(origineel bericht op be-more.nl)
Een huis vol Assepoesters en een aanhanger vol kolen - Terug op de Farm
Inmiddels ben ik al weer twee weken terug op de Farm, terug om al mijn beloftes na te komen. Het was moeilijk om van te voren in te schatten wat ik kon verwachten. Welke kinderen er nog zouden zijn, of ze mij nog zouden herkennen en of er net zo veel verbeterd zou zijn als waar ik op hoopte. Na twee weken kan ik wel zeggen dat ik sommige dingen zwaarder vind dan vorig jaar. Ik voel me af en toe zo machteloos tegenover de kinderen die zo’n speciaal plekje in mijn hart hebben gekregen. Er wonen inmiddels 47 kinderen hier. Vorig jaar was er hier slechts 1 wc en 1 douche voor alle kinderen maar afgelopen jaar zijn er door de vrijwilligers gelukkig 3 wc’s, 2 douches en een bad bijgebouwd. Ook is er een lapa (een open ronde overdekte plek) bijgebouwd waar de vrouwen kunnen koken en waar de daycare nu in gehouden wordt. Op dit moment zijn we hard bezig met de bouw van een kippenhok en een tweede huis. Het tweede huis zal de slaapplaats voor de jongens. De jongens en meiden slapen nu allemaal nog in een huis en zoals vorig jaar ook al erg duidelijk was kan dit eigenlijk niet. Al die tiener jongens en meiden die zo dicht op elkaar leven en geen privacy hebben. Vorig jaar dacht ik al dit is wachten tot het een keer mis gaat en dat is helaas al gebeurd. Er zijn spanningen tussen de jongens en meiden en een van de jongens heeft onveilige sex gehad met een van de meiden. Een meisje met hiv dus binnenkort zal hij ook getest moeten worden.
Er zijn nu een aantal supermarkten en winkels die af en toe oud voedsel doneren. Maar nog steeds wordt je erg treurig van de inhoud van de koelkasten. Vaak is er wel wat ingevroren vlees (niet te herkennen wat voor vlees) maar groenten en fruit zijn er meestal niet. Ook is er nu meestal wel (oud)brood in huis en af en toe krijgen ze kapotte cakes van een bakker. Verder bestaan de maaltijden nog steeds voornamelijk uit rijst en pap van maismeel.
Twee weken geleden ben ik hier op woensdag aangekomen met Marco en het was erg fijn dat hij alles ook nog even heeft kunnen zien. Want hoeveel woorden ik ook gebruik om te omschrijven hoe het hier is het is toch anders als je het echt hebt gezien. Marco liet hier al zijn oude shirts achter en een paar schoenen. Dus op een van mijn eerste dagen ging ik op zoek naar iemand die de schoenen paste. Ik riep steeds dat ik op zoek was naar Cinderella en was even vergeten dat de kinderen hier die sprookjes helemaal niet kennen. L (18 jaar) kwam naar me toe en vroeg wat ik toch bedoelde met Cinderella. Aan hem en een paar andere jongeren heb ik toen het verhaal verteld van Assepoester. Een verhaal dat denk ik alle Nederlanders wel kunnen dromen maar waarnaar ze hier met zijn allen muisstil en vol verwondering naar luisterden.
Ik zou wel een boek kunnen vullen met zulk soort mooie momenten maar voor nu zal ik het even bij de hoogtepunten houden. Het programma van de vrijwilligers bestaat hier nog steeds uit 's ochtends en 's middags de day care voor de allerkleinsten tot 4 jaar. 's Middags is er dan een huiswerkklas voor de jonge kinderen en 's avonds een huiswerkklas voor de oudere kids. En een keer in de week is er een boys of een girlsnight. In dit programma is er niet zoveel veranderd ten opzichte van vorig jaar. Ik zelf geniet het meest van de momenten tussen het programma door. 's Middags even gek doen met de jongetjes en een ‘monkey song’ verzinnen omdat ze allemaal steeds als aapjes in de bomen klimmen. 's Avonds nog even welterusten gaan zeggen en nog even lol maken met de jongeren. In het weekend wandelingen maken met goede gesprekken met de jongeren. Zo bijzonder wat ze je allemaal vertellen en hoe ze mij in vertrouwen durven te nemen als het gaat om hun verleden en hoeveel last ze hier nog van hebben. Tijdens deze gesprekken heb ik ook al de nodige seksuele voorlichting gegeven. Het is te bizar hoe hier nog steeds een taboe is op het praten over soa’s en aids. Met een jongen van 21 had ik een gesprek waarin hij me vertelde dat condooms gevaarlijk konden zijn omdat er chemicaliën op zitten die vrouwen onvruchtbaar kunnen maken en dat je beter een injectie in je penis kan nemen om je tegen soa’s te beschermen… Omdat ik de aanblik van de lege koelkasten niet zo goed kon verdragen heb ik samen met Marco en mijn ouders nog wat geld bij elkaar gelegd om wat meer eten te kunnen kopen. Ik wil er liever niet teveel over nadenken dat als ik weg ben alles weer hetzelfde zal zijn maar voor nu is het goed om al die blije gezichtjes te zien als ze iets te eten krijgen wat ze normaal niet hebben. Afgelopen weekend ben ik bij de Makro geweest voor een lading houdbaar voedsel. Denk aan: groenten en fruit in blik, vis in blik, jam, pap voor ontbijt met extra vitaminen en mineralen, noodles en koekjes. Gisteren ben ik met Margot bij een groenten en fruit markt geweest waar we voor een speciale prijs de hele auto vol hebben kunnen laden met kool, spinazie, appels, bananen, sinaasappels, butternut (soort zoete pompoen) en sperziebonen. De mensen van de markt hebben ons beloofd dat ze zullen bellen wanneer ze een keer wat over hebben.
Dit weekend ga ik op pad om nieuwe matrassen te kopen. Vorig jaar hebben we ervoor gezorgd dat alle kinderen hun eigen bed hebben gekregen alleen sommigen slapen op hele dunne matjes waar ze rugklachten van krijgen. Dus hoog tijd dat ze een fatsoenlijk matras krijgen! Eigenlijk zou ik dit weekend naar Hluhluwe (safari park) gaan maar dit heb ik gecanceled omdat ik liever nog wat meer tijd hier te besteden heb. En het geld is hier ook beter op zijn plek! Ook mijn plannen om te gaan sky diven heb ik aan de kant gezet. En nee, niet omdat ik niet meer durfde! Een maand hier is gewoon veel te kort en er is hier veel te veel te doen!
Een ander zorgenpuntje hier is het water. Afgelopen week hebben wij als vrijwilligers een dagje het echte afrika mogen ervaren. We zaten ongeveer 24 uur zonder stromend water (dus ook niet in de wc). De oorzaak hiervan was dat de sponsor die eerst altijd de waterrekening van de Farm betaalde zonder waarschuwing heeft besloten hiermee te stoppen. Met als gevolg dat het water werd afgesloten omdat er een rekening openstond van 2000 euro waar geen geld voor is om die af te betalen. We hebben nu 430 euro af kunnen betalen zodat we in ieder geval weer water hebben maar de rest van het geld moet nog steeds ergens vandaan getoverd worden. Voor degenen die het nieuws op facebook hebben gemist: mijn vriendje Lunga is ook weer terug! Het hele jaar heb ik in onzekerheid gezeten over waar hij was en of er wel goed voor hem gezorgd werd. Gelukkig hebben de eigenaren van het project kunnen regelen dat we hem afgelopen zondag konden ophalen en dat hij hier de hele week bleef. Ik heb zijn huisje gezien en voor afrikaanse begrippen viel het best mee. Ze hadden verschillende kamertjes en zelfs een wc. Maar voor nederlandse begrippen wordt je er toch ook wel weer een klein beetje verdrietig van… We moesten wat kleren voor hem bij elkaar zoeken en kwamen niet verder dan 1 onderbroek, 1 paar sokken, 2 shirts en een broek. Zijn kledingkast was een vuilniszak… Hier heb ik hem vooral de eerste dagen goed verwend en het is fijn om hem weer hier te zien. Je kan wel merken dat er in zijn opvoeding het een en ander mis gaat want het is een heel erg brutaal mannetje geworden! Ik zou nog zoveel meer willen vertellen maar de kinderen roepen en ik zit alweer te lang achter de computer. Van Disney had ik weer heel veel spullen (kleding, schoenen, speelgoed, boeken) gedoneerd gekregen. Ik heb al heel wat kindjes blij gemaakt hier met stoere spiderman shirts of schattige sokjes. Morgen ga ik kleding uitdelen aan de vrouwen in de omgeving. En nu ga ik een paar babietjes blij maken met een nieuw shirt. In hun maat had ik niks en ik kon het niet laten om zelf wat voor ze te kopen dus dat ga ik ze nu geven!
Heel veel liefs en ik hoop dit weekend nog een blog te kunnen schrijven!