(origineel bericht op be-more.nl)
Dubbele gevoelens…
<em>I hate to say goodbye…
</em>
Deze week begon erg druk. Maandag kwamen we er namelijk achter dat woensdag de enige mogelijkheid is om ons afscheid te vieren met alle staff. Vanaf donderdag hebben de staffleden namelijk verschillende dagen vrij en zouden we niet meer iedereen bij elkaar krijgen. Zoals ik al eerder verteld had wilde ik graag een deel van mijn donatiegeld besteden aan de staff. Samen met het donatiegeld van mijn medevrijwilligers zijn zijn we maandagmiddag boodschappen gaan doen en hebben we een pakket samen gesteld met allemaal eten, drinken, een paar luxe- en huishoudartikelen. Dit alles hebben we verpakt in grote wasmanden, die dan ook weer gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld water te halen. Al met al een heel mooi kerstpakket samengesteld voor al die lieve mensen.
Dinsdagochtend zijn we naar Welfare gegaan om te vragen wat er nu met onze kindjes ging gebeuren. Het jongetje van 6 maanden en het meisje van 4 jaar waren nog steeds bij ons, terwijl tegen Bobbi Bear was gezegd dat de oma voor de kinderen wilde zorgen. Eenmaal bij Welfare aangekomen werden we al snel geholpen en spraken we met de social worker van de meisjes. De social worker was wel degelijk aan het werk geweest en was die dag daarvoor op bezoek geweest bij de oma van de kinderen. Dat bleek echter geen veilige leefomgeving te zijn en de kinderen konden dus niet bij oma gaan wonen. Er werd ons verteld dat er geen plekken in een Safety House beschikbaar waren dus dat ze toch tijdelijk naar hun oma terug zouden gaan. Daar zit je dan, terug in de auto met een baby op je schoot. Wetende dat het morgen opgehaald gaat worden en gebracht gaat worden naar een plek waar het niet echt heel goed voor ze is. Ik kan je vertellen, een verschrikkelijk gevoel. Tot mijn grote verbazing werden we rond 17uur 's middags gebeld door de social worker met het nieuws dat er toch een plek voor ze was gevonden en ben ik met een opgelucht gevoel 's avonds in slaap gevallen.
Woensdag was de dag van ons ‘afscheidsfeestje’. Ons plan was om een typisch hollands gerecht te koken voor de gehele staff, vervolgens iedereen te bedanken en daarna naar boven te gaan om alle pakketten uit te delen. We begonnen dus 's ochtends om half 9 met het schillen van 10 kilo aardappels en het rollen van 40 gehaktballen. Toen het eten uiteindelijk klaar was vonden de meeste de stamppot niet echt heel lekker. Ze zeiden het niet echt, maar de gezichten zeiden genoeg, haha! Na het eten heeft Danique namens alle vrijwilligers gespeecht. Hierna wilde Jackie ook nog wat zeggen en toen werd ik toch wel weer warm van binnen. Vooral toen ze voor elke vrijwilliger persoonlijk een mooi woordje had. Toen was de tijd aangebroken om naar boven te gaan en alle pakketten te overhandigen. Mooi en ontroerend om te zien hoe dankbaar deze lieve mensen zijn.
Tussen al deze warme en fijne dingen door heb ik ook nog afscheid moeten nemen van onze lieve kindjes. Gelukkig is me verteld dat het Safety House waar ze naar toe gaan een goede plek is, maar afscheid nemen blijft rot. Ik hoop zo erg dat het goed met ze gaat en dat ze alle liefde en aandacht krijgen die ze verdienen.
Vrijdag stond er weer een kleine vakantie op het programma. Om 8 uur werden Laura, Denise en ik opgehaald om naar Hluhluwe te gaan. Hluhluwe is een wildpark en als ik dan toch in Zuid-Afrika ben, wil ik dat natuurlijk wel zien. Samen met 5 andere vrijwilligers en twee gidsen zijn we na 3 uur rijden aangekomen in het park. Ik heb echt prachtige dingen gezien, van de meest grote en wilde dieren tot een kleine giftige slang en een baby neushoorntje. Soms is het lastig om te zien, maar daardoor een grote uitdaging om de dieren te zien. Geweldig om die beesten in het wild te zien. De eerste nacht sliepen we in een soort grote en luxe tenten. Super spannend want alle wilde dieren konden overal komen. Tijdens het braaien kwamen er hyena’s op de geur van het vlees af en heb ik dus hyena’s van vijf meter afstand gezien. Super gaaf, maar toch ook wel spannend!
Gisterochtend zijn we om kwart voor 5 gaan rijden, omdat we heel graag leeuwen wilden zien. En we hadden geluk! Na ongeveer 1,5 uur zoeken hebben we twee leeuwen en een leeuwin gezien, vlak langs de weg. Zelfs de gids was erg enthousiast, omdat je niet vaak leeuwen zo actief en zo dicht bij te zien krijgt. Super ervaring dus! Aan het einde van de dag kwam ook een andere wens uit: een groep giraffen van heel dicht bij kunnen zien. Wow! Jammergenoeg hebben we geen luipaard gezien, dus kan ik niet zeggen dat ik de ‘Big Five’ gespot heb. Al die andere mooie beesten in de mooie natuur hebben dat dubbel en dwars goed gemaakt. Gisteravond zijn we naar een backpackers gegaan en hier heerlijk bij het kampvuur gegeten en gezellig wat gedronken. Vanochtend was het helaas tijd om weer richting huis te gaan, ik had nog wel een dagje het park op gewild.
Op de terugweg heb ik weer een punt van mijn lijst af kunnen vinken van iets wat ik graag zou willen doen. Hier in Zuid-Afrika zie je veel donkere mannen achterin het ‘bakkie’ van een truck zitten, vaak omdat er veel mensen in een auto vervoerd moeten worden. Al tijden roep ik dat ik ook graag een keer in het bakkie de snelweg op wil, en vandaag is het er dan toch echt van gekomen. Het laatste stukje van Durban naar Amanzimtoti mochten Laura, Denise en ik achter in het bakkie en het was geweldig!
Zoals jullie merken maak ik nog elke dag geweldige dingen mee en ik wil nog zo veel meer zien en doen. Aan de ene kant is het fijn om weer naar huis te gaan, maar het gevoel dat ik niet weg wil word ook steeds sterker en sterker. Nog maar een weekje en dan moet ik dit (niet altijd) mooie land met deze lieve mensen al gaan verlaten.
Voor nu heb ik me dan ook voorgenomen om van elk uur en elk mooi moment driedubbel te genieten en nog zo veel mogelijk te helpen waar ik kan. Ik weet niet of ik nog de mogelijkheid heb om deze week nog een weblog te schrijven, maar anders zal ik als ik thuis ben zo snel mogelijk laten weten hoe mijn laatste week is gegaan. Ik heb deze week nog een gesprek met Eureka over de invulling van mijn resterende donatiegeld, dit laat ik jullie natuurlijk ook nog weten!
Voor nu slaap lekker en geniet van alle voorbereidingen voor de kerst.
Tot snel,
Liefs en een dikke kus Emma.