(origineel bericht op be-more.nl)
Bobo, hier een nieuw verhaal uit Malawi
Van het weekend zijn we met een groep van Be-more op Safari, naar Liwonde, geweest.
Zaterdag ging om 5uur de wekker, Dick riep ons want er waren olifanten voor de deur. Dus hebben we onze tanden staan poetsen met olifanten op 30 meter afstand.
Daarna hadden we een jeepsafari. Nadat 2 keer de auto kapot ging en weer gemaakt was konden we het park binnen. Veel olifanten gezien en nog wat meer beesten, vooral een erg mooie natuur. (zie voor foto’s op facebook)
Na het ontbijt hebben Mia en ik een tent opgezocht om even bij te slapen. Hoopte dat er geen nieuwe mensen kwamen en wij zomaar in hun bed lagen, dus was wel grappig.
's Avonds bij het kampvuur gezeten en vroeg naar bed gegaan, want het was eindelijk wat koeler en hebben dus ook een stuk beter geslapen.
De volgende ochtend gingen we op kanosafari, toen erg veel hippo’s gezien, ook weer erg mooi. Na een laatste douche hebben onze spullen gepakt en gingen we weer lekker terug naar huis.
Onderweg nog wat nederlandse liedjes gezongen, de chauffeur and his friend vonden het maar raar, en gelijk hadden ze want het ging op een gegeven moment echt te ver, met I’m a barbygirl. Toen ben ik ook maar afgehaakt.
's Avonds hadden we een gesprek met Joy over HIV/AIDS. Erg lastig want eigenlijk is het een cirkel die heel lastig te doorbreken is. Waar begin je bij de jongeren of bij de ouderen… Kinderen hebben rond hun 12de al voor het eerst seks. Dat komt vaak doordat er wordt gezegd dat seks goed is. En hun religie verbiedt vaak het gebruik van condooms. Maar dat is erg belangrijk bij het voorkomen van HIV/AIDS.
Verder geloven veel mensen niet in ziekenhuizen, maar in Witchcraft. Ze krijgen door die Witchcraft “medicijnen” die eigenlijk nergens op slaan en overlijden uiteindelijk dan aan dat medicijn of aan de ziekte. Het ziekenhuis wordt dan vaak geassocieerd met de dood, omdat veel mensen in het laatste gedeelte van hun leven eindigen in het ziekenhuis en daar dan overlijden.
Maandag begon de werkweek weer. Begonnen met ECD, de kids zouden gesplitst worden tussen jong en oud. De ouderen zaten buiten, met veel herrie en muziek. Jong zat binnen met een leerkracht die de aandacht niet wist vast te houden. Blijft lastig!
Er kwam op een gegeven moment een jongetje naar binnen, huilend. Ik probeerde hem mee te krijgen maar het was niet vooruit te krijgen. Ik tilde hem op en nam hem op me schoot en ging hem een beetje knuffelen. Later zag ik hem weer lachen, dat doet me dan toch wel goed. Geluk kan in de kleine dingen zitten heh…
In de pauze vonden de kids het erg leuk om gekieteld te worden. Ze gingen allemaal op een rijtje liggen en ik ging ze kietelen, lachen gieren brullen was het.
's Middags zouden we een meeting hebben voor de Libary, maar dat ging heel fijn niet door. Niemand kwam opdagen, behalve Justin (de projectcoordinator). Deze middag hebben we gelukkig nog wel wat goeds kunnen doen. Er kwamen meisjes van school die het erg leuk vonden om op de foto te gaan. Floor had labello en deed het op haar lippen. Een meisje zag prikweg liggen en dacht he dat kan op me lippen, dus wij allemaal NOOOOOO! Was wel even lachen. Daarna met de meisjes engelse boekjes gelezen en gezien wat ze op school leren. Alles in het engels, maar volgens mij begrijpen ze er vrij weinig van.
's Avonds eindelijk me eigen klamboe opgehangen. Werd gek van het gezoom en vergastte mezelf bijna met het muggenspul.
Volgende dag weer met veel kids richting Yodep gelopen. De weg die we lopen is ook te zien op een foto op me facebook.
Kim en ik zouden samen naar Teaching Charles gaan. We moesten wachten op Atupere, een lokale vrijwilliger. Ze kwam niet, dus gingen wij zelf die richting op, al was het alleen maar om gedag te zeggen. Onderweg kwamen we haar tegen en ineens ging ze toch wel mee.
Charles is een gehandicapte man van 32 jaar, hij is geboren met polio en zijn ouders hebben hem verstoten. Daarom woont hij bij zijn zus. Hij zat al buiten toen we aankwamen, en was erg blij dat we er waren. Kim leerde hem engelse woordjes, de tijd, geschiedenis en dingen over gewichten en afstanden. Het verbaasde me dat hij zoveel wist, erg knap!
Op de terug weg hadden we het met Atupere over school en geld verdienen. We vertelde haar dat het erg makkelijk was een baantje te krijgen in nederland, over uitkeringen en de systemen in nederland. Ze begreep er vrij weinig van. Zelf wilt ze erg graag naar school, maar heeft geen werk en kan er dus ook niet voor sparen. Werk krijgen is hier erg lastig. Verder betaal je hier alleen voor een huis bouwen, niet voor de grond. Dat kost tussen de 2000euro en 4000euro, voor ons niet veel dus.
Terug thuis waren er zoals gewoonlijk erg veel mensen over de vloer. Soms is het erg gezellig, maar als je even rust wilt is dat lastig. Dus een momentje voor jezelf is op een bloedhete kamer met een muziekje op.
's Middags bij Yodep zou er engelse les gegeven worden, en ja hoor er was weer nobody. Er was 1 jongetje, maar had weinig zin om het aan hem alleen te leren. Daarna thuis maar even de foto’s op facebook gezet. Will Smith keek mee op me facebook en ik liet een foto zien met vriendinnen. Where is Dem? (ik heet Dem hier, Demi kunnen ze niet uitspreken). Dus ik wees mezelf aan, zegt die noooo, ik zei yesss the dutch Dem, with make-up. Vond die toch wel grappig.
Net voor het eten begon het te regenen, wat een lawaai en wat een insecten. Er zat een spin op me kamer, dat was niet erg. Maar er kwam ineens een kakkerlak op Mia en mij af, dat was gillen. Ivy (dochtertje van Joy) en Charity waren ons aan het uitlachen en hebben hem voor me weggehaald.
Woensdagochtend weer ECD gedaan, de rest was vrij want er gingen 2 activiteiten niet door. Het was een erg drukke ochtend. Vooral een tweeling en hun vriendje met het rode shirt. Die waren aan het klieren, andere kindjes aan het schoppen en krabben. Was dus snel afgelopen en mochten ze, op ons zelf bedachte, strafbankje.
Eindelijk kwamen de Amerikaanse toeristen kijken, na 3 keer afgezegd te hebben. Beetje aapjes kijken vond ik het maargoed ze waren ook weer snel weg. Er werd jambe gespeeld, wauw wat kunnen die kids al goed dansen op die leeftijd. Jambe spelen kunnen ze ookal, was zo leuk om te zien.
Er is 1 meisje die me na doet als ik me ogen groot maak en me wenkbrauwen omhoog doe. Heb ik 1 keer bij haar gedaan en nu doet ze me na en is het lachen met zn 2e. Lekkerkind.
Op de terugweg gezongen en gelachen met de kindjes die met ons meeliepen. Ik deed met met kont me tas naar achter, een meisje vond dat erg leuk en deed me ook na en liep dus de hele weg met dr kont omhoog te kicken haha.
Nu moet ik weer gaan vertellen dat de middag activiteit niet doorging. Pff word er toch wel moe van. Er zou life skilss zijn, dat is een programma voor jongeren om te praten over dingen die tabboe zijn, zoals HIV/AIDS.
Rond 4uur kwam Tim langs, was wel even fijn om me ei kwijt te kunnen.
Moet zeggen dat ik het deze week best beetje zwaar heb gehad. De mensen zijn erg vriendelijk, maar ze laten je gewoon zitten. Ik kom hier om mensen te helpen en niet om me geld hier neer te tellen. Als er dan gewoon helemaal niks te doen is, blijft dat echt wel lastig.
Ze willen ook erg graag dat je de taal leert, sommige zijn er zo vel in dat ze gewoon bijna boos worden als je iets verkeerd zegt. En wij proberen zoveel mogelijk in het engels te praten als de lokale vrijwilliges erbij zijn, zodat ze het ook kunnen verstaan. Als we dan even Nederlands praten, vragen ze What did you say? Maar andersom zullen ze niet bedenken “he laten we in het engels praten dan kunnen ze ons ook verstaan”. De kinderen en ouderen zijn onwijs aardig en vol respect maar de generatie vanaf 18jaar is niet altijd even respectvol en komen soms egoistisch over.
Tim zei dat we het “helpen” in de kleine dingen moeten gaan zien, door een kind te knuffelen en het bijwonen van meetings, dat vinden de mensen erg fijn, want zo voelen ze zich belangrijk. Dus dat gaan we gewoon blijven doen!
Voor het diner hebben we met zn alle wentelteefjes gemaakt, dat was erg gezellig en Charity, Ivy en Joy vonden het ook erg lekker. De stroom was uitgevallen en het ging stormen, maar de gezelligheid bleef!
Floor, Mia, Jan, Marc en ik hadden nog even een koppie koffie gedronken en er kwam zomaar een schorpioen op bezoek. Levensgevaarlijk! We hadden hem dronken gevoerd, in de fik gestoken en neer geslagen met een hamer. 's Nachts koelde het lekker af en heb ik heerlijk kunnen slapen.
Donderdagochtend samen met Mia, Justin en Wilfred home visits gedaan bij gehandicapte kinderen. We wilden ze laten weten dat er elke donderdagmiddag Special Needs Class is en dat het belangrijk is dat ze er naar toe komen. Als afsluiting gaven we ze een zak flavour voor de pap.
Eerst was Thimo, een jongetje dat moeilijk loopt en waarvan de aandacht erg snel weg is. Hij is er gelukkig wel vaak bij Special Needs Class. Misik was de volgende, maar die was naar Zomba Town. Kenneth was naar school, maar kwam 's middags wel naar Yodep. Een erg verlegen jongen die moeilijk praat. Istha is een meisje van 17 jaar, beweegt en praat erg moeilijk. We kwamen bij een huis zonder dak, het was nog in de bouw. Maar men hoe kan dat het regende keihard vannacht… Ongelofelijk in wat voor omstandigheden zo’n meisje dan leeft. Hannah, het kleine hummeltje, bleek in het ziekenhuis te liggen. Ze was gevallen op haar oog. Daarna gingen we door naar Anson, een jongetje dat niet kon lopen, praten en horen. Hij leeft helemaal in zijn eigen wereld. Je zou zeggen dat hij 5 jaar oud is, maar hij bleek 10 jaar oud te zijn. Was heel erg om te zien, hij leeft de hele dag buiten op een stoepje. Gelukkig was hij er 's middags en door hem de “aaien” werd hij rustig en zag je hem lachen. De altijd vrolijke Fiona was als laatst. Ze zat op school, maar gaven de flavour aan haar oma. Fiona leert erg goed en kan veel, goed om te zien. Was een mooie ochtend, Thank you very much en Zikomo Kambini werd erg vaak gezegd tegen ons.
Onderweg wat gepraat met Justin en Wilfred. Wilfred vroeg of ik een vriend had, niet dus. Nou toen wou hij me boyfriend wel worden. Ik zei neee dat kan niet, Malawi en Nederland zijn veelste ver uitelkaar. Maar daar wist hij wel wat op, ik heb toch genoeg geld dus kan ik vaak genoeg naar Malawi komen. En bedankt zei ik, ik werk ook hard voor me geld. Will Smith hoeft me ook maar een middag niet gezien te hebben en hij mist me al, of vindt me erg beautiful. Veelste te dominant/direct die mannen hier, haha.
's Middags was dan de Special Needs Class. Wat voor een rotdag je ook gehad kan hebben van die kids word je spontaan weer vrolijk. Eerst lekker gevoetbalt met Fiona. Daarna met zn alle gezongen, bal gegooid, koprollen en tekenen.
Vanochtend hadden Mia en ik een afspraak om Hannah te bezoeken in het ziekenhuis. We zouden om 8uur opgehaald worden. Maar we werden om 7uur al ons bed uitgehaald. Atupere stond voor de deur.
Voelde me totaal niet schuldig, ze wachten maar eens een keer op ons.
Na een stuk lopen en een cadeautje gekocht te hebben voor Hannah kwamen we bij het ziekenhuis aan. Allemaal zielige mensen voor het hek. Door het hek gekomen zagen we een heel groot terrein, we werden naar het Eye Hospital gestuurd. Eigenlijk was het geen bezoekuur, maar we mochten Hannah toch nog even zien.
Ze had een erg dik oog en volgens Mia en mij ook koorts. Arm kind! Haar moeder bedankte ons, en werd emotioneel.
Toen we thuis aankwamen, vertelde Marc en Jan ons dat Joy malaria heeft en dat zijn grootmoeder overleden is. Ze is vannacht gewurgd, omdat ze haar geld wouden. Marc en Jan zijn met Joy meegeweest en de vrouw werd zo open en bloot in een wagen gelegd. Onderweg naar Pakachere stapte Joy in en ging naar de politie om meer te weten te komen. Zaterdag zijn Marc, Tim, Roos (van Pakachere) en Paul (ook van Pakachere) naar de begrafenis geweest.
Vrijdagavond lekker met de vrijwilligers een bbq gehad bij Pakachere. Was erg gezellig, weer even indrukken kunnen uitwisselen en een lekker wijntje genuttigd.
Zaterdagochtend lekker kunnen douchen, blijft toch fijn zo’n douche hoor. Tenminste niet de stink lucht van de “wc” die ernaast zit, zoals bij thuis.
Daarna met Mia en Jan lekker Zomba ingeweest. Wat marktjes bezocht, chitenga's gekocht en eigenlijk nog meer spullen en natuurlijk weer teveel. Ook nog 1 van de weinige terrasjes bezocht en een cola en tosti genomen. Heerlijk!
Zaterdagavond met Nina, Chiara, Mia en Jan lekker bij Annie’s Lodge gegeten. Zo’n pizza smaakte verrukkelijk!
Daarna met zn 5e richting Mamma G geweest. We gingen stappen. Waren op het ergste voorbereid, qua dansen en dronken mensen. Maar het viel reuze mee. Hebben een topavond gehad, en erg veel gelachen. Wel wat mannen die met ons wouden dansen, maarja je moet toch een beetje kieskeurig blijven heh. Dus ik hield het bij 1, Vincent. Verder nog een mooi compliment gehad: You dance like Beyonce. Of het waar is weet ik niet, maar die is in de pocket haha.
Vooral veel mannen waren al vroeg erg dronken, maar daar hebben we gelukkig niet echt last van gehad. Een mooie belevenis, keken onze ogen uit. Heb geen foto’s kunnen maken, want het werd afgeraden om waardevolle spullen mee te nemen, want het zou gejat kunnen worden. Maar we gaan zeker nog vaker, dus dan ga ik een paar leuke foto’s maken, zodat jullie een idee hebben van het uitgaansleven hier.
Zondag was echt een nederlandse zondag. Niks gedaan. Alleen terug gelopen van Zomba town naar Thundu (Joy’s huis), met al onze bagage. Was een aardig stukkie, maar konden we even onze energie kwijt.
Zondagnacht was het aan het stormen, en ja hoor ik had lekkage in me kamer. Joy probeerde het te maken maar lukte niet. Dus hadden we me matras naar voren geschoven, waardoor ik in de meest rare houding moest slapen. En werd als nog natgeregend. Maar maandag hebben Joy en Jan het gemaakt, dus bij de volgende regenbui blijft me kamer droog.
Maandagochtend eerst ECD gedaan. Het was erg rustig, want veel ouders van de kinderen waren op het land aan het werk, omdat het door de regen goed vruchtbaar was. En die kids helpen dan mee.
’s Middags de ECD ruimte helemaal schoongemaakt. Goodmornig children op het bord geschreven en een speelhoek gecreerd.
Daarna met Mia naar Zomba town gelopen om kaarten op de post te doen. Heel veel mensen die ons begroeten en hordes kids achter ons aan. Aangekomen was het postkantoor dicht, dus heeft Chico (onze taxichauffeur) weer naar huis gebracht. ’s Avonds met Kim en Charity pannekoeken gebakken voor Ivy’s verjaardag. Smaakte erg goed moet ik zeggen.
Vandaag zou ik alleen naar Charles gaan om hem les te geven. Had wat dingen voorbereid zoals engelse woordjes, abc, en rekenen. Mia ging ook gezellig mee en hebben nog wat liedjes met hem gezongen, vond die erg leuk!
Vanmiddag gaan we stenen tillen, voor het nieuwe ICT centre. Dat wordt dus onze spierballen gebruiken.
Morgen hebben we volunteerday, gaan we alle andere projecten bekijken. Ben er benieuwd, want je hoort in de weekenden wel verhalen van andere maar daar heb je geen beeld bij. En donderdagavond vertrekken we al naar Pakachere om vrijdagochtend vroeg richting Cape Mclear te gaan, lekker zon zee strand weekendje. Kort weekje dus op het project, maar vind het even niet erg.
Dit is het Chichewa wat ik tot nu toe onder de knie heb:
Bo(bo), heb ik jullie al verteld, wordt veel gezegd door de kids. Bobo Azungu (hoi blanke)
Mwazuka bwanji -> Ndazuka bwino kaya inu? -> Ndazuka, zikomo. Dat is goedemorgen hoe gaat het ermee. Gaat goed met jou? met mij goed, dankjewel
Mwaswera bwanji -> Ndaswera bwino kaya inu? -> Ndaswera, zikomo. Dat is goedemiddag hoe gaat het ermee. Gaat goed met jou? met mij goed, dankjewel
Als je er nonse achterzegt, dan zeg je het tegen een hele groep. Dus goedemorgen/goedemiddag allemaal
Zikomo kambini. Hartelijk bedankt
Tiwonana. Tot ziens. Tiwonana m’mawa. Tot morgen
Mensen vinden het erg leuk als je ze begroet in het Chichewa, dus dat moet hier aardig mee lukken
Foto’s nog, maar duurt erg lang, en kost veel geld en tijd. Want moet ze ook kleiner maken anders duurt het heel lang. Dus als ik meerdere foto’s heb komen ze weer op facebook.
Tiwonana!
Kussss