(origineel bericht op be-more.nl)
Derde week alweer
Goede avond everybody!
Het regent vandaag zo ontzettend hard! Jeetje. Al de hele nacht en tot nu toe de hele dag. Het komt met bakken uit de lucht en van wat ik heb gehoord, gaat het binnenkort nog niet stoppen. Maargoed hierdoor heb ik wel tijd over om mijn weblog te schrijven. Want dat is ook alweer een week geleden. Dus ik start maar bij afgelopen maandag. Ik ging samen met Danny, Khanh en Michelle, bij Michelle haar toezichtkinderen kijken. Deze twee meiden waren in het bordeel van hun oma gevonden en zijn uiteindelijk 3 jaar in de zorg van Bobbi Bear geweest. Ze wonen nu bij hun auntie. We mochten van hun tante maar een uurtje blijven, terwijl we er 4 uur over hadden gedaan om daar te komen. Maargoed, de kinderen zagen er goed uit en waren erg schattig. Omdat het zo’n lange reis was, bleven we overnachten in een dichtbij gelegen stadje, St. Lucia. In deze stad liepen ’s nachts de nijlpaarden, naast de paarden, het gras te eten uit de mensen hun tuinen. Super grappig!
De volgende ochtend zijn we nog door een gamepark gereden opzoek naar de luipaard, want die hadden we nog niet gezien. En gelijk aan het begin hadden we al geluk. We zagen (wel op grote afstand) een luipaard op een springbok jagen.
Woensdagochtend gingen Danny, Elise, Khanh en ik het bottom centre schoonmaken bij ‘Mother of Peace’. Hier is zaterdag altijd de supportgroep van Bobbi Bear. Kinderen komen dan vanuit alle richtingen om daar te spelen met elkaar en eten en drinken te krijgen. Ik kan niet tellen hoeveel kinderen er zijn, maar ik weet wel dat ze een enorme troep kunnen maken. Die avond hebben we een afspraak met uncle Allan gemaakt, om de volgende ochtend samen met Danny en Khanh parachute te gaan springen.
Na een nachtje slapen was het dan zover. Vandaag was het de dag dat ik uit een vliegtuig ging springen. Stiekem was ik natuurlijk wel een beetje zenuwachtig, maar ik laat me niet kennen, ik doe het gewoon. En wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het is zo ontzettend gaaf! Ik kan niet wachten om het nog een keertje te doen. Nadat iedereen veilig geland was, gingen we gelijk Jackie bellen. Die was zo blij om te horen dat we weer veilig op de grond, maar vond het minder leuk om te horen dat we het zo leuk vonden. Het enig wat ze kon zeggen, dat ze het niet snapte dat we geld betaalde om uit een perfect functionerend vliegtuig te springen. Maar ik had het er graag voor over, want het was echt geweldig!
Toen was het alweer vrijdag. Net aangekomen op het Centre, werden Danny en ik alweer in een auto gestopt, op weg naar het ziekenhuis. Daar aangekomen zat een meisje en haar moeder te wachten op de doktor. Het meisje was een paar keer seksueel misbruikt door haar neef. In een aparte wachtkamer van het ziekenhuis, heeft ze het hele verhaal vertelt. Na het verhaal gaf ik het meisje een knuffel. Wow, jeetje zo’n dikke knuffel heb ik nog nooit gehad. Wat een lief meisje! Vanaf nu is het Danny en mijn case.
Toen we daar klaar waren, gingen we naar de Tree. Vrouwen en kleine kinderen komen vanuit alle hoeken samen onder een grote boom en gaan daar samen praten, zingen, bidden en krijgen van Bobbi Bear eten en kleding. Er werd ook voor ons gezongen en gebeden. Toen moesten we ons 1 voor 1 voorstellen. Ik had me voorgesteld en toen begon Jackie te vertellen dat ze vond dat ik vandaag al mijn Zulu-naam moest krijgen. Iedereen krijgt normaal hun Zulu-naam op de laatste vrijdag voordat ze vertrekken. Maar omdat ik altijd rondloop met bloemen in mijn haar of op mijn kleren, vond ze het nu al overduidelijk. Volgens haar was het een bericht van God, dat het tijd was voor bloemen, groei en vooruitgang. Volgens de vrouwen was mijn naam ‘Summer Rose’. Ik weet niet of alles wat gezegd is ook daadwerkelijk klopt, maar ik ben in ieder geval blij met mijn Zulu-naam. Ook al is het de eerste Zulu-naam in het Engels ever. Haha!
Zaterdagochtend naar supportgroep. Zo hard wij woensdag alles opgeruimd, zo hard konden al die kinderen bij elkaar er weer een troep van maken. Nadat wij in een winkelcentrum geluncht hadden, gingen we naar het strand. Weer lekker even aan het vakantiegevoel werken! Wel lekker even tussendoor. En wat waren de golven hoog! Ik ben vele keren onderuit gegaan, terwijl ik eigenlijk nog niet eens tot mijn knieën in het water stond. Super gaaf!
En nu is het dan zondag. Zoals ik al zei, regent het alleen maar. Daarnet heb ik te horen gekregen dat er een cycloon vanuit Kaapstad deze kant op komt, dus ik ben bang dat het nog niet is afgelopen met de regen.
Morgen gaat in ieder geval mijn case met het meisje waar ik het eerder over had en voor de rest is het weer afwachten wat het gaat worden.
Ik ben ondertussen alweer over de helft. Eigenlijk wel jammer, want ik ben nu echt goed gewend hier. Maar ik vind het natuurlijk ook weer heel leuk als ik jullie weer allemaal kan zien!
Veel liefs,
Summer Rose