Ik ben nog nooit in Tunesie geweest, maar ontmoette een paar weken geleden een Tunesier in Belgie, tijdens een avondje uit. Zoals hij me aankeek met z’n prachtige donkere ogen, ik was op slag verkocht! We hebben de eerste avond gezoend en hij was lief en charmant. De volgende dag kreeg ik een berichtje via Facebook, hoe blij hij was dat hij mij had leren kennen! Bellen of sms’en kan hij niet, hij heeft nooit beltegoed, want geen baan en geen geld (“Er is hier gewoon geen werk voor mij”)
Nog een paar keer afgesproken en WAUW, wat was hij lief. En gek op mij! “Oh, I miss you so!” “You are beautiful!” “You have a good heart!” En ik, dom schaap, slikte alles als zoete koek. Ik voelde me mooi en begeerd en speciaal. Hij betaalt ook nooit drankjes ofzo, dat doe ik, want tja, ik heb geld! En dat vind ik dan ook geen punt.
Ik ben me toen gaan inlezen over Tunesie, want ik wist niks van dat land. Ik was benieuwd. Toen kwam ik het woord ‘bezness’ tegen. Nooit van gehoord. En ik schrok me rot! Mensen die liefdesgevoelens veinzen, omdat ze uit zijn op je geld. Hij is gewoon een ‘beznesser’, heel het plaatje klopt.
Lees deze site en je weet dat je bijna altijd met een beznesser te maken hebt als je een Tunesier op vakantie (of in eigen land!) ontmoet.
En ik weet het, je denkt: “Neeeee, die van mij is echt anders, hij houdt van mij!” Dat dacht ik ook. Ik vind het nog steeds moeilijk te geloven dat het 1 groot spel was. Maar dat is het.