(origineel bericht op be-more.nl)
Een tijd van komen… en van gaan…
Op het moment dat ik dit schrijf (type) is het woensdag eind van de middag. Nog 1 volle dag te gaan en vrijdag nog een paar uurtjes… wat is de tijd achteraf toch ontzettend snel gegaan.
Maar het is goed zo, ik heb een supermooie tijd gehad om nooit te vergeten maar ook heel goed besefd wat en wie ik thuis heb… en waar ik graag weer naar toe wil!
Dat is vooral in het begin moelijk geweest maar wat heel erg heeft geholpen zijn alle lieve medevrijwilligers en Peter en Yvond die geprobeerd hebben je ‘thuis’ te laten voelen.
Gisteravond hebben we met zijn zessen bij Zanzibar gegeten. Een restaurant, weer eens wat anders als in het winkelcentrum. Ook sinds mijn aankomst een eerste (en enige) wijntje gedronken 
Dat moet toch eigenlijk wel als je in dit land bent! Was een gezellige avond waarin we een soort van geevalueerd hebben. Iedereen heeft het heel anders ervaren, mooi is dat.
Wat waren je verwachtingen vooraf? Ik weet het eigenlijk niet meer, zó veel is er gebeurd in de tussentijd. De kennismaking met Afrika is voor mij heel waardevol geweest en wat ik iedereen aan kan raden.
De mensen, de verschillen, de tegenstrijdigheden, de kinderen, de dieren.
Heb ik hier als vrijwilliger het verschil kunnen maken… heb ik alles eruit gehaald wat erin zit… had ik méér kunnen doen? Dat zijn vragen die in je opkomen.
In de eerste week werd ons al verteld, verwacht niet dat je hier echt dingen kunt veranderen. Er zijn is al genoeg. Wél die aandacht, liefde en plezier aan dat kind kunnen geven, die het thuis niet of weinig krijgt.
Leuke, mooie, ontroerende momenten hebben met de kinderen in het huis, merken dat ze zich steeds meer open stellen. Maar ook voor mij het grote besef, wat knap van deze kinderen dat ze dit elke maand weer doen.
Weer nieuwe hollanders die eens even leuk en gezellig komen doen, maar ook weer weggaan. Voor de kinderen zal dit ook een hele opgave zijn, maar ook een waar ze wel al aan ‘gewend’ zijn.
Wat we ook beseffen is dat je individueel het grote verschil misschien niet kunt maken, maar met zijn allen, en juist wel dat er elke maand weer mensen zijn voor de kinderen die wel om ze geven en aandacht voor ze hebben.
En dat er wel elke dag mensen zijn om te helpen met huiswerk, en dat er met alle donaties bij elkaar, geld is om alle kinderen naar school te laten gaan, in uniformen te laten lopen, ze uberhaupt kunnen wonen.
En natuurlijk eens een nieuwe wasmachine krijgen!
Dan komt er een tijd van afscheid nemen, ga je de kinderen missen? Ja, maar je weet ook dat er vrijwilligers blijven komen met de beste intenties. Zoals ik al eeerder schreef merk ik dat juist in deze laatste week het contact meer wordt.
Vanmiddag met P nog extra uurtje arts en craft gedaan, en samen zitten kletsen. Als hij dan zegt ik wou dat je hier met kerst ook was… ja dan slik je wel even. Ook de interesse in jouw leven, wat doe je in het weekend, wat voor werk doe je, hoe is Nederland, etc.
Wat ik zeker weet is dat ik de kinderen blijf volgen, hoe zal het in de toekomst met ze gaan?
Gelukkig is ook Facebook op Palm Tree bekend dus dat komt wel goed.
Vrijdagochtend hebben we nog 2 uurtjes homeschooling tot 10.00 en om 13.00 vertrekken Liesbeth en ik naar het vliegveld.
Morgenavond hebben we een afscheidsbraai met iedereen hier op Palm Tree. Van de vrijwilligers wordt nog iets speciaals verwacht, waar we vanavond onze voorbereidingen voor zullen treffen. Foto’s volgen vast de volgende keer.
Nog even genieten van de laatste dagen Palm Tree en dan op naar een super weekend in Kaapstad!
Iedereen alvast bedankt voor het volgen, en steunen op welke manier dan ook!
Als ik dit wil plaatsen, loop ik even het huis in voor de Wifi en zitten een paar kinderen kneiterhard met onze DVD van de zangeres Zahara mee te zingen die we voor ze gekocht hebben… kippenvel momentje. Ook lig het spel Twister weer gebruikt op de grond… ik laat me sporen toch nog wel na hier. 