(origineel bericht op be-more.nl)
einde van de eerste maand alweer!
Als eerste, heel erg leuk om alle leuke berichten te lezen van iedereen! Dit stimuleert nog meer om te blijven bloggen.
Deze week: het is een dubbele week, want dit is de laatste week met deze groep vrijwilligers. De laatste dingen willen we nog gaan afmaken, maar ook vooral genieten! Waar zal ik beginnen met deze week?
Maandag: ’s morgens de meeting gehad. In deze meeting zitten alle officers inclusief de vrijwilligers bij elkaar en wordt de voorgaande week geëvalueerd. Het is niet een evaluatie zoals in Nederland, maar er wordt gewoon verteld wat er precies gedaan is. Ook wordt het programma opgesteld voor de aankomende week. ’s Middags heb ik een toiletdak gemaakt. Dit wil zeggen: Bamboe wordt gekapt zo’n 10 meter van het huis, touw wordt gemaakt door autobanden in reepjes te scheuren en aan elkaar te knopen. En dan wordt het dak in elkaar gezet. Uiteindelijk komt er nog een flinke laag gras en plastic op. Daarna kan het dak op het toilet getild worden. Een leuk klusje.
Dinsdag en woensdag hadden we ook een groot huis op het programma staan om te roofen, dit was in het dorpje Kario. Dit is ongeveer een uur lopen, een erg mooie wandeling. Tijdens het wandelen is het nooit saai. Je kletst volop met de members (locale vrijwilligers). Het is erg leuk om de verschillen te zien. Hier is bijvoorbeeld iedereen gelovig, maar welk geloof je ook hebt, iedereen respecteert elkaar om hoe die is. De verhalen die erachter zitten zijn erg interessant. ’s Morgens begint het al vroeg erg warm te worden. Steeds vaker vertrekken we om 5.30 uur van huis, en om 7 uur is het al goed warm. Je kunt het bijna niet voorstellen!
Woensdag was de op één na laatste dag werken met deze groep vrijwilligers, toch wel een raar gevoel. Je maakt zoveel mee in de afgelopen 4 weken, hebben zoveel plezier. Het is een goed teken dat het voorbij vliegt. Woensdagmiddag gingen we boodschappen doen voor de Goodbye party. Onze taxichauffeur begint al te lachen als hij me ziet. En vertelde dat hij deze week een ritje had met iemand die dezelfde lach als ik had, en hij wilde me bellen zodat ik samen met haar kon lachen. De rit met de taxi was geweldig. Bianca en Jeanette moesten even pinnen. Austin (de taxi chauffeur) wachtte voor de bank, ondertussen zaten we gezellig te kletsen en er kwam een man met appels aanlopen en ik bedacht me ineens; die moeten we nog hebben. Vanuit de auto bestelde ik de appels, maar Austin ging zich verplaatsen, we reden een stukje weg en de appelverkoper stond perplex. Ondertussen begon ik te lachen, en Bianca en Jeanette zagen het gebeuren. De appelverkoper kwam naar me toe lopen en moest ook lachen. Ik gaf het geld: en hij had geen wisselgeld, dat ging hij wel even regelen. Alle kraampjes ging hij langs, 10 minuten later en toen kwam hij netjes het geld brengen. Ondertussen kwamen er nog tal andere verkopers aan de autoraam om dingen te verkopen. Ik voelde me echt een westerling, en Austin had de grootste lol om me.
Woensdag middag had ik samen met Bianca haar laatste KidsCorner. Dat wil zeggen: spelletjes, dansen en zingen. Erg gezellig. Maar keer op keer verbaas ik me toch weer wat je hier aantreft. Kinderen hebben allemaal kapotte kleren, dragen geen van alle onderbroekjes, zijn ontzettend vies, grote hongerbuikjes en het erge is: het is hier heel normaal dat je als meisje staand je benen spreidt en dan gewoon staat te plassen. Ik stond perplex! Ik had het er over met een van de members en die vertelde dat hier niet verteld wordt hoe het wel moet, kinderen voeden elkaar hier samen op. Wat een groot verschil! Woensdagavond ben ik lekker met Jeanette naar de Zumba geweest, heerlijk! En wat was het teiltje water daarna heerlijk!
Donderdag: de laatste dag was nu dan echt aangebroken. En het zou een mooie bijzondere ochtend zijn. Van het sponsorgeld hebben we (samen met Bianca en een vrijwilliger van vorige maand) speeltoestellen laten maken voor de playground. Dat wil zeggen: een goal, basketbalnet, schommel en een wipwap. Deze moesten vervoerd worden naar de Office, in de grond gemaakt, en geschilderd worden. En dit het liefst ook allemaal vandaag, want het was Bianca’s haar laatste dag. We hebben ontzettend hard gewerkt, 4 uur geschilderd en toen was het helemaal af. Op de terugweg liepen we langs een shop, we waren zo toe aan wat te drinken. Echter was deze shop onbemand. We hebben geroepen en gevraagd maar de eigenaar was even weg. Helaas we konden dus geen drinken kopen. 10 minuten later kwamen we met toeval een andere shop tegen en hier hadden ze zelfs een koelkast. Wauw een koude cola had nog nooit zo lekker gesmaakt. (Normaal kunnen we alleen lauw water drinken). Wat is een koud drankje een luxe, we hebben er intens van genoten!
Donderdagavond was de goodbye party; de muziekinstalatie werd geïnstalleerd in de tuin, ballonnen opgeblazen en sinds 4 weken hadden we weer make-up op. Jeetje dit was wennen! De goodbye party was erg geslaagd: er is mooi gespeecht en wat kunnen de afrikanen dansen. Allemaal hebben ze even soepele heupen en je kunt echt niet stil blijven staan. Later zijn we nog naar club G geweest, wat een belevenis! Ik was blij dat de members bij ons waren, als blanke alleen moet je hier niet naar toe gaan. We hebben een te gekke avond gehad die veels te snel voorbij was. Ankie was ook te vinden in Club G met de Chayoff vrijwilligers erg leuk!
Vrijdagmorgen; na 2 uurtjes slaap begon om 5 uur de plaatselijke kroeg weer muziek te draaien, het leek wel of we continue muziek gehoord hadden. We hebben gezellig de avond doorgesproken en daar kwam het moment dan echt, bah, afscheid nemen. Na een emotioneel afscheid hebben we de vrijwilligers uitgezwaaid, jeetje dit is echt bizar, gaan ze echt? We hebben het even laten bezinken en daarna ons visum geregeld. Dit weekend staat een heerlijk relaxed weekend op de planning. En zondag komen de nieuwe vrijwilligers aan, spannend! Ook zitten pap en mam nu in het vliegtuig, dinsdag ga ik samen met Ankie lekker uiteten met ze. We kunnen nu al helemaal niet meer wachten!