(origineel bericht op be-more.nl)
Een geslaagde maand bij OVC en nieuwe uitdagingen voor de laatste maand!
Hallo allemaal!
Even kort een bericht over de afgelopen twee weken. Mijn taak bij OVC (De afdeling waarbij je je inzet voor weeskinderen) zit er op. Mijn voornaamste doel afgelopen maand was om uniformen te laten maken, en dat is gelukt. Op woensdag 16 mei hebben we deze uitgedeeld samen met donatiekleding. Ik was erg benieuwd of iedereen zou komen opdagen. We begonnen met een gebed en wat korte toespraken van de directeur van LIYO, een member, van het hoofd van een basisschool en ook ik heb iets mogen zeggen. Van de vier Youth Clubs die waren uitgenodigd om wat op te voeren is er maar een gekomen. Dat was dus wel een klein minpuntje. Gelukkig maakte de kinderen die kwamen om een uniform/ kleding te ontvangen een hoop goed. Van alle kinderen die moesten komen voor een uniform zijn er twee niet gekomen. Ook zijn er veel kinderen gekomen voor het ontvangen van donatiekleding. De kinderen hier lijken alleen niet altijd dankbaar voor wat ze krijgen. Vaak pakken ze het aan, zonder een dankjewel en lopen weg. Er was die middag wel een jongetje die helemaal blij was met zijn uniform en met een grote glimlach aan een vrouw liet zien wat hij gekregen had. Dat maakte wel indruk op me. Ook de projectleider was tevreden met wat we gedaan hebben. Dus ik kan wel zeggen dat ik met een voldaan gevoel OVC heb afgesloten.
Ook hebben Manon en ik voetbalshirtjes meegenomen, gekregen via de vader van Manon. We hebben op maandag 14 mei een voetbaltoernooi gehouden. Vier teams moesten tegen elkaar strijden en de nummer een en twee kregen shirts. Het zou rond lunchtijd afgelopen zijn, zei onze directeur van het project. Om vijf uur waren we eindelijk klaar. De Afrikanen hadden een iets verkeerde schatting gemaakt dus. Ach ja, het was, ondanks de lange zit, een leuke middag. Die dag was er namelijk weer een holiday en iedereen had hierdoor vrij. De eerste president van Malawi vierde zijn verjaardag. (De Malawianen zijn echt een kei in het verzinnen van redenen voor een holiday). Maar goed, dankzij LIYO hoefde een grote groep van de jeugd zich niet te vervelen op deze dag en werden ze een hele middag vermaakt.
Tijdens de laatste maand ben ik assistente bij de Youth Club. Gelukkig, want dit had ik ook als voorkeur aangegeven. Ik zit hier samen met onze Belg, Georges. We willen tijdens onze laatste weken wat Engelse lessen gaan geven en eens kijken of er ook op een andere manier Life Skills gegeven kan worden. Op dit moment gaat dat namelijk vaak op dezelfde manier, èèn iemand voor de klas, de anderen luisteren en beantwoorden vragen.
Het wordt wel een korte laatste maand op het project. Volgende week donderdag ga ik namelijk samen met nog wat anderen naar Blantyre om een kijkje te nemen bij de ambulance fiets taxi’s die een Nederlander daar opgericht heeft. De week daarop ben ik in Zambia en dus de hele week ook niet op het project. De laatste week is ook al ingekort omdat onze terugvlucht gewijzigd is. We vliegen nu op vrijdag 15 juni terug in plaats van zaterdag. We zullen in die week dan ook maar t/m woensdag op het project zijn.
Ook zijn Leyla en Puck weer vetrokken en zijn er maandag twee nieuwe meiden gekomen (Yes, we kunnen weer drop en ander Nederlands snoep eten!!). Weer een nieuwe groep dus. Tijdens het afscheidsfeest van Leyla en Puck hebben we het nieuwe LIYO teken uitgereikt die Manon, Leyla en ik hebben laten maken van het donatiegeld. We hebben er ook een cheque bijgedaan van 90.000 KWC, circa 300 euro. Dit mogen ze gaan gebruiken voor de nieuwe office die dit jaar gebouwd gaat worden.
Deze week gaan we weer een Hollandse spelletjesmiddag houden. Ook heb gister, samen met Manon, boeken uitgezocht die al in de office stonden. Ze noemen het hier ‘de bibliotheek’, maar ik vind het verre van dat. De boeken staan vol stof in een kast en niemand gebruikt ze. Aangezien Manon en ik Engelse boeken hebben meegenomen, vind ik het zonde als onze boeken daar zonder gebruik neer worden gezet. Het doel is wel om bij de nieuwe office een bieb te hebben maar dit duurt nog een tijd. Op een ander project in Malawi hebben we wel een mooie bieb gezien maar we hoorden dat daar maarliefst al wel één bezoeker langs is gekomen. Om dit probleem bij LIYO te voorkomen, willen Manon en ik in de laatste maand een samenwerking proberen op te zetten met scholen. We gaan alle uitgezochte boeken labelen, sorteren en in nieuwe kasten neerzetten die deze week gemaakt gaan worden. Vrijdag gaan we langs een basisschool om uit te leggen wat we willen opzetten en vragen of ze hieraan mee willen doen. Vervolgens kan de basisschool volgende week langskomen om de boeken te zien en als ze willen mogen ze ook al wat lenen. De bedoeling is op lange termijn dat er meerdere scholen mee gaan doen en dat de lokale members de bieb kunnen blijven onderhouden en ervoor kunnen zorgen dat het blijft lopen.
Kortom, nog veel te doen in een korte tijd! Manon en ik zeiden al tegen elkaar… nog maar vier weken hier, waarvan drie weken op het project. Terwijl er nog zo veel te doen is. Gelukkig komen er weer nieuwe vrijwilligers die alles in gang kunnen houden. Ik denk dat we over vier weken met een tevreden gevoel weer naar Nederland kunnen gaan!
Liefs