(origineel bericht op be-more.nl)
Een berichtje uit het regenachtige Malawi
Lieve allemaal,
In de afgelopen dagen zijn we met een bus van het hostel in Lilongwe naar Blantyre gegaan. De bustrip was een bijzondere gebeurtenis! Wow wat een indrukken zeg. Je komt hele arme, hongerige mensen- kinderen tegen. Het gaat me allemaal aan mn hart. Potverdorie. Maar de mensen zijn hier zoo aardig, terughoudend en ze dringen zichzelf niet lichamelijk op. Ze zijn gewoon zo arm dat ze heel graag geld willen verdienen en daardoor hun spulletjes willen verkopen. Maar een busreis van 7 uur wordt wel vermoeiend. Je moet je voorstellen dat er ongeveer 100 mensen met 100 koffers in 1 bus zitten. Met her en der een raampje wat open kan. Maar onderweg hadden we flink wat regen waardoor mensen hun raampjes dicht deden en de temperatuur nogal op liep. En ik had (ik ben me er bewust van dat ik nu ga klagen) zooon pijn in mn kont.
In de bus stond ook een moeder met een klein kindje op haar rug (wanneer hij honger had draaide ze de doek zo dat hij bij haar kon drinken!!) En ze had een klein peutermeisje bij zich. Dat kleintje stond dus ook al uren. Dit kindje heb ik op schoot genomen, wat een schatje.
Daar zijn de vrouwen echt bikkels. Ongelooflijk. We hebben vrouwen gezien met een kind in een doek die ze op hun rug dragen, een koffer in hun hand en een grote wateremmer op hun hoofd. En nog niet klagen. Echt wauw!
Hier zijn we zeeer hartelijk ontvangen door Wieger en zijn gezin. Hier mogen we logeren, en met hun medekennis kunnen we een trip organiseren naar een wildpark in Malawi. Het wildpark in Zambia kon helaas niet door gaan.
Zijn gezin bestaat uit 3 kinderen. Mees, pop en jaap. Ongelooflijk lieve kinderen. Met hun heb ik al geknutseld, gevoetbald, fruitsalade gemaakt, (wauw wat heerlijk/niet normaal! Die mangos/bananen/ sinaasappels etc) gepuzzeld, gespeeld, huizen gebouwd van lego etc.
Vandaag zijn we naar een wat luxere winkelcentrum geweest. Hier heb ik een malawiaans nummer gekocht : 00265996796307. Die prijzen zijn hier allemaal absurd laag, allemaal kwartjes werk. Voor ons gaat het nergens over.
Op de terugweg heeft de buschauffeur ons niet bij de plek afgezet wat moest maar ongeveer een uur vanaf ons huis. Dit hebben we dus allemaal gelopen. En dus ook een heeele tropische regenbui meegemaakt. Doorweekt waren we. We mochten heel lief toen we aan het schuilen waren onder een boom, bij een moeder met een kindje op haar rug schuilen onder de paraplu. Ik vroeg waar ze heen ging, en ze vertelde dat ze op weg was naar het ziekenhuis want haar kindje kon ineens niet meer lopen. Ik kon het niet laten om haar geld te geven voor een taxi/bus/zorgkosten. Aardig dat ze aanbood om te schuilen onder haar paraplu. Echt ongelooflijk wat een lieve mensen.
Vanavond gaan we eten met het gezin van Wieger. Met een kleine verrassing voor de kinderen.
Mijn gevoel gaat echt van hot naar her. Aan de ene kant heb ik de behoefte om iedereen met zieke kindjes geld te geven maar ik weet dat het niets oplost aan de problemen van hier. Het maakt iemand een moment gelukkig, ook een fijn gevoel!
Ik merk dat ik ontzettend droom, waarover geen idee maar soms wordt ik van mn eigen gepraat in mn slaap wakker.
Ik heb nog niet ervaren dat: omdat ik blank ben ze denken dat ik hun geld kom brengen. Misschien komt dat nog.
Nu kunnen jullie me een sms sturen. En misschien kom ik binnenkort op de whatsapp. Bij wieger hebben we nu internet om blogs te schrijven maar dit is geen garantie voor later.
Nu ben ik bij wieger, dus internetgarantie, maar als we in Zomba (voor het project) zijn moet ik het nog afwachten.
Veel liefs, voor mijn gevoel ben ik al een hele tijd weg. Een dikke knuffel voor iedereen.