(origineel bericht op be-more.nl)
Dineren met hyena’s en een aanval van bushpigs
Donderdag zijn we opgehaald voor onze trip naar Hluhluwe. om tien uur zouden we opgepikt worden, maar dit was een duidelijk geval van African time, dus ergens tegen kwart voor elf kwam er een auto aan. Cameron zou ons de komende paar dagen meenemen. Hij heeft zelf zes jaar in het park gewerkt en kent het gebied dus op zijn duimpje. Nu doet hij alleen nog tours voor de vrijwilligers van Be More. Perfecte tourguide dus!
Na drieënhalf uur rijden kwamen we in de buurt van het park. Door het park loopt één gewone weg (waar dus al het normale verkeer rijdt), wat op zich heel mooi is als je in de auto zit, maar wat voor de dieren minder prettig is, aangezien ze nog wel een aangereden worden. Zou toch wat zijn als je daar rijdt op weg naar je werk en je hoort op de radio 'er is een file van 3 kilometer, omdat er een neushoorn/olifant/buffel op de weg ligt die geen zin heeft om op te staan… Maar goed, wij konden gewoon doorrijden. Bijna bij de gate had Cameron al de eerste van de big five gespot, een neushoorn. Wel hoog op de berg en ver weg, maar goed, we hebben hem gezien. Dat is één. Wij al blij in de auto napratend over de neushoorn, staat er vlak voor de gate een echt reusachtige olifant naast de weg. Dat was twee, en we waren nog niet eens in het park. Cameron was nog even blij dat hij die avond om 10:00 uur weer naar huis kon als we zo door gingen, want dan zouden we alles al gezien hebben. Maar helaas, wij wilden ze in dat geval best allemaal twee keer zien…
Het park bestaat eigenlijk uit twee delen, het Hluhluwe gedeelte en het Imfilozi gedeelte. We gingen eerst naar het Umfilozi gedeelte en zouden daar de volgende dag rondrijden. De rest van de eerste dag was tijd om te relaxen. We zijn naar het midden van het park gereden, hadden een lodge en hebben daar de laatste uurtjes van de middag doorgebracht. Die avond zouden we braaien, Cameron had al het eten bij zich en heeft alles voorbereid. Wij waren namelijk op vakantie nu en hoefden dus niets te doen.
Bijkomend pluspunt van een lodge midden in het park, is dat de dieren er gewoon loslopen. We waren al gewaarschuwd dat we de braai goed in de gaten moesten houden toen het vlees erop lag, omdat er soms hyena’s op af komen en het vlees wegjatten. Maar ons vlees was veilig, Braaien is echt superlekker en supergezellig. Al het vlees wordt in één keer op de braai gegooid en daarna gezamelijk opgegeten, waarbij mes en vork verboden zijn (althans voor het vlees). Terwijl we aan het eten waren, kregen we bezoek. Het was donker en vanuit de bosjes kwam een hyena tevoorschijn. Nou had ik verwacht dat zo’n beest misschien zo groot was als een hond, maar hij is dus veel groter. Hij kon gemakkelijk met zijn voorpoten op de braai leunen, om alle vleesresten en smaken eraf te likken. Dan verdween hij weer in de bosjes om even later weer tevoorschijn te komen. We hebben hem heel goed kunnen zien en we kregen zelfs nog even bezoek van z’n broer. Ze vallen niet aan en als je schreeuwt of in je handen klapt schrikken ze. Waar ze ook van schrikken zijn bushpigs, een soort zwijnen die vooral 's nachts leven. Grappig, want die beesten zijn veel kleiner, dus wij dachten allemaal dat dit een gevecht zou worden, maar nee hoor… Meneer bushpig loopt richting hyena en de hyena vlucht weg in de bosjes, om pas een hele tijd later weer tevoorschijn te komen. Maar goed, waar hyena’s fijn een gepaste afstand hielden, hadden de bushpigs daar dus blijkbaar nog nooit van gehoord. En er kwamen er steeds meer, op een gegeven moment een stuk of acht, groot en klein. Als het aan hen lag, kwamen ze gezellig het terras op, glaasje wijn meedrinken, maar gelukkig zijn ze met een stoel nog redelijk weg te jagen… Enfin, een maaltijd die ik in Nederland niet dagelijks meemaak.
We gingen niet al te laat slapen, omdat we de volgende ochtend om kwart voor zes weg wilden rijden, op zoek naar de andere drie van de big five! Voroal de leeuwen en luipaarden laten zich later op de dag weinig zien en zijn dan moeilijk te vinden. Dus voor dag en dauw uit bed en weer op weg. Na een half uur ofze was het al raak, een leeuwin langs de kant van de weg, op een paar meter afstand en even later wandelde ze vrolijk langs de auto heen. We hebben haar even geprobeerd te volgen, maar ze ging het gras in en verdween uit zicht. Nummer 3 kunnen we wegstrepen.
Vooral 's ochtends hebben we veel dieren gezien, veel impala’s en pumba’s (zelfs van die bruin/rode (de ‘echte’)), maar ook veel giraffe’s (die vlak voor ons de weg oversteken), zebra’s, wildebeesten, apen, nyala’s (nog een soort antiloop), kudu’s (ook familie van de antiloop), buffels (nummer 4 ook van de kaart) en nog een jonge hyena. We hebben ook nog twee leeuwen gezien, luierend in het zonnetje en zelfs een heel aantal neushoorns, zelfs een moeder met jong. Het park is ook opgericht vanwege de witte neushoorn en was het eerste officiële park waar niet meer gejaagd mocht worden. Men dacht namelijk dat de witte neushoorn al uitgestorven was, maar in dit park werd hij toch nog gesignaleerd, waarna met man en macht is gewerkt om zijn populatie te herstellen. Dat is gelukt en de neushoorn wordt nu ook uitgezet naar andere parken. 's Middags was het echt heel warm aan het worden en hebben we niet veel dieren meer gezien. (afgezien van de impala’s en pumba’s, die zijn er in grote getale aanwezig).
Na negen uur rondrijden, hebben we het park verlaten om naar de backpackers te gaan. De volgende ochtend zouden we naar het Hluhluwe gedeelte gaan. Daar heeft twee weken geleden een grote brand gewoed, wat een heel stuk van het park heeft verwoest, waardoor veel dieren weggetrokken zijn. Even afwachten dus wat we zullen zien. Dit deel van het park was veel groener met valleien, meer bomen en dichtere begroeiing. Imfilozi was veel droger, echt ‘Lion King’-achtig en meerdere liedjes zijn die dag dan ook gepasseerd 
De schade van de brand was duidelijk te zien: een groot gedeelte was zwartgeblakerd, hoewel op sommige plekken het groene gras ook alweer tevoorschijnkwam en bomen al groen uit begonnen te lopen (de lente is in zicht). De geur van het vuur was nog wel te ruiken. We waren 's ochtends weer vroeg vertrokken, om weer rond zes uur in het park te kunnen zijn in de hoop de ontbrekende schakel te kunnen vinden (de luipaard), hoewel we met nog een leeuw of een olifant ook best wel heel tevreden zouden zijn geweest De luipaard hebben we niet gespot, maar wel een cheetah hoog op een berg. Het leek alsof hij iets in zijn blikveld had om aan te vallen, maar hij deed het niet, waardoor we door zijn gereden. Wat later kwamen we weer langs hetzelfde stuk en zagen we veel volgens in de lucht cirkelen en naar één plek dalen. Waarschijnlijk had hij toch wat gevangen, maar het was te ver weg om het te kunnen zien. De rest van de dag hebben we geen nieuwe dieren meer gezien, wel een heleboel buffels en nyala’s. De olifanten bleken onvindbaar, helaas, maar gelukkig heb ik die al een heleboel in Addo gezien. We hoopten nog op nijlpaarden en krokodillen, maar ook die lieten zich niet zien. Waarschijnlijk was het al gauw te warm en we konden ons in de hete auto goed voorstellen dat de dieren zich dan liever schuilhouden. 's Middags kwamen we weer thuis aan en hebben we de rest van de middag niets gedaan.
Morgen is er een soort beurs: the Good Food and Wine Show’, waar Bobbi Bear een standje heeft als enig goed doel. De rest van de beurs gaat namelijk alleen maar over eten en wijn. Allerlei chefs komen koken, ook topchefs. We gaan helpen om de Bobbi Bear stand te bemannen en te vertellen over het werk wat ze doen. Naderhand krijgt Bobbi Bear al het eten dat over is gebleven en morgen is de laatste dag, waardoor dat naderhand nog allemaal ingeladen en naar het centrum gebracht moet worden. Het is een heel bekende beurs, de aankondigingen hoorde ik vorige week naar Drakensbergen al op de radio. Ben benieuwd hoe het zal zijn.
Liefs, Elin
PS. Foto’s van het weekend komen nog, heb nu mijn toestel niet bij de hand.