caroline
Heeey Caroline,
Sorrrrry voor mijn late reactie! :rolleyes:
Het klinkt misschien of ál mijn cubaanse vrienden zo zijn, dat is nu ook weer niet zo. Op Cuba is het er eentje, maar via hem weet ik het wel van meerdere Cubanen daar (geen vrienden van mij dus).
Van de Cubanen die ik hier in Europa ken zijn er wel veel zo. Nou ja, veel… Ik kén hier niet zo heel veel Cubanen (die ik tot mijn vrienden beschouw bedoel ik dan). Maar van diegene die ik ken en die door een relatie hierkomen, merk ik dat ze veranderd zijn nadat ze hier zijn aangekomen. Hoewel, veranderd… Dat is het toch ook niet echt. Het is meer dat de liefde (lees heftige verliefdheid) voorbij gaat en van wat ik gezien heb, is dat het niet overgaat in “houden van”. Niet dat ze niets meer om die persoon geven, met wie ze naar het verre, bijzondere Europa gekomen zijn, maar er is zoveel nieuws, die wereld is zo anders… Ik geloof dat dát het juist moeilijk maakt.
Natuurlijk hoop ik dat jouw liefde ware liefde is, maar let wel, op afstand kun je heel gemakkelijk laten lijken of je continue met iemand bezig bent…
Wat mijzelf betreft: ik woon inmiddels bijna 3 jaar in Jerez (daarover kun je lezen in mijn column, begin dan bij de laatste pagina, bij het begin “Het begin -Jerez, mijn plek”). Ben hier naartoe gekomen vanwege de liefde voor het land. Ik voelde me hier thuis. En nog steeds. Inmiddels heb ik wel een Spaanse vriend, maar die heb ik hier dus pas later ontmoet. Voor mij was dat heel belangrijk. Weten dat ik niet alleen voor hem hier ben en blijf. Persoonlijk geloof ik namelijk dat dat niet genoeg is. Er moet meer in een land zijn dan alleen de liefde van je leven.
Maar dat is mijn mening…
Liefs,
Carolina
Ik heb alles eens goed gelezen en er klopt ook wel veel maar men doet nu af dat een relatie met een Cubaanse of Cubaan maar kans heeft van slagen op 1 op 100 dat vindt ik overdreven.
Ik ken ook Cubanen die in nederland wonen en getrouwt zijn en kinderen hebben en hard werken die het wel naar hun zin hebben hier. Heb zelf een relatie met een cubaan en we kennen elkaar al 10 jaar en werkt hard hier in Nederland. Hij gaat regelmatig terug naar Cuba naar zijn ouders. Cubanen zijn nu eenmaal familie mensen. Ik weet ook wel dat er Cubanen zijn die hier alleen willen komen om het beter te krijgen en een relatie daarna verbreken. Maar kan wel meer landen op noemen waar in dat het geval is en niet alleen Cuba.