(origineel bericht op be-more.nl)
drie mensen, 2 vissen en één kip op een boda
Twee dagen outreach hebben we achter de rug. De eerste dag gingen we naar een ontzettend mooi dorpje aan het meer. Het was op een gegeven moment ook zo warm dat we heel erg zin kregen om een duik in het meer te nemen maar dat is helaas niet mogelijk omdat er één of andere parasiet in dat water zwerft wat je behoorlijke schade toe kan brengen. Echter alle mensen van het dorp gebruiken het meer wel als badwater en schijnen er nog geen last van te hebben.
De outreach gaat als volgt: eerst wordt er verteld wat er gaat gebeuren, dan komen de mensen zich een voor een inschrijven. Als ze ingeschreven worden kunnen ze bloed laten prikken. Judith de verpleegkundige uit het ziekenhuisje in Kyotera is echt een ster in prikken, daar kan menigeen jaloers op zijn. Wij voeren dan de tests uit en zien binnen een paar seconden of iemand HIVpositief is of niet. Gisteren hebben we 51 mensen getest en er was er gelukkig maar eentje die positief was. Dat viel ons dus erg mee.
Toen wij de tests aan het uitvoeren waren kwam er een man langs met twee vissen in zijn hand, deze had hij net in het meer gevangen en hij was niet te beroerd om heel erg trots op de foto te gaan. Toen het voor ons eind van de middag tijd werd om terug te gaan zag ik tot mijn grote schrik dat dezelfde twee vissen achterop onze boda vastgebonden waren, na de schrik kon ik me er wel redelijk in vinden. Na zo’n 5 minuten onderweg te zijn, stopt de boda voor ons en praat met een vrouw met een kip en voor ik het weet heeft Judith, die achter mij zit, die kip in haar handen welke gewoon nog vrolijk leeft en aan z’n twee vleugeltjes het komende uur meegesleurd zou worden. Ik wist niet wat ik meemaakte maar heb me kostelijk vermaakt.
De partij voor de dieren zou hier sowieso erg veel werk hebben. Mensen hebben absoluut geen gevoel voor dieren. Geiten, kippen en varkens staan veelal met een poot vastgebonden aan een boom en hebben een leefruimte van 50 vierkante centimeter. Koeien worden veel geslagen om ze in het gareel te houden en kippen worden in ieniemieniehokjes gehouden tot ze op sterven na dood verkocht worden.
Vandaag bracht de boda ons bij een ander dorpje maar niet voordat we op een berg van het schitterende uitzicht mochten genieten van verschillende bergen met daartussen een meer en hier en daar een dorpje, het was echt een plaatje.
Vandaag werden er 36 testen uitgevoerd. Twee mensen waren HIV-positief. Aan het begin van de dag was ik even het dorpje gaan bekennen en kwam ik een hele mooie jonge vrouw tegen die op de akker aant werk was. Toen ik haar van dichterbij bekeek zag ik dat ze een soort van vreemde brandwonden op haar gezicht had, erg bleek zag en daarnaast vuurrode wangen. Later bleek zij degene te zijn die HIV-positief was, ze was een moeder van 27. Haar kindje, een leuk knulletje van 4 moest ook getest worden en na een paar minuten bleek dat hij ook HIV-positief was. En dan kan je zeggen, o dat zijn er maar twee van de 36 maar als je die mensen daadwerkelijk ziet, je ziet hoe ze leeft en hoe ze eigenlijk hun gezondheid hard nodig hebben, krijg je echt wel kippenvel en tranen in je ogen. Dat jochie en ook zijn moeder zou nog een heel leven voor zich moeten hebben maar hoe dat nu gaat verlopen, geen idee. Dan hoor ik mensen denken van ja hallo er zijn toch medicijnen en die zijn toch gratis? Zeker zijn ze gratis, gelukkig wel. Maar hoe kom je daar als het een halve dag lopen is om er te komen, en dat terwijl je je al beroerd voelt? Wie let erop je kind? Een dag weg betekend een dag niet werken dus een dag geen inkomen en ga zo maar door. Ik denk dat de kans heel klein is dat de desbetreffende vrouw en haar kind ooit aan de medicijnen gaan komen…
Twee dagen outreach gehad, nog twee te gaan…